Temat miłości nie jest obcy tej autorce. Jej wcześniejszy reporterski debiut też podejmował ten temat w inny sposób. „Z miłości? To współczuję” był jednym z pierwszych reportaży, jakie przeczytałam. Podchodził do tematu w lekki i przyjemny sposób, dlatego spodziewałam się, że jej najnowsza książka będzie bardzo podobna. I miałam rację – „Krótko i szczęśliwie” to zbiór tekstów o miłości, która dosięga kogoś innego niż młodocianych podlotków. Wręcz przeciwnie. Główni bohaterowie tych reportaży przeżyli już niejedno, a czasy motyli w brzuchu teoretycznie mają już dawno za sobą. Przynajmniej tak mogłoby się wydawać.

Nie będę ukrywać, przy „Krótko i szczęśliwie” naprawdę da się wzruszyć. A mówię to ja, która prawie nigdy nie płacze przy książkach („O psie, który jeździł koleją” się nie liczy), a nawet ciężko sprawić, by ścisnęło mnie w dołku. A Agata Romaniuk naprawdę złapała mnie mocno za serce i trzymała aż do ostatniego tekstu. Jestem pewna, że żaden, nawet najmocniejszy czytelnik, nie przejdzie suchą stopą, a raczej suchym okiem przez wszystkie 12 krótkich reportaży. Bo Romaniuk sięga po miłość w różnych postaciach i nie epatuje usilnym pragnieniem wywołania u czytelnika potoku łez. Wręcz przeciwnie. Przy lekturze tej pozycji można poczuć jedynie ciepło i pewne bezpieczeństwo, że miłość występuje nawet po przekroczeniu pewnej linii wieku.

Jeśli szukacie reportażu, od którego chcecie zacząć swoją przygodę z tym gatunkiem, to Agata Romaniuk będzie idealnym wyborem. Jeśli przechodzicie właśnie paskudne rozstanie i przestaliście wierzyć w miłość, to także powinniście sięgnąć po tę książkę. Czy jesteście w szczęśliwym związku, czy smutnym, czy na ckliwe romanse reagujecie wywracaniem oczami, to i tak powinniście przeczytać „Krótko i szczęśliwie”, bo to po prostu dobra pozycja.

Kinga Kolenda