Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A moje łzy, nie wypłakane widać, zapiekły się w sercu. Może dlatego tak mnie ono boli?

Czyście widzieli kiedykolwiek oczy jak gdyby przysypane popiołem, tak pełne nieuleczalnego, śmiertelnego smutku, że trudno w nie patrzeć?

Zdarzyło się, żę po kursie wracam do miasta i, wiadomo, pierwsza rzecz - do gospody przegryźć coś nieco, no , i, ma się rozumieć, golnąć setkę na zmęczenie.

Samemu to i palić, nawet umierać nudno.

Przyroda, bracie, jest tam różnoraka, ale katowali nas i rozstrzeliwali wszędzie jednakowo.