Jesteśmy społecznością, która kocha książki

De­toks traci sens, jeśli w każ­dej chwi­li mo­żesz się­gnąć po używ­kę (...).

Inteligentni ludzie nie spinają się, gdy nie mają na nic wpływu.

Gieł­da na­to­miast przy­po­mi­na­ła jedno wiel­kie ka­sy­no – mógł grać do woli na prze­róż­ne spo­so­by, ale żeby wy­pły­nąć na sze­ro­ką wodę, po­trze­bo­wał ka­pi­ta­łu.

Czyż może być lep­sza kan­dy­dat­ka na żonę niż ko­bie­ta z uśmie­chem ak­cep­tu­ją­ca naj­gor­sze na­ło­gi męż­czy­zny? Adam uwa­żał, że nie.

Odór śmier­ci miał w sobie coś uspo­ka­ja­ją­ce­go, jakby trup tym swoim słod­ka­wym za­pa­chem pró­bo­wał prze­ka­zać, że teraz na­stą­pi spo­kój i już nic złego nie może się stać, bo naj­gor­sze się wy­da­rzy­ło.

(...) in­te­li­gent­ni lu­dzie nie spi­na­ją się, gdy nie mają na coś wpły­wu (...).

Przy­je­cha­ła do Kra­ko­wa z Za­mo­ścia, który ko­ja­rzył jej się z czarno-​białymi fil­ma­mi z lat sześć­dzie­sią­tych. Wła­śnie taki dla niej był – smut­ny i po­zba­wio­ny ko­lo­rów.

Wie­dział, że za nic nie roz­sta­nie się z ha­zar­dem. Uwiel­biał dresz­czyk ad­re­na­li­ny zmie­sza­ny z nie­pew­no­ścią pod­czas ob­sta­wia­nia i eks­ta­zę, kiedy wy­gry­wał. Nawet po­raż­ki go nie bo­la­ły. Każda sta­no­wi­ła mo­ty­wa­cję do re­wan­żu w ko­lej­nej grze.