Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Córkę Czarownic przeczytałam po raz pierwszy mniej więcej w czasach czwartej/piątej klasy podstawówki, ze względu na to, że jestem dzieckiem, które zawsze dużo czytało. I muszę przyznać - zakochałam się w tej powieści.

Przesiadując w szkolnej bibliotece wpadło mi tomiszcze w ręce. Ee tam, jakie z tego tomiszcze. 300-400 stron, idealna wielkość. Nie za mało, nie za dużo. Spojrzałam na ów przedmiot nieufnie. "Okładka nie zachwyca...", pomyślałam. Ale instynkt mówił co innego, mówił: "przeczytaj, przeeczyyyyytaaaaj..."
I z czystym sumieniem mogę być dumna ze swojego instynktu.

Córka Czarownic to małe arcydzieło. Każda strona wciąga bardziej niż poprzednia, zmuszając do kontynuowania. Bohaterzy są z reguły barwni - ci 'dobrzy' mają swe mroczne strony i na odwrót. Główna bohaterka została idealnie wykreowana, czytając widziałam w niej wiele z siebie samej - i nie tylko ja, jak wyczytałam w opiniach. Autorka przy tworzeniu świata oparła się na standardach, jednak wprowadziła parę swoich zasad, które współdziałały z całą resztą. Nielogiczności się nie dopatrzyłam, a jeśli jakieś przeoczyłam - uniżenie proszę o wybaczenie ;)
Mogę śmiało polecić wszystkim ten tytuł - Córka Czarownic jest książką zarówno dla starszych czytelników jak i dla młodszych. Utwór zadziwiająco przyjemny w odbiorze. Polecam gorąco.

Córkę Czarownic przeczytałam po raz pierwszy mniej więcej w czasach czwartej/piątej klasy podstawówki, ze względu na to, że jestem dzieckiem, które zawsze dużo czytało. I muszę przyznać - zakochałam się w tej powieści.

Przesiadując w szkolnej bibliotece wpadło mi tomiszcze w ręce. Ee tam, jakie z tego tomiszcze. 300-400 stron, idealna wielkość. Nie za mało, nie za dużo....