Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobrze się czyta i... tyle dobrego. Nie rozumiem, dlaczego znalazła się w finałowej, nagrodzonej trójce Festiwalu Kryminalna Warszawa.

Dobrze się czyta i... tyle dobrego. Nie rozumiem, dlaczego znalazła się w finałowej, nagrodzonej trójce Festiwalu Kryminalna Warszawa.

Treści mówię tak, formie - nie.
Sama historia (herstoria), okoliczności, przeżycia i spostrzeżenia bohaterki są interesujące. Ale oprócz pomysłu na fabułę warto ją jeszcze dobrze opowiedzieć. A w tym przypadku bełkotliwa forma powoduje, że książkę ciężko przebrnąć.

Treści mówię tak, formie - nie.
Sama historia (herstoria), okoliczności, przeżycia i spostrzeżenia bohaterki są interesujące. Ale oprócz pomysłu na fabułę warto ją jeszcze dobrze opowiedzieć. A w tym przypadku bełkotliwa forma powoduje, że książkę ciężko przebrnąć.

Na początku mocno mnie zniesmaczyło podejście do pewnego rodzaju pacjentów (niestety miałam wątpliwą przyjemność być po tej drugiej stronie), ale całościowo książka świetna. Mocna, emocjonalna, zostająca w głowie na długo.

Na początku mocno mnie zniesmaczyło podejście do pewnego rodzaju pacjentów (niestety miałam wątpliwą przyjemność być po tej drugiej stronie), ale całościowo książka świetna. Mocna, emocjonalna, zostająca w głowie na długo.

Książka przede wszystkim dla laików w temacie kocich potrzeb żywieniowych (którym polecam także "Nie dla psa (i kota)" kiełbasa tej autorki).

Książka przede wszystkim dla laików w temacie kocich potrzeb żywieniowych (którym polecam także "Nie dla psa (i kota)" kiełbasa tej autorki).

Bardzo dobra odskocznia od współczesnych kryminałów. A do tego dialogi między prowadzącymi śledztwo milicjantami!

Bardzo dobra odskocznia od współczesnych kryminałów. A do tego dialogi między prowadzącymi śledztwo milicjantami!

Moje koty mogłyby się podpisać wszystkimi łapami pod tą książką.

Moje koty mogłyby się podpisać wszystkimi łapami pod tą książką.

Wiem, że jest archiwum prac Tadeusza Rolke dostępne na stronie Muzeum Sztuki Nowoczesnej, ale to właśnie zdjęć, które fotograf ogląda podczas rozmów z autorką, brakuje mi w tej książce.

Wiem, że jest archiwum prac Tadeusza Rolke dostępne na stronie Muzeum Sztuki Nowoczesnej, ale to właśnie zdjęć, które fotograf ogląda podczas rozmów z autorką, brakuje mi w tej książce.

Często omijam pozycje w stylu "100 najpiękniejszych...", "50 najważniejszych...", ale tej akurat nie żałuję jako wielbiciel fotografii.
Oprócz informacji o aparatach dużo jest też ciekawostek dotyczących fotografów i samych zdjęć.
Niestety widać upływ czasu - książka "zatrzymała się" w 2013 roku (oryginalnie wydana w 2014), ale i tak warto ją przeczytać.

Często omijam pozycje w stylu "100 najpiękniejszych...", "50 najważniejszych...", ale tej akurat nie żałuję jako wielbiciel fotografii.
Oprócz informacji o aparatach dużo jest też ciekawostek dotyczących fotografów i samych zdjęć.
Niestety widać upływ czasu - książka "zatrzymała się" w 2013 roku (oryginalnie wydana w 2014), ale i tak warto ją...

Książka niezobowiązująca, dobra jako przerywnik. Czytało się szybko i... tyle.

Książka niezobowiązująca, dobra jako przerywnik. Czytało się szybko i... tyle.

Kryminał okazał się harlequinem. Absurdalna historia, absurdalne zakończenie. Szkoda czasu.

Kryminał okazał się harlequinem. Absurdalna historia, absurdalne zakończenie. Szkoda czasu.

Właściwie wszystko, co chciałabym napisać, znajduje się w oficjalnej recenzji.
Podkreślę tylko, że to faktycznie książka, której nie da się zapomnieć.

Właściwie wszystko, co chciałabym napisać, znajduje się w oficjalnej recenzji.
Podkreślę tylko, że to faktycznie książka, której nie da się zapomnieć.

Typowy skandynawski kryminał, średnio zapadający w pamięć.

Typowy skandynawski kryminał, średnio zapadający w pamięć.

Niby są emocje, ale jakby ich nie było. Drętwi bohaterowie, drętwe dialogi. Intryga wciąga nieco pod koniec, ale nie aż tak, żeby nie można się było oderwać.
Jako czytadło - może być.
1 gwiazdka plus za mrugnięcie okiem autorki.

Niby są emocje, ale jakby ich nie było. Drętwi bohaterowie, drętwe dialogi. Intryga wciąga nieco pod koniec, ale nie aż tak, żeby nie można się było oderwać.
Jako czytadło - może być.
1 gwiazdka plus za mrugnięcie okiem autorki.

Pod pewnymi opisami mogłabym się podpisać rękoma i nogami. Pewnie też niejedna z kobiet.
Niestety charakterystyczny styl autorki, trochę chaotyczny jak myśli przelatujące przez głowę, który jest zaletą (moim zdaniem) w przypadku innych jej książek, tu wydaje się być wadą. Powoduje, że trudno się skupić na tekście, gubi się w historii.

Pod pewnymi opisami mogłabym się podpisać rękoma i nogami. Pewnie też niejedna z kobiet.
Niestety charakterystyczny styl autorki, trochę chaotyczny jak myśli przelatujące przez głowę, który jest zaletą (moim zdaniem) w przypadku innych jej książek, tu wydaje się być wadą. Powoduje, że trudno się skupić na tekście, gubi się w historii.

Z jednej strony dużo informacji, z drugiej - dosyć ogólnikowych. Czasami miałam wrażenie, że z Wikipedii da się więcej wyciągnąć.

Z jednej strony dużo informacji, z drugiej - dosyć ogólnikowych. Czasami miałam wrażenie, że z Wikipedii da się więcej wyciągnąć.

Fabuła miejscami nielogiczna, ale w sumie czyta się z zainteresowaniem.

Fabuła miejscami nielogiczna, ale w sumie czyta się z zainteresowaniem.

Interesujący obraz mieszkanek mazowieckich wsi.

Interesujący obraz mieszkanek mazowieckich wsi.

Bardzo emocjonalna książka.
Jak ją właściwie ocenić? Za sposób narracji? Za odwagę (i siłę) autorki, że podjęła się tak trudnego tematu?

Bardzo emocjonalna książka.
Jak ją właściwie ocenić? Za sposób narracji? Za odwagę (i siłę) autorki, że podjęła się tak trudnego tematu?

Trudno ocenić książkę, w której znajdują się tak poruszające i wstrząsające zdjęcia.

Trudno ocenić książkę, w której znajdują się tak poruszające i wstrząsające zdjęcia.

To że po łebkach to rozumiem - książka nie jest przeznaczona dla dorosłych. Ale doboru części "bohaterek" nie pojmuję i chyba nie pojmę.

To że po łebkach to rozumiem - książka nie jest przeznaczona dla dorosłych. Ale doboru części "bohaterek" nie pojmuję i chyba nie pojmę.