Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Ale – rzekł – jesteście za to u źródła prawdy. Czy chcesz napić się z tego źródła? Nastała chwila milczenia, więc Mahdi sądząc, że chłopiec nie zrozumiał pytania, powtórzył je wyraźniej: - Czy chcesz przyjąć moją naukę? Na to Staś ręką, którą trzymał przy piersiach, zrobił nieznacznie znak krzyża świętego, jakby z tonącego okrętu miał skoczyć w odmęt wodny. - Proroku – rzekł – twojej nauki nie znam, więc gdybym ją przyjął, uczyniłbym to tylko ze strachu jak tchórz i człowiek podły. A czyż zależy ci na tym, by wiarę twoją wyznawali tchórze i ludzie podli? I tak mówiąc patrzył wciąż wprost w oczy Mahdiego. Uczyniła się taka cisza, że słychać była brzęczenie much. Lecz stała się zarazem rzecz nadzwyczajna. Oto Mahdi zmieszał się i na razie nie umiał znaleźć odpowiedzi. Uśmiech zniknął mu z twarzy, na której odbiło się zakłopotanie i niechęć. Wyciągnąwszy rękę wziął tykwę napełnioną wodą z miodem i począł pić, ale widocznie dlatego tylko, by zyskać na czasie i pokryć zmieszanie. A dzielny chłopak, nieodrodny potomek obrońców chrześcijaństwa, prawa krew zwycięzców spod Chocimia i Wiednia, stał z podniesioną głową czekając wyroku. Na wychudłych, opalonych przez pustynny wicher policzkach wykwitły mu jasne rumieńce, oczy rozbłysły a ciałem wstrząsnął dreszcz zapału. „Oto – mówił sobie – wszyscy inni przyjęli jego naukę, a jam nie zaparł się wiary ni duszy.” I lęk przed tym, co mogło i miało nastąpić, przytaił mu się tej chwili w sercu, a natomiast zalała je radość i duma.”

- Ale – rzekł – jesteście za to u źródła prawdy. Czy chcesz napić się z tego źródła? Nastała chwila milczenia, więc Mahdi sądząc, że chłopiec nie zrozumiał pytania, powtórzył je wyraźniej: - Czy chcesz przyjąć moją naukę? Na to Staś ręką, którą trzymał przy piersiach, zrobił nieznacznie znak krzyża świętego, jakby z tonącego okrętu miał skoczyć w odmęt wodny. - Proroku – rz...

Moja córka zadzwoniła kiedyś do mnie nad ranem i zapytała: Tato, co to jest miłość? Opisuję to w "Niezawinionych śmierciach". A moja odpowiedź była mniej więcej taka: Na miłość składają się trzy rzeczy. Po pierwsze szacunek. Po drugie podziw – a to nie jest to samo, co szacunek, bo można kogoś podziwiać, a wcale go nie szanować. I po trzecie namiętność. Bo w miłości musi być namiętność. To jest najlepsza definicja miłości, na jaką mnie stać.

Moja córka zadzwoniła kiedyś do mnie nad ranem i zapytała: Tato, co to jest miłość? Opisuję to w "Niezawinionych śmierciach". A moja odpowiedź była mniej więcej taka: Na miłość składają się trzy rzeczy. Po pierwsze szacunek. Po drugie podziw – a to nie jest to samo, co szacunek, bo można kogoś podziwiać, a wcale go nie szanować. I po trzecie namiętność. Bo w miłości musi być na...