Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydaje mi się, że właśnie to pokonywanie siebie samego w dążeniu do doskonałości jest kulturą, a pokonywanie przyrody i materii - tylko cywilizacją.

Widziało się rzeczy tak potworne, że nie raz przychodziło na myśl: człowieka nie ma! To wymysł filozofów, pewna idea górna, która w rzeczywistości przyjęła kształt dwunożnej bestii obdarzonej na nieszczęście mądrością.

Są kwiaty, które rozkwitają o zmroku.
Są istnienia ludzkie, które promieniują dopiero w warunkach nieludzkich.

Czy zastanawiałeś się kiedy, co by było, gdyby się młodzież dowiedziała, jak niepoważne marzenia miewają ludzie poważni? Przestałaby nas szanować, czy też odwrotnie - stalibyśmy się jej bardziej bliscy, zrozumiali?

Przypadki, mój miły, są po to aby je wykorzystywać, inaczej one rządzą nami.

Widzisz, zawsze tam, gdzie występuje wielka treść głębokich uczuć - kwestia formy, urody staje się nieistotna.

Są serca jak hubki. Myślisz - próchno, zaczniesz jednak krzesać - zatli się nagle, rozżarzy jasno, ludzko, aż się nadziwić nie możesz, skąd się wzięło tyle mocy.

Pomyśl: dla dziecka dobry, miły, kochany i ładny – to jedno i to samo, nie widzi brzydoty tego, kogo kocha; dla matki bodaj najbrzydsze dziecko jest ładne, dla kochających nawet ułomność zaciera się i niknie.

... człowiek na wojnie, pozbawiony wszystkiego, co hamuje, osłania, maskuje, jest bardzo wyraźny – odrażający lub piękny.

Kiedy dzień przygniata i kaleczy, noc niesie ukojenie.

Są ludzie, na których od dawna czekamy. Są przyjaźnie nagłe, niespodziane, o których nigdy nie zapominamy. Tak właśnie było wtedy. Leżałem w baraku tyfusowym. Był rok - pamiętam - 1943. Pamiętam wszystko, a tak bardzo chciałbym zapomnieć, uwierzyć, że to był tylko straszny sen: Nie wierzcie w piekło: Bóg jest zbyt miłosierny. Ale było piekło na ziemi. Był Majdanek, Oświęcim, Belsen.. To wystarczy. Nie mówmy o tym więcej. Tyle tylko, ile wymaga opowieść o przyjaźni niespodzianej z tamtych czasów - o chłopcu z Salskich Stepów.

... potworna jest w człowieku siła nadziei i przyzwyczajenia.

Niezwyciężona jest w człowieku siła odrodzenia.

Genialny w szczegółach system hitlerowskich obozów koncentracyjnych sprowadza się, mój miły, do kilku bardzo prostych reguł. Utrzymać trzodę ludzką w stanie ciągłego niepokoju. Mieszać, zmieniać, mleć i przecierać na bezkształtną masę. Wpajać nieustannie, że tu wszyscy są własnością gestapo, które jest wszechwiedzące i wszechpotężne. Każdego, na każdym kroku, stawiać wobec alternatywy: krzywdzić albo być krzywdzonym, zabijać albo być zabitym. Rozkładać systematycznie wszystko,co ludzkie, wytrawić kwasem cynizmu z dnia na dzień, do dna, aż rzeczy nieludzkie, nienormalne, przyjmowane będą normalnie jak codzienne jadło.

Człowiek zdrowy musi mieć pracę, którą kocha, sprawę, której służy, musi o coś walczyć, do czegoś dążyć, aby nie zgnuśnieć, nie zborsuczeć do reszty.