Jak mówi sam tytuł, niksen to pochodzący z Holandii sposób na nicnierobienie. Autorka, która od lat mieszka w tym kraju, opisuje styl życia Holendrów i przekonuje, że ich fama jako szczęśliwej nacji wynika również z tego, że pozwalają sobie na niksen. Dokładnie wyjaśnia, czym niksen jest, a czym nie jest. Na końcu każdego rozdziału pozostawia też kilka pytań, aby czytelnik mógł „poniksenować” nad odpowiedziami.

Czy niksen może zmienić coś w naszym życiu? Jest pomysłem nowatorskim, rewolucyjnym? Odbiór książki może zależeć od tego, jaki czytelnik prowadził dotąd styl życia. To przede wszystkim poradnik dla tych, którym zdarza się czasem złapać na tym, że po chwili siedzenia i rozmyślania, nierobienia niczego konkretnego, mają wyrzuty sumienia, czują się, jakby zmarnowali czas. Współczesny kult sukcesu dodatkowo te wyrzuty wzmaga. Olga Mecking przekonuje w tym poradniku, że nie jest to czas stracony, że chwile, w których nasz umysł nie jest skupiony na naszych problemach, czy na pracy, są nam potrzebne. Być może nadanie temu czasowi, kiedy nic nie robimy, konkretnej nazwy, pomoże niektórym czytelnikom „wyleczyć się” z wyrzutów sumienia związanych z taką formą odpoczynku. Może w jakiś sposób zmienić spojrzenie na to, jak rozumiemy nicnierobienie (autorka podkreśla, że np. oglądanie serialu nie jest nicnierobieniem, tylko oglądaniem serialu, a często mamy tendencję do nazywania każdej aktywności, która nie przynosi wymiernych efektów, nierobieniem niczego), może zachęcić do nicnierobienia tych, którzy dotąd mieli z tym problem i czuli, że w ten sposób marnują cenny czas, ale dla tych, którzy, tak czy owak, pozwalają sobie czasem na nierobienie niczego, będzie raczej tylko dorobieniem nazwy i ideologii do znanej formy odpoczynku.

Na pochwałę zasługuje szata graficzna książki. Żywy, pomarańczowy kolor kojarzący się z Holandią i proste rysunki uprzyjemniają lekturę i doskonale pasują do lekkiej atmosfery poradnika. Niby nic wyjątkowego, a jednak świetnie harmonizuje z treścią.

Niksen może nie zrewolucjonizuje naszego życia i nie doprowadzi do spektakularnych zmian. Może być jednak miłą odmianą dla osób, które zamiast ciągłego przekonywania, by robić więcej, szukają głosu, który powie, że warto czasem tak po prostu nie robić nic.

Agnieszka Budna