Jesteśmy społecznością, która kocha książki

co to właściwie takiego ta Europa Wschodnia, skoro wyglądamy podobnie, ale kulturowo jesteśmy inni... Gdzie jest ten prawdziwy Wschód? skoro wszyscy Słowacy mówią, że oni są nie Europą Wschodnią, tylko Środkową, tak samo jak niestety ci głupi Czesi kawałek dalej, nie mówiąc już o Węgrach, chociaż oni właściwie nawet wcale nie żyją w Europie; to wyjaśnili mi w informacji na bratysławskim dworcu, tak, tam się zmiłowali i kiedy się upierałam przyznali, że ta prawdziwa Europa Wschodnia jest bardzo blisko Słowacki, muszę tylko przedostać się między wilki i niedźwiedzie na Ruś Podkarpacką, tak, Karpaty, rzucisz okiem na mapę i w drogę, tylko że na Rusi Podkarpackiej ludzie się złoszczą, kiedy im się mówi, że mieszkają na Wschodzie, uważają to za nonsens... i posyłają cię na prawdziwy Wschód, do Galicji! Ale tam miejscowi, jak wszyscy Polacy, mówią: My jesteśmy Europą, ale nie Wschodnią, jesteśmy samym środkiem Europy Środkowej! I machają ręką, że niby żeby się dostać na Wschód, trzeba jechać na Ukrainę, a to jeszcze kawał drogi, i z miną dobrze poinformowanych spluwają, przecież Wschód Europy jest ciągle biedny i zniszczony! Żeby pracować ludzie jeżdżą ze Wschodu na Zachód, nie w przeciwnym kierunku! Ukraińcy poślą cię jeszcze dalej, do Rosji. Ale Rosjanie nie wierzą w to, że są na Wschodzie, to dla nich oszczerstwo, są przecież centrum całego cywilizowanego świata, przypuszczają jednak, że prawdziwy Wschód jest może już na Syberii, no więc przejechałam przez Syberię, pokonałam całą tę ogromną trasę, tysiące kilometrów Magistralą Transsyberyjską, a kiedy całkiem zdrętwiała wysiadłam na ostatniej stacji, to znaczy we Władywostoku, miejscowi mi powiedzieli: Jaki Wschód, czy pani oszalała? Tu jest przecież Zachód, prawdziwy koniec Zachodu, tu jest koniec Europy! Władywostok, hm. No to kupisz sobie coś do jedzenia, idziesz na skraj miasta, a tam jest jakaś ławeczka, patrzysz na wodę, aha, koniec drogi, to jest Morze Japońskie. Europa Wschodnia nie istnieje.

Co się stało z moimi przodkami? I dlaczego [...] w odpowiednim czasie nie prysnęli na przykład do NYC" s.56

Bardziej się zbliżyć nie można.
-Do czego?
-Do grozy.

Kiedy się dowiesz, jakie okropieństwa są możliwe, i ta wiedza ulokuje ci się w mózgu, to stajesz się innym człowiekiem niż pozostali. Zostaje to w tobie. Jak rana nie do zagojenia.

Zapomnieć o okropieństwach przeszłości znaczy przyjąć także nowe zło.