Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Party" okazało się thrillerem o skomplikowanej, wielowarstwowej bazie, wnikliwie badającej podłoże psychologiczne bohaterów. Dawno nie czytałam książki z tak dobrze zarysowanymi postaciami.
Osoba Martina okazała się na tyle zaskakująca, że na próżno mi było szukać logiki jego postępowania. Powieść opisuje jego historię od najmłodszych lat, trudną relację z matką, przeplatana przez teraźniejsze, życie dorosłego zmagającego się z problemami natury psychicznej. Lucy jego żona to dobra dziewczyna, zupełnie nie zasługuje na traktowanie przez Martina. Ślepo zakochana, nie widzi w nim negatywnych cech. Lucy to bardzo charakterystyczna postać, zarówno pod względem osobowości, jak i strony wizualnej.
Nieoczekiwanie małżeństwo otrzymuje zaproszenie do rezydencji Bena, przyjaciela Martina ze szkolnych lat. Napuszona atmosfera przyjęcia nie przypada Lucy do gustu, jednak mężczyzna niezdrowo się ekscytuje tym wydaniem. Okazuje się, że ich znajomość zakrawa na zachowanie fanatyczne, a przyjaźń w tym przypadku stanowi rodzaj obsesji.
Myślę, że "Party" zasługuje na Waszą uwagę.

"Party" okazało się thrillerem o skomplikowanej, wielowarstwowej bazie, wnikliwie badającej podłoże psychologiczne bohaterów. Dawno nie czytałam książki z tak dobrze zarysowanymi postaciami.
Osoba Martina okazała się na tyle zaskakująca, że na próżno mi było szukać logiki jego po...

Rozwiń

Zwiń

Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady?
Nigdy nie byłam, bliżej mi w Beskidy, czy Tatry, ale taki mały drewniany domek z kominkiem w nieznanym paśmie gór brzmi zachęcająco.. Byle by nie z grasującym mordercą.

"Wilcza chata" wzbudziła w mnie ciekawość wielbiciela gór. Miałam nadzieję poczuć się jak podczas wędrówki szlakiem wyznaczonym przez leśne górskie ścieżki. I tak też było, ale w pakiecie dostałam mordercza walkę o przetrwanie, z pełnym wachlarzem emocji.
Agata to wytrwała biegaczka, dla której pokonywanie kolejnych kilometrów na górskich wzniesieniach nie robi wrażenia. Kiedy wykonuje trening, biegnąc po pasmach Bieszczad, zostaje napadnięta. Ciężko ranną dziewczynę odnajduje Piotr i daje jej schronienie w swojej chacie. Tajemniczy wybawiciel skrywa nie jeden sekret, chociażby ten, że jest znanym pisarzem kryminałów, ale jego dobroduszność usypia czujność Agaty. Czy dziewczyna ma się czego obawiać, a może mężczyzna uchronił ją przed pewną śmiercią?

No i zdecydowałam się na tę wyprawę w nieznane mi rejony. Czy było warto? Owszem.
Agata to silna babka, dziewczyna z charakterkiem, nie boi się poszperać w kilku niedozwolonych miejscach, bywała zagubiona, ale kto praktycznie zamknięty, na totalnym odludziu, w otoczeniu nienaruszonej bieli śniegu, z nieznajomym nie miałby natrętnych myśli. Przez całą opowieść można wyczuć walkę między chęcią ucieczki a zaufaniem wybawcy. Ostatecznie przekonał ją warsztat pisarski Piotra i urzeczona pochłaniała kolejne rozdziały jego nowej powieści. Bardzo fajna sprawa takie wprowadzenie wątku książki w książce. Mały minusik za postać starego policjanta, w mojej ocenie mało interesujący bohater. Nie mogę pominąć kwestii otoczenia. Góry zawsze na mnie robią wrażenie. Klimat, który wykreował autor w swojej powieści, stanowi idealną oprawę dla zaistniałej fabuły.
Nabrałam chęci na przeczytanie "Osady".

Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady?
Nigdy nie byłam, bliżej mi w Beskidy, czy Tatry, ale taki mały drewniany domek z kominkiem w nieznanym paśmie gór brzmi zachęcająco.. Byle by nie z grasującym mordercą.

"Wilcza chata" wzbudziła w mnie ciekawość wielbiciela gór. Miałam nad...

Rozwiń

Zwiń

Sięgając po książkę, spodziewałam się thrillera z niepokojącą atmosferą, mrocznego lasy, nie wiem, może sugerowałam się grafiką na okładce, książka jednak prezentowałam rozbudowana sferę psychologiczną.
Ada kolejny raz próbuje poukładać w głowie wydarzenia sprzed półtora roku. Kolejna próba przepracowania traumy, kolejny specjalista, tym razem dostaje zaskakująca propozycje opisania swoich wydarzeń w formie książki napisanej przez specjalistę.

Kilka miesięcy wcześniej Ada cieszy się na możliwość poznania rodziny i przyjaciół Kamila. Nieoczekiwanie spotkanie przenosi się do "Postaci", domku letniskowego, gdzie uczestnicy wpadają na pomysł intrygującej gry.
Jak już wcześniej wspomniałam Ada, to dziewczyna, z którą wyjątkowo się nie pobiłam. Niedojrzała, samolubna i prezentująca postawę stałe poszkodowanej. Na drugiej linii pojawia się postać Doroty, przeciwieństwo Ady, dziewczyna przebojowa, pewna siebie, zarozumiała. To ona wprowadza nieco intrygi do całej powieści. Fabuła książki nie wyróżnia się niczym nadzwyczajnym, jednak z biegiem rozdział nabiera charakteru. Zabrakło mi aury grozy, książka idealna dla wielbicieli lekkiego thrillera, z elementami młodzieżówki.

Sięgając po książkę, spodziewałam się thrillera z niepokojącą atmosferą, mrocznego lasy, nie wiem, może sugerowałam się grafiką na okładce, książka jednak prezentowałam rozbudowana sferę psychologiczną.
Ada kolejny raz próbuje poukładać w głowie wydarzenia sprzed półtora roku. Kolejna prób...

Rozwiń

Zwiń

"Nie Anioł" to kolejna część z nadkomisarzem Zakrzewski. Moje pierwsze spotkanie z postacią policjanta.
Na jednym z Wrocławskich osiedli, toczy się sprawa zabójstwa umundurowanego. Akcja rozgrywa się bez większego rozgłosu, cichy pogrzeb, małe zaangażowanie. Zakrzewski zostaje odsunięty od sprawy. W niedługim czasie dochodzi do kolejnego zabójstwa, tym razem ofiarą jest osobą z przestępczego środowiska. Zakrzewski zaczyna obie sprawy łączyć ze sobą.
Julita, dziennikarka śledząca, stawia jedną kartę na temat niewyjaśnionych zabójstw. Przypadkiem wchodzi we współpracę z nadkomisarzem. Zakrzewski na tej znajomości zyska zaskakujące informacje.

Nie jest to pierwsza książka pana Gorzki, którą miałam okazję przeczytać. I o ile wcześniejsze zrobiły na mnie duże wrażenie, tak tutaj zaskoczyło mnie tempo powieść. Początek toczył się nieśpiesznie, a akcja rozkręcała się powoli. Opis pracy śledczych, które dla mnie zazwyczaj są mało interesujące. Zaskoczyło, gdy pojawiła się postać Julity, a Zakrzewski zaczął kojarzyć fakty. Mocno podkręcony wątek psychologiczny, który robi tutaj niemałą robotę.
Brutalna , męska, skrajne emocjonalna, miejscami wręcz obrzydliwa.
Czy powrócę do poprzednich tomów z Marcinem Zakrzewskim, wątpię. Natomiast z chęcią sięgnę po kolejne książki autora.

"Nie Anioł" to kolejna część z nadkomisarzem Zakrzewski. Moje pierwsze spotkanie z postacią policjanta.
Na jednym z Wrocławskich osiedli, toczy się sprawa zabójstwa umundurowanego. Akcja rozgrywa się bez większego rozgłosu, cichy pogrzeb, małe zaangażowanie. Zakrzewski zostaje od...

Rozwiń

Zwiń

Rachel Abbott to autorka wysoko ocenianych wśród czytelników kryminałów i thrillerów psychologicznych. W swoim dorobku ma całkiem sporą liczbę powieści, tym bardziej, nie wiem jak to się stało, że "Nie odwracaj wzroku" była pierwszą, którą przeczytałam.

Od pierwszych stron urzekł mnie nadmorski klimat oraz letnia, pozornie spokojna aura. Mały drewniany domek u podnóży klifu, lazurowe fale, szum pobliskiego morze, to już wprawiło mnie w dobry nastrój. W jednej z jaskiń znaleziono szczątki ludzkiego szkieletu, sprawa zajmuje się Stephanie King.
W podanym czasie do kornwalijskiego Treyvan przyjeżdża Nancy. Kobieta odziedziczyła chatkę po zmarłej ciotce, jednak nie tylko to było celem jej podróży, ciągle ma nadzieję na odnalezienie, zaginionej przed jedenastoma laty jej siostry.

Pierwsze spotkanie z autorką i strzał w dziesiątkę. Pierwsza połowa książki toczy się niespiesznie, z największą przyjemnością odkrywałam nieznane mi zakątki Kornwalii, poznając przy tym życie prywatne bohaterki. Druga połowa za to nie szczędzi nam emocji, tempo na maksa podkręcone, wiele spraw zyskuje nowe znaczenie. Duże wrażenie robi powrót do dzieciństwa Nancy i Loly, każda z nich przeżywała wtedy osobiste traumy, które zapoczątkowały fale katastrof w ich późniejszym, dorosłym życiu.

Z wielką chęcią poznam poprzednie książki autorki.

Rachel Abbott to autorka wysoko ocenianych wśród czytelników kryminałów i thrillerów psychologicznych. W swoim dorobku ma całkiem sporą liczbę powieści, tym bardziej, nie wiem jak to się stało, że "Nie odwracaj wzroku" była pierwszą, którą przeczytałam.

Od pierwszych stron urzek...

Rozwiń

Zwiń

Darknet to miejsce poza moim zasięgiem, nie interesuje mnie, nie jest mi potrzebna wiedza o nim, prawdę mówiąc nawet musiałam siebie wpisać to słowo w wyszukiwarkę, żeby poprawnie określić jego funkcje.
Czarna strona internetu, taką tematykę zaproponowała Ruth Ware w najnowszej powieści. Nie do końca byłam przekonana, ale to przecież Ware, bezwzględnie musiałam wiec po nią sięgnąć.

Pentester, inaczej tester zabezpieczeń systemowych, tym zupełnym przypadkiem, zawodowo zajmuje się Jack i jest w tym bardzo dobra. To zajęcia, które dostarcza jej sporej dawki adrenaliny, pełnej satysfakcji, ponadto niezaprzeczalnym atutem jest fakt, że wykonuje go z Gabem.
Pewnej niespokojnej nocy, wracając tuż po trudnym do wykonania zleceniu, odkrywa ślad krwi w swoim domu. Wtedy doznaje szoku, ale nie ma chwili do stracenia, stała się celem i tylko ona sama może zapewnić siebie bezpieczeństwo.

Zupełnie nie poczułam tak przeze mnie lubianego pióra autorki, miałam wrażenie, że tę książkę napisał ktoś inny. Tak jak przypuszczałam, temat nie przypadł mi do gustu. Plus za kreację głównej bohaterki, silna kobieta z charakterem, pewna siebie dąży do wytyczonego celu. Najbardziej zainteresowało mnie opisy jej ucieczki, szukanie rozwiązań na przetrwanie, natomiast same odkrycie winnej osoby, już niekoniecznie. Chociaż nie był to najgorszy thriller, w mojej ocenie jeden ze słabszych autorki.

Darknet to miejsce poza moim zasięgiem, nie interesuje mnie, nie jest mi potrzebna wiedza o nim, prawdę mówiąc nawet musiałam siebie wpisać to słowo w wyszukiwarkę, żeby poprawnie określić jego funkcje.
Czarna strona internetu, taką tematykę zaproponowała Ruth Ware w najnowszej powieści. N...

Rozwiń

Zwiń

"Tajemnica lekarki" była oczywistym wyborem na kolejną lekturę.
Anny Wiley, to piękna, mądra kobieta. W pracy zawodowej jako kardiolog daje z siebie sto procent. Decydując się na pozostanie lekarzem, wiedziała, że jest to jej przeznaczenie. Nieoczekiwanie na jej stole umiera pacjent, początkowo anonimowy człowiek, okazuje się złym duchem przeszłości. Etyka zawodowa i moralność nie dopuszcza do kobiety pewnej satysfakcji z zaistniałej sytuacji. Wtedy myślami powraca do swojej małej siostry.
Nie ma mowy o zaniedbaniu.
Na domiar złego sprawą interesuje się prokuratura, a ambitna urzędniczka, na usilnie stara się udowodnić winę lekarki.

Thriller, od którego nie sposób się oderwać. Każdy element pasował doskonale. Z zainteresowaniem śledziłam poczynania lekarki, zarówno od strony zawodowej, jak i prywatnej, dodatkowo świetnie poprowadzono wątek z przeszłości. Na swoją uwagę zasługuje również rola pani prokurator Pauli, ambitnej kobiety, skrywającej sekrety, będziecie zaskoczeni. Zakończenie, powiem krótko, tego się nie spodziewałam. Świetna książka, polecam mieć ją na uwadze.

"Tajemnica lekarki" była oczywistym wyborem na kolejną lekturę.
Anny Wiley, to piękna, mądra kobieta. W pracy zawodowej jako kardiolog daje z siebie sto procent. Decydując się na pozostanie lekarzem, wiedziała, że jest to jej przeznaczenie. Nieoczekiwanie na jej stole umiera pacj...

Rozwiń

Zwiń

"Puste miejsce" skusiły mnie obietnicą poznania niedostępnych terenów mazurskiego lasu, niefiltrowana natura, surowość, prawdziwe serce puszczy.

Karolina dziennikarka podupadającego magazyny, od zaginięcia brata prowadzi prywatne śledztwo. Nigdy nie pogodziła się z jego zniknięciem, siebie obwinia o to, że pozwoliła pojechać mu na zawody pływackie. Chłopiec był jednym z podopiecznych poradni zdrowia psychicznego, z całe grupy, najmniej samodzielny, jednak Karolina chciała tego dnia mieć mieszkanie tylko dla siebie. Nigdy siebie tego nie wybaczyła. 
Kilka lat później na tym samym obszarze ginie bez śladu małżeństwo. Dziennikarka jest przekonana, że nie jest to zbieg okoliczności, tym razem odkryje, kto jest odpowiedzialny za śmierci brata. 

To nie był spokojny wypoczynek na mazurach, ale tego zupełnie nie oczekiwałam. Brutalna, dzika, pokrętna jak nieoznakowane leśne ścieżki. Do samego zakończenia brniemy, zwodzeni po grząskim, błotnistym terenie. Ostatnie strony skrywają mroczne tajemnice, których nie sposób domyślić się wcześniej.

"Puste miejsce" skusiły mnie obietnicą poznania niedostępnych terenów mazurskiego lasu, niefiltrowana natura, surowość, prawdziwe serce puszczy.

Karolina dziennikarka podupadającego magazyny, od zaginięcia brata prowadzi prywatne śledztwo. Nigdy nie pogodziła się z jego zniknięc...

Rozwiń

Zwiń

Za sprawą Claire Douglas ostatnio odwiedziłam Londyn. Emilly autorka rozchwytywanej serio o detektyw Mirandzie Moody, podejmuje trudną decyzję o napisaniu ostatniego tomu, kończąc przy tym życie bohaterki. Jadąc autobusem, jest świadkiem wydarzania odwzorowanego na podstawie jej powieści, ten jak początkowo sądzi, zaskakujący zbieg okoliczności zaczyna się powtarzać przy innych sytuacja. Zyskuje pewność, że ktoś powiela wydarzenia zapisane w jej książkach, ponadto jest przekonana, że tą osobą jest ktoś z jej otoczenia.

"Kobieta, która skłamała" to piąta powieść autorki, którą miała okazję przeczytać. Podtrzymuje, nie pobiła "Pary spod numeru 9", jednak w mojej ocenie wypadła lepiej od poprzedniczki.
Książka w książce, taki pomysłem na fabułę uraczyła nas autorka. Ja jestem na tak, Emilly, bohaterka powieści, zarazem pisarka kryminałów, podejmuje pogoń za mordercą swojej przyjaciółki. Jednocześnie swój bieg rozpoczyna odrębna historia. Daisy jest przekonana, że potrafi rozpoznać zabójcę swojej matki. Charakterystyczne bazgroły, motyw owada, nie odpuści, póki nie dowiedzie prawy. Zawsze ciekawi mnie jak pozornie nie łączące się opowieści odnajdują się we wspólnym zakończeniu.
Dobry thriller, parę elementów do poprawy, a ja czekam na kolejną powieść autorki.

Za sprawą Claire Douglas ostatnio odwiedziłam Londyn. Emilly autorka rozchwytywanej serio o detektyw Mirandzie Moody, podejmuje trudną decyzję o napisaniu ostatniego tomu, kończąc przy tym życie bohaterki. Jadąc autobusem, jest świadkiem wydarzania odwzorowanego na podstawie jej powieści, ...

Rozwiń

Zwiń

Jak daleko można posunąć się w swoich szaleńczych myślach? Od dziecka wmawiano ci, że kiedyś szaleństw zawładnie Twoim życiem, a teraz gdy zbliżają się Twoje czterdzieste urodziny, staje się to realne.
Emma panicznie boi przekroczyć się czterdziestki. To właśnie w dniu swoich czterdziestych urodzin jej matka zmieniła się nie do poznania. Już nigdy nie była sobą. Zamknięta na oddziale psychiatrycznym o zwiększonym nadzorze, spędziła tak, ostanie lata swojego życia.
Na Emmie pozostawiło to piętno, zawzięta prawniczka, nigdy nie pozbyła się natrętnych myśli.

Insomnia to prawdziwa uczta dla pożarniczy thriller. Tu wszytko jest na właściwym miejscu. Nieoczywista fabuła, dostosowane tempo akcji. Świetnie wykreowane postacie, przewrotność. Coś w tym jest, że umysł ludziki jest fascynującym tematem, jego pokrętność, nieprzewidywalność staje się idealną bazą dla dobrej powieść. Sarah Pinborough wiedział jak wykorzystać potencjał, prezentując nam historię Emmy. Uprzedzam, pozycja nieodkładalna.

Jak daleko można posunąć się w swoich szaleńczych myślach? Od dziecka wmawiano ci, że kiedyś szaleństw zawładnie Twoim życiem, a teraz gdy zbliżają się Twoje czterdzieste urodziny, staje się to realne.
Emma panicznie boi przekroczyć się czterdziestki. To właśnie w dniu swoich czterdziestyc...

Rozwiń

Zwiń