Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Są ludzie, których znasz przez całe życie, a nigdy nie staną ci się bliscy. A są tacy, którzy już są w twoim sercu, nawet zanim jeszcze na nich spojrzysz. Uświadomiłam sobie, że Adrian zawsze był częścią mnie. I nieważne, że w skali mojego życia znałam go tylko przez minutę, a on mnie ledwie przez sekundę w skali swojego. Dla mnie był wieczny, nieśmiertelny w mojej duszy, przedtem, potem i zawsze. I nie mogłam o nim zapomnieć, tak jak nie mogłam zmienić mojego DNA.

Była światłem, które widziałem pod powiekami jeszcze długo po tym, gdy przestałem na nie patrzeć – a chciałem patrzeć bez przerwy. Cały czas.

Należysz do tych osób, które nie są w stanie zobaczyć kształtów chmur. Wcale nie dlatego, że brakuje Ci wyobraźni, ale dlatego, że nie masz czasu, żeby spojrzeć na niebo”.

Syndrom Pewnego Dnia. Żyjesz w przekonaniu, że kiedyś nadejdzie dzień, w którym zrobisz wreszcie wszystko to, co odkładasz na później.”.

Nawet jeśli nie masz pieniędzy ani czasu albo pogoda jest kiepska, możesz wieść ekscytujące życie. Wystarczy trochę się postarać.

Przy nim czułam się spokojna i bezpieczna. Zupełnie jakbym pędziła, gnana wiatrem, i nagle znalazła silne, mocno zakorzenione drzewo, przy którym mogłam przysiąść i się schronić. Czułam, że bez względu na to, jak zagubiona czy pokręcona bym była, on zawsze będzie w pobliżu, żeby mnie wesprzeć.

Bardzo wcześnie nauczyłam się, że miłość zawsze kosztuje zbyt wiele. Miłość to odpowiedzialność. Zobowiązuje. Miłość wysysa z ciebie wszystko, wykorzystuje cię. Prosi cię o pieniądze, rozbija twój samochód, podrzuca ci dziecko. Zostawia cię. Umiera.”.

Niech to będzie najwspanialszy okres naszego życia. Żyjmy codziennie tak, jakby to miał być twój ostatni dzień.
(..)
– A jeśli któryś z nich naprawdę będzie ostatni? (..)
– Jesteś moją bratnią duszą. Odnajdę cię w przyszłym życiu. Tak jak odnalazłem cię w tym.

Traumy z dzieciństwa zawsze rzutują na związki w dorosłym życiu.

Życie to żadna wymówka (...) Zawsze powinieneś mieć w planach jakąś przygodę. Jeśli masz coś, na co czekasz z niecierpliwością, to automatycznie jesteś szczęśliwy.

Nie byłam jeszcze gotowa wyrzec się mojej miłości do życia. I nie zamierzałam spędzać już ani jednego dnia więcej na patrzeniu w słońce. Już nigdy tego nie zrobię. Wybrałam życie – bo wszystko inne to tylko czekanie na śmierć.

Zawsze widziałam w nim niezłomnego wartownika. Latarnię morską podczas burzy. Bezpieczny, pewny i stały punkt.

,,[...] Należysz do tych osób, które nie są w stanie zobaczyć kształtów chmur. Wcale nie dlatego, że brakuje ci wyobraźni, ale dlatego, że nie masz czasu, żeby spojrzeć w niebo".

Jesteś jak powódź,Vanesso.Zalewasz mnie,wypłukujesz wszystko to, co kiedyś wydawało mi się ważne, a potem wypełniasz mnie całego, aż cały w Tobie tone...".

,,Pieniądze nie mogą dać człowiekowi szczęścia, jeśli on sam nie wie czego chce".

,,Są ludzie których znasz przez całe życie, a nigdy nie staną ci się bliscy. A są tacy, którzy już są w twoim sercu, nawet zanim jeszcze na nich spojrzysz".

Boże ależ on był seksowny. Można by zrobić cały kalendarz ze zdjęciami Adriana Copelanda i zebrać dość pieniędzy, by sfinansować lekarstwo na raka. Adrian uprawiający jogging bez koszulki. Adrian w garniturze. Adrian z moją małą siostrzenicą w ramionach.

Liczba posiłków, jakie jest nam dane zjeść w ciągu całego życia, jest ograniczona, więc marnowanie choćby jednego na kiepskie żarcie, kiedy ma się środki na coś innego, lepszego, to skandal.

Nigdy nie przestanę szukać. A kiedy ją znajdę, przez resztę jej życia będę jej udowadniał, jak bardzo ją kocham.

Czasami czuję, jakbym wirowała. Jakby porwało mnie tornado a ja nie mogę się zatrzymać, cały czas muszę się kręcić. Uspokajam się tylko wtedy, kiedy jestem z tobą.

Jesteś jak powódź, Vanesso. Zalewasz mnie, wypłukujesz wszystko to, co kiedyś wydawało mi się ważne, a potem wypełniasz mnie całego, aż cały w tobie tonę.

... Czuję to samo. Jakby moje życie było dusznym pokojem, a ty powiewem wiatru, który wleciał przez otwarte okno...

Syn­drom Pew­ne­go Dnia. Ży­jesz w prze­ko­na­niu, że kie­dyś na­dej­dzie dzień, w któ­rym zro­bisz wresz­cie wszyst­ko to, co od­kła­dasz na póź­niej. Pew­ne­go dnia po­je­dziesz na wy­ciecz­kę. Pew­ne­go dnia za­ło­żysz ro­dzi­nę. Pew­ne­go dnia spró­bu­jesz tego czy tam­te­go. Cały czas pra­cu­jesz i za mało się ba­wisz. Pie­nią­dze nie przy­nio­są ci szczę­ścia, o ile nie wiesz, czego pra­gniesz, Ad­ria­nie. To czego pra­gniesz?

Bardzo wcześnie nauczyłam się, że miłość zawsze kosztuje zbyt wiele.
Miłość to odpowiedzialność.
Zobowiązanie.
Miłość wysysa z ciebie wszystko, wykorzystuje cię. Prosi cię o pieniądze, rozbija twój samochód, podrzuca ci dziecko.

Zostawia cię.

Umiera.