Uwielbiam gdy babcia opowiada mi historię miłości swoich rodziców..
Moja prababcia kobieta słynąca z urody na całą okolicę była zakochana z wzajemnością w biednym chłopaku. Pierwsza szalona fascynacja. Każdy z nas chyba przez to przechodził bez względu w którym wieku żyjemy..
Nastał czas wojny. Do wsi przyjechał oficer który miał sprawować zarząd w jednym z ośrodków. Zakochał się bez pamięci w prababci. Obdarowywał ją prezentami, zabiegał o nią na wszelkie możliwe sposoby, a ona pozostawała wierna swojemu ukochanemu. Gdy "intruz" zagroził wysłaniem do łagru jej ukochanego, ona zgodziła się wyjść za niego za mąż. Kilka miesięcy po tym dostał nakaz wyjazdu i od tego czasu słuch po nim zaginął, a prababcia związała się ze swoją miłością.
Historia może nie na temat może wygląda jak z taniego romansu , ale dla mnie jest wyjątkowa.

Uwielbiam gdy babcia opowiada mi historię miłości swoich rodziców..
Moja prababcia kobieta słynąca z urody na całą okolicę była zakochana z wzajemnością w biednym chłopaku. Pierwsza szalona fascynacja. Każdy z nas chyba przez to przechodził bez względu w którym wieku żyjemy..
Nastał czas wojny. Do wsi przyjechał oficer który miał sprawować zarząd w jednym z ośrodków....

Mój pradziadek stracił palca. Podobno to przez to, że pewnej niedzieli zamiast do kościoła poszedł na polowanie i strzelba wystrzeliła, gdy oparł na niej dłoń. Od tamtego czasu nie opuścił już żadnej mszy.
Znacie to, że zaplata się palce tak, aby jeden został w środku i wyglądało, że ma się jednego palca mniej?
Gdy byłam mała często mi tak robił. Zawsze liczyłam mu palce i wychodziło dziewięć. Nigdy nie wiedziałam jak on to robi. Nawet smutną historię można zamienić w zabawną :)

Inna historia tego dziadka jest taka, że gdy był mały mieszkał w mieście. Często jeździł z rodzicami na wieś do swojej babci. Ona miała dużo kur, a dziadek miał wśród nich swoją ulubioną. Zawsze, gdy przyjeżdżał, ona tam była. Dopiero po kilku latach mu powiedzieli, że ta kura za każdym razem była inną, podobną, bo tamta została zjedzona.

Drugi pradziadek za to miał bardzo wspaniałomyślnych kolegów. Opowiadała mi babcia, że gdy był na studiach, założył się, że pójdzie o północy na cmentarz i tam będzie przez określony czas. Poszedł tam i stał długo. W pewnym momencie poczuł, że coś łapie go za nogę. Uciekł wystraszony, gdzie pieprz rośnie. Później się okazało, że była to ręka pijanego sąsiada, który chciał sobie skrócić drogę przez cmentarz, ale się wywrócił i zaczął czołgać.

Niestety prababcię poznałam tylko jedną. Ona z kolei zawsze kojarzyła mi się z dobrym aniołem który mnie przed wszystkim obroni. Chociaż już odeszła, nadal wiem, że tym aniołem jest.

Mój pradziadek stracił palca. Podobno to przez to, że pewnej niedzieli zamiast do kościoła poszedł na polowanie i strzelba wystrzeliła, gdy oparł na niej dłoń. Od tamtego czasu nie opuścił już żadnej mszy.
Znacie to, że zaplata się palce tak, aby jeden został w środku i wyglądało, że ma się jednego palca mniej?
Gdy byłam mała często mi tak robił. Zawsze liczyłam mu palce i...

Moi pradziadkowie zmarli zanim się urodziłam ba, żadnego z mojego starszego rodzeństwa jeszcze ni było wtedy na świecie. Ale znam ich trochę z opowiadań moich rodziców. Mój ojciec uwielbiał swojego dziadka Benjamina. To właśnie po nim mój brat dostał imię. Wraz ze swą żoną uwielbiali swoje wnuki i byli ich największą oporą.
Za to pradziadkowie ze strony mojej mamy to całkiem co innego. Mój pradziadek od strony babci pochodził z jakiejś szlacheckiej rodziny. Niestety, nie jest to powodem do dumy. W czasie II wojny światowej był on wójtem. W jego wsi mieszkali żydzi. Na początku ich chronił - dali mu za to prawie cały majątek - ale potem, gdy wrogowie się zbliżali sam ich zabił. Oczywiście po wojnie wylądował w więzieniu i nigdy z niego nie wyszedł, ale często brzydzę się sobą wiedząc że jet on moim przodkiem.

Moi pradziadkowie zmarli zanim się urodziłam ba, żadnego z mojego starszego rodzeństwa jeszcze ni było wtedy na świecie. Ale znam ich trochę z opowiadań moich rodziców. Mój ojciec uwielbiał swojego dziadka Benjamina. To właśnie po nim mój brat dostał imię. Wraz ze swą żoną uwielbiali swoje wnuki i byli ich największą oporą.
Za to pradziadkowie ze strony mojej mamy to...

Godziny,dni i lata lecą teraz tak szybko.Im jestem starsza,to mam wrażenie,że z roku na rok przyspiesza,stajemy się coraz starsi,przemijamy...
Dlatego,ważne są wspomnienia.Beztroskie dzieciństwo,bez problemów,spokojniejsze,łatwiejsze czasy.Bardzo dobrze pamiętam wizyty,u moich pradziadków na wsi.To świeże powietrze,zwierzęta,swoje warzywa z ogródka. Ach,jak one smakowały, bez żadnych ulepszaczy.Rodzinne spotkania,kawa zbożowa i niezapomniany smak kruchych ciastek,mojej prababci,którego nie umiemy odtworzyć(podejrzewam,że to tajemnica węglowego pieca). Oczywiście,były też spacery po lesie,zabawy na snopach siana.Pamiętam,też starą maglownicę.
Chciałabym wrócić do tych czasów,choć na jeden dzień.
Więc cieszmy się chwilą i "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy..."

Godziny,dni i lata lecą teraz tak szybko.Im jestem starsza,to mam wrażenie,że z roku na rok przyspiesza,stajemy się coraz starsi,przemijamy...
Dlatego,ważne są wspomnienia.Beztroskie dzieciństwo,bez problemów,spokojniejsze,łatwiejsze czasy.Bardzo dobrze pamiętam wizyty,u moich pradziadków na wsi.To świeże powietrze,zwierzęta,swoje warzywa z ogródka. Ach,jak one smakowały,...

Moja rodzina cechuje się długowiecznością :D dlatego mając 22 lata dobrze pamiętam swoje dwie prababcie i pradziadka :D
Mój pradziadek był osobą uśmiechniętą :D do końca życia miał uśmiech na twarzy :D
Z tego co pamiętam miał dość ciekawe życie :D jak to każdy z naszych pradziadków, którzy podczas swojego życia mieli kilka wojen w tym dwie światowe :D
Wiem, że brał udział w działaniach przeciw nazistom na koniec wojny :D była podobno akcja, że nad naszą wsią zestrzelono jakiś niemiecki samolot zwiadowczy :D a nasze zaradne pradziadki - jak to się żyje na wsi zaraz dotarli na miejsce rozbicia i zaporzyczyli sobie blachy z roztrzaskanego samolotu :D
-- Po dzis dzień nad wejściem do ogródka jest blacha nierdzewna z tego samolotu :D

Moja rodzina cechuje się długowiecznością :D dlatego mając 22 lata dobrze pamiętam swoje dwie prababcie i pradziadka :D
Mój pradziadek był osobą uśmiechniętą :D do końca życia miał uśmiech na twarzy :D
Z tego co pamiętam miał dość ciekawe życie :D jak to każdy z naszych pradziadków, którzy podczas swojego życia mieli kilka wojen w tym dwie światowe :D
Wiem, że brał...

Moja prababcia była bardzo dobrą kobietą, kochała swoje wnuki i prawnuki. Była to typowa babcia-babuleńka, która robiła nam na drutach szaliki i opowiadała wymyślone przez siebie bajki z morałem. Prababcia kochała mnie i mojego brata najbardziej na świecie. Sama jadła chleb z masłem, a nam dawała szynkę i owoce. Nie pozwalała na nas krzyczeć, rozpieszczała nas niemożliwie.
Prababcia kojarzy mi się z ciepłem, dobrem i bezgraniczną miłością. Szkoda, że tak krótko mogłam się nią nacieszyć. Zmarła gdy miałam siedem lat…

Moja prababcia była bardzo dobrą kobietą, kochała swoje wnuki i prawnuki. Była to typowa babcia-babuleńka, która robiła nam na drutach szaliki i opowiadała wymyślone przez siebie bajki z morałem. Prababcia kochała mnie i mojego brata najbardziej na świecie. Sama jadła chleb z masłem, a nam dawała szynkę i owoce. Nie pozwalała na nas krzyczeć, rozpieszczała nas niemożliwie.
...

Mój pradziadek był typowym chłopem ze wsi. Prawdziwym mężczyzna, dla którego kapusta w bigosie była zbędna, najważniejsza i tak była kiełbasa. Chłop musiał porządnie zjeść! Pradziadek był jednookim kowalem, bardzo szanowanym. Szczególnie dlatego, że był to chłop konkretny. Żadnego "pitu pitu"! Praca, rodzina i głowa na karku, przede wszystkim.

Mój pradziadek był typowym chłopem ze wsi. Prawdziwym mężczyzna, dla którego kapusta w bigosie była zbędna, najważniejsza i tak była kiełbasa. Chłop musiał porządnie zjeść! Pradziadek był jednookim kowalem, bardzo szanowanym. Szczególnie dlatego, że był to chłop konkretny. Żadnego "pitu pitu"! Praca, rodzina i głowa na karku, przede wszystkim.

Mam to szczęście, że jedna z moich prababć jeszcze żyje, mogę więc z nią swobodnie rozmawiać i jej historię poznawać bezpośrednio od niej samej. I choć zdarza jej się zapomnieć jak mam na imię, to czasy swojej młodości pamięta doskonale. Często z rozrzewnieniem wspomina okres kiedy to chodząc z siostrą do szkoły śpiewały wesołe piosenki o ptaszkach i słońcu. Pamięta każde ich słowo. A kiedy je śpiewa, nie tylko jej, ale i mi kręci się łza w oku. Bardzo ją podziwiam, gdyż jest niesamowicie pozytywną osobą. Ciągle śmieje się i żartuje, choć jest już starszą osobą i zdrowie jej nie rozpieszcza. Również dlatego nie mam wielu okazji by z nią rozmawiać. Kiedy się jednak zdarzają, staram się je w stu procentach wykorzystać.
Pozostałych pradziadków niestety nie miałam szansy poznać, czego bardzo żałuję. Nie wiem też o nich zbyt dużo. Babcia mojego taty świetnie gotowała, dziadek mojej mamy był artystą - pięknie malował (jego obrazy wiszą u mojej babci, są naprawdę niesamowite) i potrafił grać na każdym instrumencie, w tym na grzebieniu! Bardzo chciałabym ich poznać, nie mam jednak niestety takiej możliwości. Jestem jednak pewna, że byli wspaniałymi ludźmi. :)

Mam to szczęście, że jedna z moich prababć jeszcze żyje, mogę więc z nią swobodnie rozmawiać i jej historię poznawać bezpośrednio od niej samej. I choć zdarza jej się zapomnieć jak mam na imię, to czasy swojej młodości pamięta doskonale. Często z rozrzewnieniem wspomina okres kiedy to chodząc z siostrą do szkoły śpiewały wesołe piosenki o ptaszkach i słońcu. Pamięta każde...

Pamiętam dobrze mojego pradziadka, bo zmarł gdy miałam 12 lat. Najbardziej utkwiło mi w pamięci to, jak odwiedzał go brat – miłośnik kobiet. Siedzieli sobie wtedy obaj w pokoju gawędząc i popijając powolutku flaszeczkę. Mieli oni jeszcze siostrę i muszę przyznać, że to to była naprawdę długowieczna rodzina. Mój pradziadek zmarł najwcześniej, bo miał 86 lat, natomiast jego rodzeństwo sporo przekroczyło 90 lat.
Prababcia była bardzo niziutka, może ze 140 cm wzrostu. Pewne jest jednak to, że byli z pradziadkiem bardzo udanym małżeństwem. Wiem to dzięki mojej babci, która regularnie o nich opowiada, zawsze używając słów „tatuś” i „mamusia”. Opowiada też czasem o wojnie, jak prababcia musiała karmić partyzantów, jak Niemcy zabierali ludzi ze wsi, jak kłóciły się z siostrami w trudnych czasach o skwarki w zalewajce…

Pamiętam dobrze mojego pradziadka, bo zmarł gdy miałam 12 lat. Najbardziej utkwiło mi w pamięci to, jak odwiedzał go brat – miłośnik kobiet. Siedzieli sobie wtedy obaj w pokoju gawędząc i popijając powolutku flaszeczkę. Mieli oni jeszcze siostrę i muszę przyznać, że to to była naprawdę długowieczna rodzina. Mój pradziadek zmarł najwcześniej, bo miał 86 lat, natomiast jego...

Mój pradziadek to był swojski chłop. Rolnik z krwi i kości. Mój imiennik, człowiek, którego nie dane mi było poznać. W 39 walczył pod Bzurą. Dostał później za to nawet medal. Niestety w bitwie został ranny i wzięty do niewoli. Na szczęście miał przymusową robotę na jakimś wielkim niemieckim gospodarstwie. A że był pracowity, to nie narzekał. Wysyłał listy do rodziny. Czasami prosił o różne potrzebne rzeczy, np: jakieś ubranie. W tamtych czasach poczta często przeglądała paczki. I jakimś trafem Pradziadzio nie dostał upragnionej nowej koszuli. Pewnie ktoś na poczcie wziął z paczki. Wkurzył się i wysłał do rodziny paczkę z zwędzonymi produktami, które w tym czasie ciężko było zdobyć na wsi, w czasie wojny. Na samym wierzchu napisał kartkę
"Droga rodzino. Żyje mi się dobrze. Przesyłam wam trochę rzeczy. Gdyby dało radę, to prześlijcie mi buty. Mam nadzieję, że SKURWYSYNY nie ruszą".
Po dwóch miesiącach dotarła paczka powrotna. Były i buty i koszula i karteczka z napisem "Skurwesyny przepraszają".
Po wojnie Pradziadek ruszył z powrotem do Polski i żył tu, aż zmarł.

Mój pradziadek to był swojski chłop. Rolnik z krwi i kości. Mój imiennik, człowiek, którego nie dane mi było poznać. W 39 walczył pod Bzurą. Dostał później za to nawet medal. Niestety w bitwie został ranny i wzięty do niewoli. Na szczęście miał przymusową robotę na jakimś wielkim niemieckim gospodarstwie. A że był pracowity, to nie narzekał. Wysyłał listy do rodziny....