Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istnieje jedna umiejętność, która jest najwspanialszym prezentem, jaki można komuś dać. To cieszenie się z drobiazgów. Jeśli siedzimy cały czas z głową w chmurach, myśląc o tym, jak to nie realizują się nasze marzenia, możemy nie zauważyć tych najprostszych radości.

Niejeden zapomniał już, jakie ma poglądy. Niejeden człowiek zapomniał już, czego tak naprawdę chce, bo bez przerwy pyta o to, co myślą inni. Niektórzy mają domy urządzone nie tak, jak by chcieli, tylko tak, żeby spodobały się gościom, którzy do nich zawitają. Czytają takie książki, żeby można się było nimi pochwalić (…)” (s. 52).

Dzisiaj świat chce wszystkiego szybko. Ludziom brakuje cierpliwości.

Lepsze jest życie pełne trudów, szarpania się i nie pokojów, jeśli tylko prowadzi do otwartości, niż to, które jest ułożone, ale zamknięte na ludzi: nikogo nie potrzebuję, nikomu nie jestem potrzebny. Na prawdę lepsze są szarpania i kłopoty, bo one przynajmniej nas rozwijają.

Pan Bóg nie będzie działał za nas. To my musimy wyjść z pychy i przestać narzekać.

Jeśli macie dziecko, które się upiera, że nie chce chodzić do kościoła, nie ma co go przyciskać. Oczywiście na początku warto coś tam podziałać, namawiać, ale na pewno nie warto nakazywać i straszyć. Trzeba dać świadectwo. Tłumaczyć, czekać. Jezus nigdy nikogo do niczego nie zmuszał. Musimy dać sobie tutaj absolutną wolność.

Życie w prawdzie jest trudne. Tyle jest kłamstw dookoła nas, i w dużej mierze to przez nie cierpimy.

Gdy tylko zaczniesz tonąć, krzyknij: "Panie, ratuj!".