Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W pamięci noszę fotografie wyraźniejsze niż te z albumu. Nie pochwalę się nimi przy świątecznym stole, nie pokażę ich znajomym. Tylko w samotności mogę wodzić po nich palcami duszy. Są to chwile intymne, uparcie tłamszone przez lęk. Lęk przed przeszłością. Jakby miała zaraz powrócić, chwycić moje palce i rozszarpać je wciąż żywymi zębami umarłych już godzin. [...]
Czuję się bardzo mała pośród ogromu zdarzeń. W chwili obecnej mam dwa wyjścia; zamknąć się w sobie lub zakleszczyć w czyichś ramionach. I ogarnia mnie niemal pewność, iż chęć człowieka, by osiągnąć wielkie rzeczy, wynika właśnie z drażniącego poczucia własnej małości.

- Zakop pod ziemią.
Nakryj kamieniem,
A ja i tak
Kości odgrzebię.
Kim jestem?
- Wspomnienieniem.

Są takie miejsca, które się kojarzą. Z ludźmi, których już nie ma. Ze zdarzeniami, które ugryzły serce jak ciastko. I nie sposób wracać do takich miejsc z chęcią. Bo samego siebie się w nich nie poznaje. Bo nic się nie zmieniło, choć zmieniło się wszystko.