„Auris” to rzadki przykład udanej współpracy dwóch pisarzy, znanego już w Polsce Sebastiana Fitzka i debiutującego w naszym kraju Vincenta Kliescha. Fitzek był pomysłodawcą całej intrygi, sam jednak zajął się tworzeniem słuchowiska, napisanie powieści pozostawiając koledze po fachu. Dzięki tej współpracy otrzymujemy książkę, która wielokrotnie nas zaskakuje i wciąga od pierwszych stron.

O ile twórcom thrillerów zdarza się krążyć wciąż wokół podobnych tematów, o tyle Fitzek buduje swój oryginalny pomysł na wprowadzeniu bohatera pracującego w mało znanym zawodzie fonetyka sądowego. Cała książka co chwilę nawiązuje do znaczenia głosu, tego, co można nim wyrazić w rozmowach telefonicznych, nagraniach, przesłuchaniach. Również praca drugiej bohaterki, podcasterki i dziennikarki radiowej, Juli, jest silnie związana z głosem. Zapewne właśnie stąd wziął się pomysł stworzenia słuchowiska.

Pierwsze rozdziały powieści co chwilę zaskakują kolejnymi zwrotami akcji, niemal zmuszającymi do dalszej lektury. Potem działania bohaterów stają się nieco chaotyczne, bazujące na przeczuciach i niejasnych wskazówkach. I kiedy zaczynamy odnosić wrażenie, że niektóre rozwiązania są naciągane i trudne do przyjęcia, nagle okazuje się, że nie bez powodu autorzy poprowadzili akcję właśnie w taki sposób. Nie chcę tu zdradzać zbyt wielu szczegółów, ale po lekkim (przedwczesnym!) rozczarowaniu ostateczne rozwiązanie daje dużo satysfakcji.

„Auris” wprowadza do thrillerów powiew świeżości, wciąga i pozytywnie zaskakuje. Zakończenie pozostaje do pewnego stopnia otwarte, zostawia miejsce na interpretację, a nawet zachęca do ponownej lektury w celu sprawdzenia, co przeoczyliśmy. Nadal zostają pewne drobne luki w fabule, kilka „ale jak to?” i „dlaczego?” – miejmy nadzieję, że dostaniemy odpowiedzi na te pytania w kolejnych częściach tej doskonale zapowiadającej się serii.

Agnieszka Kruk