Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pokolenie Ikea" było powiewem świeżości, choć nic nie wniosło do mojego życia, typowe "guilty pleasure". Drugą część czytało się już ciężko, bo autor w żaden sposób nie ewoluował. Nie ukrywa, że zmodyfikował opisywaną rzeczywistość na potrzeby książki. Postaci kobiece zostały tu koszmarnie spłaszczone, a raczej rozjechane walcem. Piotr C. stworzył sobie Manic Pixie Dream Girls, po czym je zbezcześcił. Marnym bohaterom męskim natomiast nie pomogły starania autora, żeby uczynić je interesującymi. Zabiegi stosowane w popkulturze od lat. Szkoda czasu. Szkodliwie dla niedojrzałych umysłów. Polecam, jeśli ktoś chce zmniejszyć swój zasób słownictwa.

"Pokolenie Ikea" było powiewem świeżości, choć nic nie wniosło do mojego życia, typowe "guilty pleasure". Drugą część czytało się już ciężko, bo autor w żaden sposób nie ewoluował. Nie ukrywa, że zmodyfikował opisywaną rzeczywistość na potrzeby książki. Postaci kobiece zostały tu koszmarnie spłaszczone, a raczej rozjechane walcem. Piotr C. stworzył sobie Manic Pixie Dream...

Nie warto tracić czasu. 2 gwiazdki, bo zawsze mogło być gorzej. Odgrzewane "Pokolenie Ikea" jak wszystkie "twory" Piotra C. po jego debiucie. Na pewno nie sięgnę po kolejne.

Nie warto tracić czasu. 2 gwiazdki, bo zawsze mogło być gorzej. Odgrzewane "Pokolenie Ikea" jak wszystkie "twory" Piotra C. po jego debiucie. Na pewno nie sięgnę po kolejne.