Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie polecam. Sam problem jest bardzo ciekawy ale autor nie podszedł do niego poważnie. Nawet nie próbował, czego dowodem są różne żarty, moim zdaniem dosyć mierne.

Dotknął mnie też brak obiektywizmu autora. Oczywiście, każdy z nas ma jakieś poglądy (ba) ale przy zajmowaniu się tak poważnym tematem powinno się zachowywać profesjonalnie. Dobry pisarz potrafi ukryć swoje poglądy. Tutaj nawet nie próbował. Ale nic dziwnego - autor nie jest profesjonalistą. Jest komikiem, jajcarzem. I to widać.

Autor krytykuje m.in kolonializm, denialistów klimatycznych, kapitalizm i konserwatystów. Ależ słusznie, nikt nie jest bez winy, jasne, czemu nie! Ale jeśli w rozdziale poświęconym autorytarnym rządom komunie zostaje wytknięte wyłącznie to, że Mao zabił wróble, to znaczy, że coś tu jest nie tak. Jak można nie wspomnieć nawet słowem o zbrodniach stalinowskiego reżimu, np o wielkim głodzie na Ukrainie? Ktoś powie, że "to zbyt oczywiste". Nie, jeżeli książka traktuje o błędach ludzkości to ze zwykłej przyzwoitości takie rzeczy powinny być tam wspomniane. Moim zdaniem to kwestia bezdyskusyjna. Także o stalinie nic nie przeczytamy. Ale o Margaret Tatcher, że jest głupia bo zaproponowała podatek pogłówny, już jak najbardziej. Fajnie, nie?

I takich przykładów jest znacznie więcej ale nawet szkoda zachodu by to opisywać. Autor sobie często żartuje i moim zdaniem właśnie tym jest ta książka - żartem nie wartym uwagi, nawet bez próby podjęcia tematu na poważnie i obiektywnie.

Temat jest zdecydowanie zbyt poważny by oddawać go pajacom.

Nie polecam. Sam problem jest bardzo ciekawy ale autor nie podszedł do niego poważnie. Nawet nie próbował, czego dowodem są różne żarty, moim zdaniem dosyć mierne.

Dotknął mnie też brak obiektywizmu autora. Oczywiście, każdy z nas ma jakieś poglądy (ba) ale przy zajmowaniu się tak poważnym tematem powinno się zachowywać profesjonalnie. Dobry pisarz potrafi ukryć swoje...

Muszę przyznać, że nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Tak czytałem i czytałem ją i wciąż szukałem głównego problemu; tej osi wokół której toczy się powieść. Nie znalazłem. Czy raczej: nie znalazłem nic konkretnego, satysfakcjonującego mnie. Głównie się nudziłem i tylko czekałem aż w końcu dotrwam do jakiegoś ciekawego momentu. No.. nie doczekałem się.

Moim zdaniem ta książka porywa ludzi (zwłaszcza kobiety) nie przez jakiś konkretny problem czy ciekawą fabułę a przez to, że to lekka opowieść pełna golasów, czarów, diabła (HEHE SZATAN ALE JAJA), demonów, większej ilości czarów, trupów i gadającego kota. Ot - diabelska ekipa wpadła, zrobiła swoje robiąc przy okazji trochę bałaganu i zwiała. W międzyczasie zapoznali się z mistrzem i Małgorzatą. Ah i były też rozdziały poświęcone powieści mistrza. Ja po przeczytaniu ksiązki odniosłem tylko jedno, dziwne wrażenie: OK, ale po co to wszystko było? Tak po prostu? By było 'fajnie' bo 'hehe gadający kot i diabeu'?

Tak więc generalnie nudziłem się czytając tę książkę, odstawiałem na półkę i wracałem do niej ale jednak najgorsza to ta książka nie była. Powiem więcej, nuda ta była nudą dość sympatyczną. Stąd całe 5/10.

Muszę przyznać, że nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Tak czytałem i czytałem ją i wciąż szukałem głównego problemu; tej osi wokół której toczy się powieść. Nie znalazłem. Czy raczej: nie znalazłem nic konkretnego, satysfakcjonującego mnie. Głównie się nudziłem i tylko czekałem aż w końcu dotrwam do jakiegoś ciekawego momentu. No.. nie doczekałem się.

Moim zdaniem ta...