Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No a poza tym nie znał się na sztuce. Był zawodowym żołnierzem, a ci jak wiadomo, są raczej wyznawcami sztuki wojennej, czyli najprzeróżniejszych sposobów eliminacji przeciwnika.

Richter natomiast nie był żołnierzem, ale nauczycielem, zmobilizowanym belfrem, jeszcze nieprzeistoczonym w maszynę do zabijania. Nadal bujał w obłokach, rozmyślając o artystach malujących obrazy, zamiast zajmować się czymś pożyteczniejszym, jak choćby zabijaniem wrogów.

- Tam, panie maszynista leży nieżywy! - Powiedziawszy to, zrobił minę, jakby miał się rozpłakać, choć tak naprawdę żaden umarlak go nie poruszał. Po tym, ile trupów zobaczył w czasie bitwy pod Verdun, którą tylko cudem przeżył, żaden nieboszczyk nie robił na nim większego wrażenia. Ten zrobił tylko dlatego, że jego akurat znał i nawet miał dziś się z nim spotkać na piwie w dworcowej knajpie. Ale wszystko wskazywało na to, że będzie musiał zmienić swoje plany, bo Grzelak Marian, miejscowy przemytnik i drobny złodziejaszek, nie żył.

Nie miał pojęcia, po co komu w kuchni jest potrzebny kran z gorącą wodą, bo przecież każdy wiedział, że wodę grzeje się na piecu, a nie w kranie.