Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami musimy zaufać tym, których kochamy i którzy kochają nas, nawet jeżeli okazuje się to trudne".

-"Wydaje man się, że znamy świat ,ale widzimy ledwie sekundę z jego podróży.

- Nie da się mieć jednej ulubionej książki. To tak, jakbym cię spytała o twoją ulubioną rękę.

Nie zamierzałam już dłużej spierać się sama ze sobą o to, czy moje decyzje były egoistyczne, czy odważne. Przestałam się tym przejmować. Ponieważ dla mnie były właściwe. To było moje życie i miałam je tylko jedno. Nie wiedziałam, jak długie będzie ani z kim przyjdzie mi je dzielić, ale byłam przekonana, że zasługuje na jego przeżycie. W szczęściu. I to właśnie miałam zamiar zrobić.

Chcę kogoś, z kim będę się śmiać i jeździć po przygody. Kogoś, dla kogo będę chciała być lepsza, ale kto będzie mnie też wspierać, gdy będę słaba. Chcę kogoś, kto będzie się dzielił ze mną najgłębszymi lękami, kto sam z siebie pokaże mi swoje blizny i zaufa, że je uzdrowię, tak jak ja zaufam jemu. I chcę czuć ciarki za każdym razem, gdy go dotknę. Chcę spędzać z nim całe popołudnia w pościeli. Chcę kogoś, z kim będę się natychmiast dzielić dobrymi wieściami i kto na pewno mnie przytuli, gdy przyjdą złe. Chcę takiej miłości, która pozbawia tchu, gdy uderza i sprawia, że na myśl o jej utracie robi się niedobrze. Takiej, przez którą jesteś tak bardzo szczęśliwy, że to jednocześnie boli, bo myśl, że wśród wszystkich mieszkańców ziemi znalazłeś osobę ci przeznaczoną, jest bolesna.

Może tym właśnie była miłość: obdarzeniem kogoś mocą roztrzaskania cię i ufaniem, że tego nie zrobi.

Bo chociaż małżeństwo w pewnym sensie scala nas w jedno, mimo wszystko pozostajemy indywidualistami tworzącymi tę całość. I musimy mieć możliwość posiadania własnych rzeczy, własnego czasu, prywatności.

- Bywałam rozczarowana. Ale to nie oznacza, że muszę oczekiwać kolejnych rozczarowań. Każdy dzień jest nowy, wiesz? Jest nową szansą.

Przyznanie, że się kogoś kocha, i zawalczenie o niego wymaga więcej odwagi niż odejście, bo odejście mniej boli.

Poczułem na sobie jej wzrok niczym ciepłe dłonie, jak uścisk starego przyjaciela i pocałunek nieznajomej w jednym.

To był ten rodzaj uśmiechu, który pojawia się, kiedy człowiek przeżył na tyle dużo trudnych chwil, że w pełni rozumie, jak rzadko zdarzają się te dobre. I wie, że należy je doceniać.

Zawsze winiliśmy nieodpowiednie wyczucie czasu, ale czas był zawsze właściwy - tylko my nigdy go nie słuchaliśmy.

You are enough, Julep,” he whispered, the words wrecking me and healing me all at once. “And you are needed. Most of all by me.

- Chodzi o to, żeby się razem rozwijać. Zmieniać. A po drodze rozgryzać życie.

Wydaje mi się, że każda chwila przed twoim przyjazdem do restauracji to były ćwiczenia. Przez cały czas w drodze do ciebie ćwiczyłam oddychanie, śmianie się i istnienie, żebym potrafiła żyć, gdy już mnie znajdziesz.

Zawsze głęboko wierzyłam, że ludzie mają przeczucia z konkretnego powodu. Może wynika to z łączności z wszechświatem, a może z jakichś procesów chemicznych zachodzących wewnątrz organizmu, ale wiemy, że coś jest albo zaraz będzie nie tak. To dlatego któregoś dnia wychodzimy do pracy pięć minut pozniej, dzwoimy do znajomej, z którą od jakiegoś czasu nie rozmawialiśmy, albo sięgamy po wielokrotnie mijaną książkę. Tego rodzącego się głęboko w nas uczucia nie możemy zignorować.

Czyż to nie zabawne, jak często walczymy z tym, co podpowiada nam serce? Przedstawiamy mu logiczne kontrargumenty, okopujemy się na swoim stanowisku, pewni, że wiemy co będzie najlepsze. "To właściwe - mówimy - To właśnie powinnam zrobić". Tłumimy najdonośniejszy głos, ten w naszym wnętrzu i zamiast niego słuchamy lepiej wiedzącego otoczenia.

Skoro nie mogę cię mieć w najgorszych chwilach i nie mogę cię mieć w najlepszych, to kiedy będę mógł, B? Kiedy pora wyda ci się odpowiednia, żeby przestać walczyć z tym, co jest między nami, i po prostu mnie wpuścić?

I’m still that guy,” I continued. “I am. I want the win. I want all of it. But I don’t want to lose you in the process.

Każdy musi czasem być w życiu egoistą. Czasem powinno się postawić siebie na pierwszym miejscu, a ja nie żałowałam pogoni za marzeniami ani tego, że stanęłam na własnych nogach.

Czasami bardziej przerażają nas w życiu dobre rzeczy niż te złe. Czujemy, że na nie nie zasługujemy albo że nie są prawdziwe, że zaraz znikną, a my pozostaniemy na zgliszczach.

Mam poczucie, że do widzenia to nie jest właściwe pożegnanie, więc powiem tylko do zobaczenia, kiedy nadejdzie właściwa pora...

- Pewnie przyjemnie tak wiedzieć, czego się chce.
- Czasem to trudniejsze niż myślisz. Zawsze czai się gdzieś lęk, że choć wiem, czego chcę, mogę tego nigdy nie urzeczywistnić. Czasem to bardziej skomplikowane niż pragnienie i wcielenie tego pragnienia w życie.

Czytam romanse, bo zakochanie jest fajne. A dzięki romansom mogę to czuć raz za razem. Mogę wcielać się w różne typy kochanków, poczuć odrzucenie i zauroczenie. Miłość to najpotężniejsza i najprawdziwsza rzecz, jaką możemy czuć, i myślę, że to magiczne, kiedy mamy dzięki książkom możliwość przeżywania największych miłości wszech czasów.