Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem spotykamy kogoś i wydaje nam się, że znamy go już długo, a czasem znamy kogoś długo i potem nas bardzo swoim zachowaniem zaskakuje.

Dla siebie wszystko warto. Czy chcesz czy nie chcesz jesteś skazana na siebie aż do śmierci. (...) Dbaj o siebie, rób sobie prezenty, bądź dla siebie miła. Będzie ci się lepiej szło przez to życie, nawet samej ze sobą.

Żeby zrozumieć drugiego człowieka, musisz wejść w jego skórę i pochodzić w niej trochę.

Ale wierzę, że wszystko jest po coś na tym świecie. Że przychodzimy tutaj i umawiamy się sami ze sobą na nasz los, na dalsze życie. Wszyscy, których los stawia na naszej drodze, niezależnie czy są to przyjaciele, czy wrogowie, mają nas czegoś nauczyć.

W żadnym filmie ani serialu nie sposób było zatracić się tak, jak w książce. W trakcie oglądania angażowało się mniej zmysłów, zewnętrzny świat był cały czas obecny. Podczas czytania działo się coś innego. Pracowała wyobraźnia, kończyła się bierność.

[…] i zło wraca do człowieka, i dobro. A dobro zawsze w dwójnasób.

[…] jeśli ktoś ma w sobie dużo bólu, ten ból musi się wylać, żeby nie został w środku i nie zatruł człowieka po czubek głowy. A jeśli się wylewa złością, trudno. Ważne, że wychodzi na zewnątrz, a nie siedzi jak kolec, wbity głęboko, zaropiały.

Człowiek bez książek jest jak snajper bez lunety. Nie widzi celu.

Trzeba nauczyć się patrzeć na zawieruchy z perspektywy kogoś, kto wie, że prędzej czy później niebo się rozpogodzi, zaświeci słońce, a my będziemy silniejsi o kolejną walkę, stoczoną z przeciwnościami losu. Poskładamy na nowo rozsypane puzzle emocji, nadziei, przeżyć i celów.

A ludzie zawsze boją się tego, kto jest inny. Wcale nie chcą go poznać, ale się boją.

[...] dzieci są największym skarbem. Jedynym, o który warto się troszczyć. Najlepszym.

Tak, wychowanie dziecka to jak darmowa przejażdżka kolejką górską.

- Ludzie dzielą się na tych, co chcą kogoś mieć, i na tych, co nie chcą.
- A mnie się wydaje, że wszyscy tak naprawdę chcą, ale niektórym wygodniej jest powiedzieć, że nie chcą, bo wstyd im, że nikt ich nie chce.

Bo są chwile, kiedy świat zwalnia. Bo są chwile miłości, odrodzenia. Przychodzi czas, kiedy spotykają się dwie samotności, które muszą siebie oswoić, aby coś sobie dać. Coś najcenniejszego, co posiadają.

[...] nikt, mimo swojej bolesnej przeszłości, nie powinien rezygnować z szukania przyjaźni i miłości. Bo tylko przyjaźń i miłość mogą uczynić człowieka szczęśliwym.