Angela Chen zadaje te i inne pytania w swojej książce „Asy. Czego może nas nauczyć aseksualność”, ponieważ miała odwagę zajrzeć w głąb siebie i zakwestionować schemat, w który wcisnęła ją nasza przesycona seksem kultura. I nagle okazało się, że nie tylko ona czuje się w tych ramach nieco niewygodnie. A wszystko zaczęło się od propozycji pozostania w otwartym związku. Angela nie zgodziła się, przekonana, że sypianie z drugą osobą jest efektem silnego przywiązania uczuciowego. Dopiero po rozmowie z jednym ze znajomych uświadomiła sobie, że niektórzy ludzie po prostu czują do innych pociąg czysto fizyczny. To odkrycie popchnęło ją do zgłębienia swoich doświadczeń i powrotu do pojęcia aseksualności, z którym zetknęła się w przeszłości.

Ta książka to bogate źródło teorii na temat aseksualności oraz wiele przykładów tego, w jaki sposób ludzie jej doświadczają. Chen rozmawia z osobami, które definiują siebie jako asy, oraz z osobami badającymi to zagadnienie. Okazuje się bowiem, że o ile oswoiliśmy już inne literki z LGBTQIA i generalnie potrafimy mniej więcej je zdefiniować, o tyle A to nadal terra incognita. Autorka obszernie wyjaśnia, czym w zasadzie jest ta enigmatyczna aseksualność, w jaki sposób się przejawia, i przytacza prowadzone badania. Jak się okazuje, spory kłopot sprawia potoczne używanie określenia „aseksualny” w odniesieniu do osoby, która jest postrzegana jako nieatrakcyjna seksualnie. To powoduje zamieszanie i nieporozumienia.

Największą trudnością w mówieniu o aseksualności jest wszechobecność seksu. Przez tysiąclecia zwykły instynkt prokreacji rozdmuchaliśmy do niebotycznych rozmiarów, a rewolucja seksualna dołożyła swoje trzy grosze. Rozejrzyjcie się – seks jest wszędzie: w książkach, filmach, reality shows (np. „Naked Attraction”, „Love Island”), prasie, kościele, codziennych rozmowach, żartach… Łatwiej nam pogodzić się z tym, że ktoś czuje pociąg do osób tej samej płci, niż z tym, że nie czuje go w ogóle. Codziennie stykamy się z niesamowitą presją w kwestii seksu – świat ma określone oczekiwania, według których z akceptacją prędzej spotka się osoba, która ma wielu partnerów seksualnych, niż ta, która nigdy z nikim seksu nie uprawiała.

Właśnie dlatego (między innymi) ta książka jest potrzebna. Ktoś musiał nam w końcu pokazać, jaką krzywdę sobie robimy poprzez przykładanie zbyt wielkiej wagi do seksualnego aspektu naszego życia. Jak mówi autorka w wywiadzie dla „Vouge Polska”: „Osoby aseksualne zachęcają resztę świata do tego, by zrobić krok w tył. Gdy przestaniemy oceniać swoje życie przez pryzmat seksu, dowiemy się o sobie ciekawych rzeczy. Seks nie jest przezroczysty. Zacznijmy się bliżej przyglądać temu, co dla nas seks oznacza, czy naprawdę go lubimy, jak lubimy go uprawiać, co on nam załatwia. Bo nie ma jednego sposobu na seks, tak jak nie ma jednego sposobu na bycie w związku”.

Ewa Jemioł