Wiedziałam.Wiedziałam,że tam jestem.A może Ty?Jesteś mną?Myślisz tak jak ja?Robisz to co ja?A może jesteśmy jedynie jak wirujące drobinki kurzu widoczne w świetle wschodzącego słońca?Po prostu identyczne opakowania.Jesteśmy tak daleko.Może nawet zasypiamy pod innymi gwiazdami,oddychamy innym powietrzem.Może ty kochasz truskawki kiedy ja wolę arbuzy.Ale ktoś chciał,żebyśmy się odnalazły.Jesteś moim odbiciem z wolna krystalizującym się we mgle.Nie mogę Cię spotkać,ale proszę Cię tylko o jedno.Nie wiem co łączy Ciebie z P. w Twoim świecie,ale miłość to najważniejsza rzecz,stanowi esencję życia.Nie można istnieć obok swojego przeznaczenia,biernie unosić się na fali,jesteś biciem jego serca i nie uciekaj przed tym,nie powtarzaj mojego błędu.Bez względu na to co się dzieje po Twojej stronie kurtyny chcę byś była szczęśliwa i silna.Nie przykrywaj problemów i smutków warstwą zapomnienia.Ktoś zdmuchnie ten szary pył,a one uderzą w ciebie ze zdwojoną mocą,więc płyń,chwytaj wiatr,chłoń wszystko co Ciebie otacza,spijaj każdą piękną chwilę,a te złe obracaj w źródło mądrości i nigdy,przenigdy nie daj się uwiązać.Żyj drogą,bo ona daje Ci największe możliwości.Nosi,uczy Cię i pokazuje świat,ludzi,zwyczaje.Wyzbądź się lęku i zaufaj jej,wyczuj ten rytm.Zatrać się w wędrówce.Stań się lasem,rzeką,górą.Pragnę jedynie,żebyś nigdy nie zapomniała jak ważne są te filary,które utrzymują nieboskłon nad nami,żebyś nie zapomniała,że zrodziłaś się z ziemi,że piękno najmarniejszego kamienia może napełnić Cię ekstatyczną radością.I kochaj swoją rzeczywistość,chroń i zmieniaj ją na lepsze.Kochaj całą sobą.

Wiedziałam.Wiedziałam,że tam jestem.A może Ty?Jesteś mną?Myślisz tak jak ja?Robisz to co ja?A może jesteśmy jedynie jak wirujące drobinki kurzu widoczne w świetle wschodzącego słońca?Po prostu identyczne opakowania.Jesteśmy tak daleko.Może nawet zasypiamy pod innymi gwiazdami,oddychamy innym powietrzem.Może ty kochasz truskawki kiedy ja wolę arbuzy.Ale ktoś chciał,żebyśmy...

To już jest ten dzień i ta godzina. Jestem gotowa. Czas na przekaz. Wiem, że też nie możesz się go doczekać. Przekazuje Ci najświeższe informacje o sobie, jak mi minął dzień, jakie mam plany na jutro. Jestem ciekawa co u Ciebie ? Co się wydarzyło ? Odczytuję Twoje myśli: Niemożliwe ? Naprawdę ? Nie mogę w to uwierzyć ! A u mnie.....Posłuchaj tego.......Nawet nie zdajesz sobie ile dla mnie znaczy nasz kontakt, te krótkie chwile gdy łączymy się w niebycie. Pragnę Ci przekazać własne wnioski, przemyślenia. Każdy dzień, to dla nas święto, że żyjemy. Wojna nadal trwa, ale my jesteśmy. I po co tak walczymy ? Nie warto zabijać się nawzajem. Pamiętaj: "Nie ma drogi do pokoju. To pokój jest drogą".

To już jest ten dzień i ta godzina. Jestem gotowa. Czas na przekaz. Wiem, że też nie możesz się go doczekać. Przekazuje Ci najświeższe informacje o sobie, jak mi minął dzień, jakie mam plany na jutro. Jestem ciekawa co u Ciebie ? Co się wydarzyło ? Odczytuję Twoje myśli: Niemożliwe ? Naprawdę ? Nie mogę w to uwierzyć ! A u mnie.....Posłuchaj tego.......Nawet nie zdajesz...

Mój drogi, zabierz mnie stąd! Mój świat pełen jest agresji, przemocy. Dłużej tego nie zniosę, uratuj mnie, proszę! Mam wrażenie, że zaraz zwariuję - wszędzie widać rozlew krwi, ból. Nieliczni próbują to zwalczać, ale jest ich coraz mniej. Jeżeli masz serce - uwolnij mnie od tego!

Mój drogi, zabierz mnie stąd! Mój świat pełen jest agresji, przemocy. Dłużej tego nie zniosę, uratuj mnie, proszę! Mam wrażenie, że zaraz zwariuję - wszędzie widać rozlew krwi, ból. Nieliczni próbują to zwalczać, ale jest ich coraz mniej. Jeżeli masz serce - uwolnij mnie od tego!

Już kolejny dzień nie chcesz się ode mnie odczepić, boli mnie głowa, więc wiem, że jesteś tu i mnie pilnujesz, przynajmniej mentalnie, choć i tak nie mogę uporządkować myśli. Oj, żebyś widział jakie my tu mamy podatki, rano przyszedł listonosz, wręczył mi najciekawszą korespondencję w naszym kraju, czyli rachunki. Powiem Ci, że oczy niemalże wyszły mi z orbit, gdy zobaczyłam liczbę na tym cholernym kawałku papieru, a potem inną na kolejnym. Wiesz, że Polska to kraj, gdzie średnio rachunki są większe od Twojej pensji? Chyba, że serio masz szczęście i dobrą pracę, ale wtedy przeważnie nie ma Cię w ogóle w domu, na dobrą sprawę mógłbyś zamieszkać w pracy, bo wtedy może ominęłyby Cię rachunki, albo rząd jakoś by to opodatkował. Od wszystkiego odchodzi podatek, czasami myślę, że od tlenu również, a do emerytury daleko. Podatek na bułki, wyobrażasz to sobie? 5%, 15%, 25%, liczby z procentem często pojawiają się na świstku zwanym paragonem. Wychodzisz ze sklepu i myślisz, że w sumie bułki kupiłeś prawie za darmo, tylko podatek po prostu przy okazji zapłaciłeś, bo wszyscy myślą, że masz za dużo pieniędzy. Macie tam jeszcze te cholerne podatki? Bułki u was sprzedają już taniej, czy może teraz się kupuje bułki w proszku? Zresztą, nie jest to ważne, po prostu przyjdź później, a teraz daj mi spać, bo za trzy godziny znów idę do pracy...

Już kolejny dzień nie chcesz się ode mnie odczepić, boli mnie głowa, więc wiem, że jesteś tu i mnie pilnujesz, przynajmniej mentalnie, choć i tak nie mogę uporządkować myśli. Oj, żebyś widział jakie my tu mamy podatki, rano przyszedł listonosz, wręczył mi najciekawszą korespondencję w naszym kraju, czyli rachunki. Powiem Ci, że oczy niemalże wyszły mi z orbit, gdy...

Cieszę się że jesteś.Twoja teraźniejszość to dla mnie niewyobrażalne daleka przyszłość. Ale dzięki temu wiem, że ten świat będzie jeszcze dobry. Żyje spokojnie bo wiem,że nastąpi drastyczny rozwój medycyny. Skolonizujemy sąsiednią planetę i rozwiążemy problem przeludnienia."Moda na sukces" nigdy się nie skonczy, a George R.R. Martin zdąży doprowadzić "Pieśń Lodu i Ognia" do końca. Ludzkość znajdzie sposób na kanapki spadające masłem do dołu i rozwiąże problem głodu na świecie. Naprawdę Cieszę sie, że jesteś.

Cieszę się że jesteś.Twoja teraźniejszość to dla mnie niewyobrażalne daleka przyszłość. Ale dzięki temu wiem, że ten świat będzie jeszcze dobry. Żyje spokojnie bo wiem,że nastąpi drastyczny rozwój medycyny. Skolonizujemy sąsiednią planetę i rozwiążemy problem przeludnienia."Moda na sukces" nigdy się nie skonczy, a George R.R. Martin zdąży doprowadzić "Pieśń Lodu i...

A jednak nie jesteśmy sami...
Chciałabym o tyle rzeczy zapytać, ale mam pustkę w głowie.
Od dawna chciałam jednak wiedzieć czy w tym Wszechświecie ludzkość jest sama i wreszcie wiem, że nie. Chciałabym poznać Ciebie i świat, w którym żyjesz.
Najbardziej jednak chciałabym wiedzieć czy macie religie, czy odkryliście Boga i jaki On jest. A może znacie wielu bogów ?
I chciałabym poznać opowieści z Waszego świata, zarówno te dawne jak i nowe.
I po prostu porozmawiać o tym co u Ciebie słychać i o Twoim życiu.

A jednak nie jesteśmy sami...
Chciałabym o tyle rzeczy zapytać, ale mam pustkę w głowie.
Od dawna chciałam jednak wiedzieć czy w tym Wszechświecie ludzkość jest sama i wreszcie wiem, że nie. Chciałabym poznać Ciebie i świat, w którym żyjesz.
Najbardziej jednak chciałabym wiedzieć czy macie religie, czy odkryliście Boga i jaki On jest. A może znacie wielu bogów ?
I...

Hej, twój świat też jest tak nudny jak nasz? A masz tam smoki? Masz?! A czarodziejów? A gryfy? A wiedźmini też są? To co masz tam ciekawego? Masz tam magię?! Albo choćby dinozaury?! To zaraz mi tu przylatuj i zabieraj mnie z tego nudnego wymiaru! Ruchy, ruchy! Nie mamy całej wieczności... Bo się nie zamknę! Wiesz ile znam kiepskich żartów?!

Hej, twój świat też jest tak nudny jak nasz? A masz tam smoki? Masz?! A czarodziejów? A gryfy? A wiedźmini też są? To co masz tam ciekawego? Masz tam magię?! Albo choćby dinozaury?! To zaraz mi tu przylatuj i zabieraj mnie z tego nudnego wymiaru! Ruchy, ruchy! Nie mamy całej wieczności... Bo się nie zamknę! Wiesz ile znam kiepskich żartów?!

Hej koleś! Musisz przestać jarać to gówno! Wtedy głosy ustaną.

Hej koleś! Musisz przestać jarać to gówno! Wtedy głosy ustaną.

Od dawna odrzucał próby nawiązania kontaktu, wprowadzając do przekazu przypadkowe dźwieki otoczenia. Słyszałam śpiew ptaków w lasku, stworzonym siłą umysłu, prawie widziałam jego sylwetkę skuloną na werandzie naszego dawnego domu. Miałam mu tyle do powiedzenia, a jednocześnie moja głowa była pusta, wypełniona nicością, wynikłą z naszego rozdzielenia. W końcu, po wielu próbach poczułam, że się poddał i słucha mojego przekazu. Zapytałam jak długo jeszcze chce udawać, że wszytko jest w porządku. Zadałam pytanie jak wiele czasu mu potrzeba, aby zrozumieć, że ucieczka do równolełego świata, świata który razem powołaliśmy do życia, była bezcelowa. Zapytał nieśmiało, czy wciąż go kocham. Teraz to po mojej stronie zapadła cisza, bo myśli, które chciałam mu przesłać były tak bolesne, że nie mogły przebić się przez strumień obcych wiadomości płynących między światami. Tak bardzo oodaliliśmy się od siebie, odseparowaliśmy, uciekając poprzez alternatywne rzeczywistości, zbudowane z marzeń, że nie widziałam możliwości powrotu. Pomyślałam ŻEGNAJ, a on odpowiedział dźwiękiem falującego morza.

Od dawna odrzucał próby nawiązania kontaktu, wprowadzając do przekazu przypadkowe dźwieki otoczenia. Słyszałam śpiew ptaków w lasku, stworzonym siłą umysłu, prawie widziałam jego sylwetkę skuloną na werandzie naszego dawnego domu. Miałam mu tyle do powiedzenia, a jednocześnie moja głowa była pusta, wypełniona nicością, wynikłą z naszego rozdzielenia. W końcu, po wielu...

Rzeczywistość była, jest i będzie, ale czy istnieją inne rzeczywistości, inne wszechświaty? Może tylko zostały jeszcze nieodkryte? Nie wiem, ale wiem, że niesamowitym doświadczeniem byłoby porozmawiać z kimś z innego wymiaru. Ale o czym rozmawiać z zupełnie obcym tworem, żyjącym w jakimś innym świecie? Świecie zbudowanym być może z innej materii,rządzącym się innymi prawami fizyki i zasadami kultury oraz moralności. Cóż jest pewna rzecz, o której można by było porozmawiać, jak myślę bez żadnych przeszkód
i nie spowodować konfliktu międzywszechświatowego na skalę nieskończonej ilości wymiarów (co ja w ogóle piszę...). Tą rzeczą jest: Jedzenie.

Na pewno zapytałabym się go jakie mają tam jedzenie.
Jedzenie jest dobre. Ciekawe jak smakuje pożywienie z innych światów? Czy w ogóle w innej rzeczywistości ludziom potrzebny jest pokarm?
Przedstawiłabym też mu ziemskie jedzenie. Opisałabym mu ziemniaki, schabowe i oczywiście czekoladę. Razem wymienialibyśmy się poglądami o żywności i porównywali nasze pożywienie z innych światów. Opisywalibyśmy ich smaki, zapach i konsystencję. Układałabym mu bajki na dobranoc o jedzeniu z mojego świata, a on przesyłałby swoje wiersze, które ułożył na cześć tego wspaniałego skarbu jakim jest żarcie. Tak rozmawiałabym z nim dni, tygodnie, miesiące aż skończyłyby nam się wiersze, bajki, opowieści...Wtedy na pocieszenie, że to już koniec wspaniałej telepatycznej konwersacji o jedzeniu podałabym mu pewną sentencję, która przyda się w życiu każdemu, obojętnie z jakiego jest świata. Ta sentencja odnosi się do każdej rzeczywistości i stanowi część przedwiecznej prawdy. Zaczerpnięta jest ona z książki E. Lockharta Byliśmy łgarzami[bookLink]249254|Byliśmy łgarzami[/bookLink]
i brzmi następująco:
"Nigdy nie jedz niczego większego od dziury w Twoim tyłku".

Rzeczywistość była, jest i będzie, ale czy istnieją inne rzeczywistości, inne wszechświaty? Może tylko zostały jeszcze nieodkryte? Nie wiem, ale wiem, że niesamowitym doświadczeniem byłoby porozmawiać z kimś z innego wymiaru. Ale o czym rozmawiać z zupełnie obcym tworem, żyjącym w jakimś innym świecie? Świecie zbudowanym być może z innej materii,rządzącym się innymi prawami...