Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Posłuchaj, powiem ci, czym jest strach. Strach rodzi się w głowie, głęboko w mózgu, a mózg to chemia i elektryczność. Jest w nim taka mała cząstka: ciało migdałowate. Kiedy człowiek się boi, wysyła ono silne impulsy, jak bardzo głośny dzwonek alarmowy. Sygnał wybrzmiewa w całym organizmie. W odpowiedzi inna cząstka ciała, nadnercza, produkuje adrenalinę. To taka substancja, która sprawia między innymi, że bardzo szybko reagujemy na to, co się dzieje wokół. Serce pompuje wypełnioną tą substancją krew, skóra blednie, źrenice się rozszerzają, temperatura ciała wzrasta, a mimo to pojawiają się dreszcze, lodowaty pot i mrowienie kończyn, mięśnie się powiększają i sztywnieją, chociaż nie wszystkie, na przykład
mięśnie pęcherza moczowego ulegają rozluźnieniu. Włosy na
karku i rękach stają na baczność i przypominają dziesiątki twardych drucików. Rozumiesz?
– Tak, mamo – odpowiedziała mała Arli, chociaż nie rozumiała nawet połowy.
– Tak, mamo – wyszeptała duża Arleta dwadzieścia trzy lata
później, w pokoju, w którym ciemność czyhała poza kręgiem
światła. (...)
– Domyślam się, że brzmi to wszystko bardzo mądrze i dziwnie dla małych dziewczynek – przekonywała kobieta o jasnej twarzy. – Ale musisz wiedzieć, że strach to tylko my. Cały ten proces służy temu, żeby nasz umysł podjął bardzo prostą decyzję…
– Walcz albo uciekaj – wyszeptała bezwiednie duża Arleta,
wpatrując się z napięciem w drzwi swojej sypialni.