Jak głosi tytuł, „Stowarzyszenie...” to rodzaj zbioru wskazówek, gdzie szukać jednorożców. Wydaje się jednak, że formą bardziej przypomina kompendium wiedzy o jednorożcach. Dowiemy się bowiem, jakie rodzaje tych stworzeń możemy spotkać i w jakich miejscach.

Książka ta nieco przypomina pierwotną wersję podręcznika napisanego przez J.K. Rowling „Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć. Leksykon”. Oba dzieła zakładają realność opisywanych treści w kontekście wymyślonego przez autora świata. Jednakże u Rowling ten fakt był bardziej zrozumiały – w końcu wszyscy znają serię o Harrym Potterze i są świadomi, że mamy do czynienia z fikcją literacką. W przypadku „Stowarzyszenia...” trudniej odróżnić rzeczywistość od zmyślenia, co nieco mnie niepokoi. W końcu książka jest przeznaczona dla dzieci. Nie jestem przekonana, czy wciąganie ich w taką fikcję w dzisiejszym świecie, i tak mocno wirtualnym, nie przyniesie im szkody. Zakładam jednak, że maluchy mają rozważnych opiekunów, którzy będą czuwali nad całą sprawą. Ostatecznie skoro tak długo wierzymy w świętego Mikołaja, to czemu nie w jednorożce?

Tym, co najbardziej przyciąga do „Stowarzyszenia...”, jest jego zachwycająca oprawa graficzna: od okładki, eleganckiej, z dwoma skaczącymi jednorożcami i złotymi literami, po ilustracje w środku. Obrazy przedstawiające jednorożce są różnorodne, barwne i pobudzające wyobraźnię. Długo można cieszyć wzrok wizerunkami opisywanych stworzeń. Za ilustracje odpowiadają Harry i Zanna Goldhawkowie oraz Helen Dardik. Trzeba przyznać, że pod tym względem książka jest niezwykła. Nie jest więc trudno uwierzyć w wodne księżyce czy cienie nocy, gdy przedstawione są tak sugestywnie.

Mam wrażenie, że książkę o wiele przyjemniej się ogląda, niż czyta. Same opisy są proste, dostosowane zapewne do wieku odbiorców. Mamy wiele faktów o jednorożcach – co jedzą, jakie ślady zostawiają, co je charakteryzuje. Niestety, w tekście znalazłam sporo błędów, które dorosłemu czytelnikowi odbierają nieco przyjemność czytania. Mimo to mnóstwo frajdy sprawiło mi rozwiązanie quizu, dzięki któremu można określić, jaki jednorożec się nami opiekuje. Krótkie opisy cech osobowości różnych jednorożców (np. nieśmiałość leśnych kwiatów, tajemniczość cieni nocy) w rzeczywistości mówią wiele o nas samych. To, że każdy jednorożec został przedstawiony tak barwnie, pozwala uświadomić sobie, że choć jesteśmy różni, to każdy jest wyjątkowy. Uważam to za ciekawy pomysł na skłonienie dzieci do zaakceptowania siebie.

„Stowarzyszenie magicznych jednorożców. Oficjalny poradnik” to wspaniała wizualnie pozycja, która rozwija wyobraźnię i może pobudzać do tworzenia własnych wizerunków jednorożców. W mądry sposób pokazuje też różnorodność charakterów i ich barwność. Czytanie tej książki było dużą przyjemnością, myślę więc, że tym bardziej spodoba się dzieciom (co może nieść zagrożenie w postaci wymiany garderoby na taką tylko z jednorożcami).

Anna Cybulska