Wspominałem już wielokrotnie, że na polskim rynku kryminałów i thrillerów panuje prawdziwy tłok. Dla wielu autorów są to ulubione formy powieści. Dlatego też coraz trudniej natrafić na jakiś oryginalny tytuł, który naprawdę nas zaciekawi.

Miałem jednak to szczęście, że przeczytałem najnowszą książkę Grety Drawskiej pod tytułem „Czerwone oleandry”. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i cóż mogę powiedzieć – zapewne nie ostatnie. Ten thriller czytało mi się bowiem bardzo dobrze. Cała historia angażuje nas już od pierwszej strony. Zatraciłem się w niej tak bardzo, że „Czerwone oleandry” pochłonąłem dosłownie w kilka godzin z wypiekami na twarzy. Wielka w tym zasługa stylu i języka powieści. Przez całą lekturę towarzyszy nam napięcie i niepokój. Z niecierpliwością czekamy na to, co się wydarzy. Kiedy zaś akcja osiąga punkt kulminacyjny, to z jeszcze większą niecierpliwością czekamy na zakończenie i sami próbujemy rozwikłać zagadkę.

Muszę przyznać, że autorka nie ułatwia nam zadania. Greta Drawska umiejętnie myli tropy i zostawia fałszywe ślady, na które ja również dałem się nabrać. Odczuwam jednak pewną satysfakcję, bo w dużej mierze przewidziałem zakończenie. Jeszcze raz podkreślę, że jest to świetny thriller, jeden z najlepszych, jakie przeczytałem w tym roku. Siła tej książki – paradoksalnie – tkwi w prostocie. Nie mamy tutaj niepotrzebnej brutalności, wulgarności czy erotyzmu. Akcja nie pędzi na łeb na szyję i przy żadnej ze scen nie mamy poczucia, że oto dzieje się coś zupełnie nierealnego. Wręcz przeciwnie. Autorka napisała powieść, którą określiłbym mianem prawdziwej. Prawdziwi są bohaterowie, prawdziwe ich emocje i wybory. Oczywiście nie musimy ich pochwalać, jednak cała ta historia mogła wydarzyć się naprawdę.

Główną bohaterką książki jest Weronika. Kobieta wiedzie spokojne życie, którego z pewnością wielu może jej zazdrościć. Ma piękny i duży dom, bogatego męża oraz śliczną nastoletnią córkę. Lubi też swoją pracę fotografki, która jest jednocześnie jej pasją. Oprócz tego dobrze dogaduje się ze swoją siostrą Ewą.

Jednak czar idealnego życia pryska, gdy mąż wyprowadza się z domu, a Tosia znika. Weronika robi wszystko, aby odnaleźć ukochane dziecko. Nie przypuszcza nawet, że to, co odkryje, całkowicie zmieni jej życie. Miłość, zdrada, nienawiść, zaginięcie, zazdrość, morderstwo – wszystko to znajdujemy w „Czerwonych oleandrach”. Jednak ten thriller nas nie przytłacza. Autorka umiejętnie rozłożyła akcenty, dzięki czemu otrzymujemy naprawdę wciągającą historię. Możemy także identyfikować się z Weroniką i razem z nią próbować zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi. Czy naprawdę znała swoje dziecko? Czy wiedziała wszystko o swoim mężu? Dlaczego najbardziej ranią nas ci, których najbardziej kochamy i którym najmocniej ufamy? Czy prawda zawsze sprawia, że wszystko staje się prostsze? Czy może lepiej żyć w dotychczasowej nieświadomości, ale za to cieszyć się spokojem?

Wreszcie pytania najważniejsze: czy Tosia się odnajdzie? Dlaczego dziewczyna zniknęła? Czy ma to coś wspólnego z jej rodzicami?

„Czerwone oleandry” to tytuł, który z czystym sumieniem polecam wszystkim miłośnikom thrillerów psychologicznych. Według mnie Greta Drawska napisała bardzo dobrą książkę. Jej lektura pochłonęła mnie bez reszty i nierzadko wydawałem z siebie okrzyki zdziwienia w jej trakcie. Czytajcie zatem.

Wojciech Sobański