"Psychiczny azyl" omawia problemy dotyczące pracy z zablokowanymi pacjentami, z którymi trudno nawiązać znaczący kontakt. Autor bada, w jaki sposób relacje z obiektem oraz obrony organizują się, tworząc skomplikowaną strukturę, która prowadzi do usztywnienia osobowości oraz zablokowania procesu analitycznego. Ten system obron, tworzący patologiczną organizację osobowości, John Steiner nazywa „psychicznym azylem”.