Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie prowadzi nas w nieoczekiwanych kierunkach i nie wszystkie są złe.

Nie można zaplanować, kiedy dopadnie nas smutek.

Ktokolwiek powiedział, że czas leczy rany, miał rację, ale rana nigdy całkowicie się nie goi. To tak, jakbyś się przewróciła i zraniła w kolano – jest dużo bólu i krwi, porządny strup przez jakiś czas, a kiedy odpada, zostaje blizna, która blednie z czasem, ale zawsze tam jest, ciągle przypomina o sobie.

(...) każdy może zrobić dziecko, ale bycie ojcem to zupełnie inna historia, bycie przy dziecku bez stawiania warunków, zapewnienie mu najlepszego świata, w którym może dorosnąć.

Każda duża zmiana w życiu wymaga, żeby wsiąść na rollercoaster i się nim przejechać. To zwariowana przejażdżka i nie zawsze wiesz, dokąd cię zaprowadzi.

Smutek jest prywatną sprawą.(...) Nie ma uniwersalnego modelu ani określonego czasu.

Kiedy pojawia się smutek, to jest jak tsunami.

Powietrze w mieszkaniu Maddie przepełnione było elektryzującym pragnieniem. Drżała z niecierpliwości,
przyglądając się Evanowi zdejmującemu kurtkę i odwieszającemu ją na kuchenne krzesło. Wydawało się, że
wszystko dzieje się w zwolnionym tempie, ale kiedy spojrzał na nią, w sekundę weszli w tryb szybkiego przewijania.
Był tu, ustami dotykając jej ust, rękoma gładząc jej włosy. Ciało przyciśnięte do ciała, każdy centymetr rozgrzewał ją w sposób znany i bezpieczny. Całowali się coraz intensywniej, z niecierpliwością, której się nie spodziewała, dłońmi przesuwał od szyi do piersi i pieścił je przez cienki materiał bluzki i koronkę stanika. Znajome pożądanie wstrząsnęło jej ciałem, a jej ręce – rozkoszując się bliskością – zastygły na sekundę na jego ramionach.

Podczas końcowej fazy oklasków poczuła na sobie spojrzenie Evana, który stał na drugim końcu sali. Zamienili
ze sobą raptem kilka słów, ale nadal była pod jego wrażeniem. Czy naprawdę ugięły się pod nią kolana? To przecież niemożliwe. Czy naprawdę musiała koncentrować się na rytmicznym oddechu, żeby uspokoić serce bijące
jak oszalałe? To pewno ciepło płynące od ludzi tak na nią wpływało i tyle.

Postaraj się myśleć o tym, że nasze szczęście jest w przyszłości, Maddie, a nie w przeszłości. Czasami jednak musimy się rozprawić z nią, jeśli chcemy pójść naprzód. Tylko silna osoba dochodzi do etapu wybaczenia i musisz chcieć to zrobić, chcieć zostawić to za sobą.