Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Bycie nieodważnym jest równie łatwe co oddychanie."

Książka czytałam bardzo długo, ponieważ akcja rozwijała się wolno, co sprawiało, że nie mogłam zmobilizować się do dalszego czytania. Przez pierwsze 200 stron cały czas zastanawiałam się, czy nie lepiej byłoby ją odłożyć i zacząć czytać coś innego. Cieszę się, że tego nie zrobiłam, ponieważ im bardziej zbliżałam się do końca tym bardziej książka zaczynała mi się podobać.

Bohaterowie nie zaciekawili mnie, a Evan często mnie irytował. Denerwowały mnie jego egoistyczne zachowania. Tłumacząc sobie, że chce tylko pomóc ranił coraz więcej bliskich mu osób. Nie mogłam się doczekać kiedy w końcu przestanie wszystkich okłamywać.

Jedynym bohaterem, który mnie zainteresował był Connor, którego wraz z kolejnymi stronami miałam okazję coraz lepiej poznać m.in. dzięki krótkim rozdziałom, kiedy historia była opowiadana z jego perspektywy. Na przykładzie tego bohatera możemy się przekonać jak mało plotki mają wspólnego z tym kim ktoś jest naprawdę.

Na koniec chciałabym powiedzieć pare słów o okładce, która bardzo mi się podoba. Lubię to niebieskie drzewo. Pamiętam, że gdy po raz pierwszy zobaczyłam okładkę tej książki bardzo mnie zaciekawiła. Teraz po przeczytaniu, kiedy już wiem dlaczego to właśnie drzewo jest na okładce myślę, że jest wręcz idealna.

"Obyś zawsze miała odwagę mówić prawdę."

Nie wiem czy polecam tą książkę. Zakończenie podobało mi się, ale na to żeby książka zaczęła mnie interesować, musiałam czekać bardzo długo. Myślę, że warto spróbować i nie zniechęcać się nawet jeśli początek nas nie zaciekawi.
http://bit.ly/2AXQ43q

"Bycie nieodważnym jest równie łatwe co oddychanie."

Książka czytałam bardzo długo, ponieważ akcja rozwijała się wolno, co sprawiało, że nie mogłam zmobilizować się do dalszego czytania. Przez pierwsze 200 stron cały czas zastanawiałam się, czy nie lepiej byłoby ją odłożyć i zacząć czytać coś innego. Cieszę się, że tego nie zrobiłam, ponieważ im bardziej zbliżałam się do...