Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest taka książka, że jak nie dałam rady dokończyć w jeden wieczór, to rano dwa gnomy zawitały w łóżku i kazały dokończyć. (czytelniczki 5,5 i 8 lat)

To jest taka książka, że jak nie dałam rady dokończyć w jeden wieczór, to rano dwa gnomy zawitały w łóżku i kazały dokończyć. (czytelniczki 5,5 i 8 lat)

Jak ktoś lubi książki tego typu, to raczej nie jest to nic wybitnego, ale łatwo się czyta i autor wydaje się być sympatycznym, dobrym i empatycznym człowiekiem. Plus za pokazanie realiów medycyny sądowej w Niemczech i przypisy tłumacza, które wskazywały na istotne różnice między procedurami DE/PL

Jak ktoś lubi książki tego typu, to raczej nie jest to nic wybitnego, ale łatwo się czyta i autor wydaje się być sympatycznym, dobrym i empatycznym człowiekiem. Plus za pokazanie realiów medycyny sądowej w Niemczech i przypisy tłumacza, które wskazywały na istotne różnice między procedurami DE/PL

Jakieś pierwsze 10 procent książki to był nieczytelny egotrip z wyliczanką typu "lubię nutellę, nie lubię brukselki, lubie ladnych chłopców, nie lubię, jak ładni chłopcy nie zwracają na mnie uwagi" i tak przez wiele, wiele stron - aż sama się sobie dziwiłam, że to nadal czytam. Potem nadal egotrip, ale przeciętny, a nie niezjadliwy. Ogólnie - chyba bardzo się nudziłam tego dnia, że dotrwałam do końca.

Jakieś pierwsze 10 procent książki to był nieczytelny egotrip z wyliczanką typu "lubię nutellę, nie lubię brukselki, lubie ladnych chłopców, nie lubię, jak ładni chłopcy nie zwracają na mnie uwagi" i tak przez wiele, wiele stron - aż sama się sobie dziwiłam, że to nadal czytam. Potem nadal egotrip, ale przeciętny, a nie niezjadliwy. Ogólnie - chyba bardzo się nudziłam tego...