Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytając niektóre książki, mamy wrażenie, że siedzimy z autorem w pubie, zaś fabuła opowiadana jest między kolejnymi kuflami piwa. Podczas lektury "Dziewczynki..." miałem inne odczucie - narratorka jest starszą kobietą, z gatunku tych miłych, sympatycznych; sadza nas w fotelu, nalewa kakao w kubek i zaczyna swoją opowieść... o Holokauście. Jest to kolejna książka, z którą mam do czynienia, o tematyce zagłady Żydów, czy szerzej, o tematyce wojennej. Abstrahując od dokładniejszych porównań, z taką narracją się nie spotkałem. Właśnie ona jest wyjątkowa - czytając o okrucieństwach, jakie spotykały bohaterów, nie czujemy smrodu życia w kanałach, rzadko widzimy krew. Jeśli ktoś się spodziewa sensacyjnych zwrotów akcji czy dramatycznych opisów, zawiedzie się - autorka już na wczesnych stronach zdradza zakończenie, zaś mówi językiem kilkuletniej dziewczynki, która była w czasie trwania akcji książki. Nie jest to arcydzieło, czyta się za to szybko. Myślę, że dobra książka dla młodszych czytelników, aby uświadomić ich historycznie, bez wywoływania drastycznych emocji.
PS Plus za zdjęcia i dalsze losy bohaterów :)

Czytając niektóre książki, mamy wrażenie, że siedzimy z autorem w pubie, zaś fabuła opowiadana jest między kolejnymi kuflami piwa. Podczas lektury "Dziewczynki..." miałem inne odczucie - narratorka jest starszą kobietą, z gatunku tych miłych, sympatycznych; sadza nas w fotelu, nalewa kakao w kubek i zaczyna swoją opowieść... o Holokauście. Jest to kolejna książka, z którą...