Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z chmur zasnuwających niebo nad miasteczkiem nieprzerwanie spływał na ziemię śnieg. padał i padał, zupełnie jakby zima chciała wynagrodzić mieszkańcom, że w tym roku tak długo kazała na siebie czekać.

Jak cudownie było wrócić do Krainy Zeszłorocznych Choinek! Przebywać w miejscu pełnym zapachu igliwia, imbiru, mandarynek, przyglądać się blaskowi bombek i wyobrażać sobie, że to choinki hulają radośnie wokół ogniska na wielkim placu, w krainie, w której na zawsze zachowują swą piękną, świąteczną postać. Jak w legendzie opowiadanej przez dziadka Bońka!

Wokół choinki ustawionej przez leśniczego Franciszka gromadziło się coraz więcej mieszkańców Świerczynek. Chrupali ciasteczka imbirowe Józefiny, zanurzali w gęstej czekoladzie słodkie pianki i podziwiali rozłożyste, ciemnozielone gałązki świerka. Kolorowe lampki rzucały na udeptany śnieg wesołą poświatę, na stojących wokół drzewka krzesłach czekały stosy starych ozdób: odrapanych bombek, starych drewnianych zabawek i połatanych łańcuchów.

Z gramofonu płynęła skoczna świąteczna melodia. Stosy ciasteczek imbirowych malały, a wąsy z czekolady pod nosami mieszkańców rosły. Józefina z dumą obserwowała, jak zgromadzeni sąsiedzi przystrajają choinkę. To był znakomity pomysł, chwaliła się w myślach. Teraz już nikt nie zwątpi, że w Krainie Zeszłorocznych Choinek mieszka prawdziwy duch świąt.

- Jak ty nic nie rozumiesz! Przecież poszukiwanie prezentów to najlepsza zabawa. Przetrząsanie szaf, schowków i najciaśniejszych zakamarków, ten dreszczyk niepewności, czy trafi się na paczkę, to uderzenie serca, gdy pod palcami coś zaszeleści...

(...) patrząc na człowieka, nigdy do końca nie wiesz, co się w nim kryje.

- Fajne święta to nie góra prezentów, tylko rodzina, uczucia, radość...