Fabuła nie jest skomplikowana – opiera się na znanym i chętnie wykorzystywanym motywie udawanego związku. Brenna w chwili desperacji oznajmia, że kapitan konkurencyjnej drużyny hokejowej jest jej chłopakiem. Po czym nie pozostaje jej nic innego, jak tylko prosić go o drobną mistyfikację. Łatwo można przewidzieć, w jakim kierunku potoczy się akcja. Dla nikogo nie będzie zaskoczeniem, że brak tu niespodziewanych, przełamujących schemat plot twistów. Mimo to dzięki sprawnemu pióru autorki tę bądź co bądź sztampową historię czyta się z zainteresowaniem, bez przewracania oczami i uczucia zażenowania.

Choć „Ryzyko” to zwykły, mało ambitny romans, to nie składa się tylko ze scen i dialogów między dwójką głównych bohaterów. Ma solidnie zarysowane tło i postacie drugoplanowe, których jest tak pokaźna liczba, że czasami nawet trudno się połapać, kto jest kim. Co prawda więcej miejsca poświęcono przyjaciołom i znajomym Brenny, jednak nie mam o to żalu. Ostatecznie w większości tego typu książek bohaterka ma zwykle tylko jedną przyjaciółkę, a tutaj Kennedy stara się osadzić ją w nieco szerszym kontekście. W ogóle postać Brenny wydaje mi się bardziej dopracowana niż Jake’a. Autorka wyposażyła ją w przeszłość, ambicje, jasno określone cele. Informacje o Jake’u są szczątkowe. Wydaje się, że chłopak istnieje tylko po to, by grać w hokeja i zakochiwać się w Brennie. Fabuła znacznie by zyskała, gdyby Jake’a rozbudować i pogłębić, ale cóż, ramy gatunku trudno się rozsadza. Książkę i bez tego czyta się z zainteresowaniem, więc wybaczam.

Dość istotnym wątkiem są starania Brenny o staż w stacji specjalizującej się w hokeju. Poza tym, że stanowi to punkt wyjścia dla romansu, daje ogólny ogląd, jak wygląda sytuacja kobiet w świecie dziennikarstwa sportowego. I cóż, nie jest to obraz optymistyczny. Ed Mulder, który prowadzi rekrutację, to mizogin najgorszego sortu. Dialogi z jego udziałem przyprawiają o ból głowy – od zgrzytania zębami. Och, jak miałam ochotę w imieniu bohaterki ostro typowi zripostować, ale tak, żeby w pięty poszło. Muszę autorce przyznać, że zgrabnie ten wątek rozwiązała: ani słodko-cukierkowo (czyli niewiarygodnie), ani zanadto realistycznie (czyli przygnębiająco).

Elle Kennedy popełniła kolejny przyjemny, lekkostrawny romans dla młodych dorosłych, z nieirytującymi bohaterami, paroma wątkami i postaciami pobocznymi do smaku, a nawet tajemnicą, i, co najważniejsze w tym gatunku, dobrze nakreślonym napięciem erotycznym. Nie żal tych kilku godzin spędzonych na lekturze.

Ewa Jemioł