Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pewien brat powiedział do abba Antoniego: Pomódl się za mnie! A starzec mu odrzekł: Ani ja się nad tobą nie zlituję, ani Bóg, jeśli ty sam się nie zdobędziesz na gorliwą modlitwę (AOP I 84).

Rzekł starzec: Gdy opuszczamy słuszną i świetlistą drogę, wkraczamy na drogę ciemności i cierni, co znaczy, że porzucając opłakiwanie samych siebie i naszych grzechów, zaczynamy zawsze widzieć zaniedbania naszych bliźnich. Abba Pojmen (AOP II 45).

Wszyscy jesteśmy ze sobą nawzajem powiązani. Nagle staje się dla mnie jasne to, co wyraził Ewagriusz z Pontu w księdze O modlitwie: "Mnichem jest ten, kto od wszystkich jest oddzielony i zarazem ze wszystkimi złączony. Mnichem jest ten, kto uważa, że jest razem ze wszystkimi przez to, że nieustannie w każdym zdaje się widzieć samego siebie".

Początkiem zbawienia jest poznanie samego siebie - Ewagriusz z Pontu.

Niekiedy jest dla mnie przyczyną wszelkiego istnienia, miłością, która przenika wszelkie stworzenie. Siedzę sobie - nic nie robiąc - w obecności Boga. Nie muszę tej obecności czuć. Otacza mnie po prostu. Kiedy ją postrzegam, wtedy jestem zwyczajnie tu i teraz. I czuję, że dobrze jest tak, jak jest. Wszystko jest dobre.

Kiedy jesteśmy sami , dotykamy prawdy o sobie. Wszystko to, co myślą i mówią o nas inni, jest nieważne. Jesteśmy sami ze sobą i przed Bogiem. Wtedy nasze życie może wrócić na właściwe tory i odnaleźć drogę do prawdy.

Osamotnienie w sposób jawny jest ważne po to, by otworzyć się na Boga. W osamotnieniu spotykamy prawdę o sobie samym. A tylko ten, kto wyjdzie naprzeciw prawdzie o sobie, może spotkać Boga. Wiedzieli o tym mnisi od najdawniejszych czasów. Ewagriusz z Pontu powiedział: "Początkiem zbawienia jest poznanie samego siebe". Jeśli wkraczam świadomie we własne osamotnienie i rezygnuję ze wszystkiego, co mogłoby odciągać moją uwagę, wychodzi mi naprzeciw Bóg w swojej tajemnicy.