Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko, co mogło się tu zdarzyć, już się zdarzyło, i dziś całość porusza się jak w zegarku.

Kręciły się tam trójnogi, istoty z łodyg podobnych do trzciny, mające koszykowate, gęsto plecione korpusy. Te jednak, olbrzymy wysokie na trzy, cztery metry, sięgały ponad stromatolitowy ogród, w którym manewrowały z gracją. Były znacznie wolniejsze od lotnika czy nawet padlinożerców, które pożarły truchło, i Yuri mógł podpatrzeć, jak „działają” ich ciała. Zupełnie, jakby ktoś poskładał je w pracowni do majsterkowania z łodyg w każdym rozmiarze, od patyczków krótszych, niż ludzki palec po wielkie kłody kojarzące się z kośćmi słonia; połączenia stawowe pozwalały im na wykonywanie skomplikowanych akrobacji.

Wszystkich zaskoczył ColU, który nagle podjechał bliżej. – Była jedną z nas. Teraz oddaje swoje ziemskie ciało, by użyźnić tutejszą glebę. Będzie żyła w zieleni przyszłych dni, w blasku innego słońca...

Po drodze wyciągnął tablet i wymruczał kilka szybkich zdań: – Planują. Współdziałają. Mają narzędzia, przynajmniej noże. Oddają cześć zmarłym. Nic dziwnego, że zakradły się do nas. Obrobiłem ich cmentarz ...