Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiele bym dała, by móc chociaż na chwilę przenieść się na Krupniczą, poznać Szymborską, Poświatowską, Mrożka, Grochowiaka czy Gałczyńskiego... Umożliwiła mi to poniekąd Anna Grochowska, która napisała książkę "Wszystkie drogi prowadzą na Krupniczą". To szczegółowa, naukowa publikacja, w której nie brak anegdot i barwnych życiorysów. Doskonała lektura dla filologów i świetny pretekst, by wybrać się znowu do Krakowa, zerknąć na tę słynną kamienicę i przejść się Krupniczą🙂. Polecam!

Wiele bym dała, by móc chociaż na chwilę przenieść się na Krupniczą, poznać Szymborską, Poświatowską, Mrożka, Grochowiaka czy Gałczyńskiego... Umożliwiła mi to poniekąd Anna Grochowska, która napisała książkę "Wszystkie drogi prowadzą na Krupniczą". To szczegółowa, naukowa publikacja, w której nie brak anegdot i barwnych życiorysów. Doskonała lektura dla filologów i świetny...

Poezje Świrszczyńskiej znałam tylko z neta i bardzo mi się podobały. Z entuzjazmem więc zasiadłam do lektury zapisków intymnych. Oczekiwania miałam spore, bo recenzentem tej publikacji jest jeden z moich ulubionych profesorów - prof. Nawarecki. Tym większe było moje rozczarowanie🤦‍♀️. Mam wrażenie, że Świrszczyńska pisała pamiętnik dla siebie i nie brała pod uwagę jego wydania. Sporo w nim emocji godnych nastolatki, powtórzeń, zawstydzająco szczerych wyznań. Myślę, że dużo ciekawsza jest biografia tej autorki niż zapiski o jej romansie. Jednak opracowanie Pani Wioletty Bojdy - chociaż bardzo skrupulatne, znalazłam w nim przypisy do kolejnych interesujących mnie książek - jak dla mnie jest zbyt emocjonalne, zbyt subiektywne. Podsumowując - historia Poświatowskiej, Adamskiego i Świrszczyńskiej opowiedziana z perspektywy tej ostatniej bardzo ciekawa, ale całość powinna być okrojona, skrócona i zredagowana. Może ktoś kiedyś tego się podejmie.

Poezje Świrszczyńskiej znałam tylko z neta i bardzo mi się podobały. Z entuzjazmem więc zasiadłam do lektury zapisków intymnych. Oczekiwania miałam spore, bo recenzentem tej publikacji jest jeden z moich ulubionych profesorów - prof. Nawarecki. Tym większe było moje rozczarowanie🤦‍♀️. Mam wrażenie, że Świrszczyńska pisała pamiętnik dla siebie i nie brała pod uwagę jego...

Nie lubię się bać, rzadko sięgam po kryminały👀, ale od wielu lat czytam wszystko, co napisała Katarzyna Grochola, skusiłam się więc też na "Zranić marionetkę"📖. Temat trudny i ostatnio bardzo popularny - nadużycia seksualne, w tym akurat przypadku dotyczące dziewczynek. Momentami jest drastycznie, jednak sporo w tej książce psychologii, pojawiają się dylematy dotyczące związków, czyta się więc szybko i z zainteresowaniem. Podobno są w tym kryminale jakieś niedociągnięcia, ale nie jestem znawcą tematu🫣, więc ich nie zauważyłam i uważam, że to naprawdę świetna lektura - wciągająca, ale też skłaniająca do refleksji. Nie będę zdradzać fabuły, zapewniam jednak, że nie jest nudno - jedne wątki zaskakują, inne bulwersują, a całość skomponowana jest tak, że trudno się oderwać.

Książka o kobietach, wielu zranionych kobietach, które starają się poradzić sobie z tym, czego doświadczyły w przeszłości. Niektóre rany jednak nigdy się nie zabliźniają, krwawią i doprowadzają do obłędu. Na tym Autorka buduje tę powieść i robi to jak zwykle świetnie - wciągając czytelnika i przeplatając z sobą kilka wątków, które ostatecznie są ze sobą oczywiście powiązane.

Nie lubię się bać, rzadko sięgam po kryminały👀, ale od wielu lat czytam wszystko, co napisała Katarzyna Grochola, skusiłam się więc też na "Zranić marionetkę"📖. Temat trudny i ostatnio bardzo popularny - nadużycia seksualne, w tym akurat przypadku dotyczące dziewczynek. Momentami jest drastycznie, jednak sporo w tej książce psychologii, pojawiają się dylematy dotyczące...