Marianna i róże to rodzaj pamiętnika napisanego na podstawie zachowanego archiwum rodziny Malinowskich i Jasieckich, osiadłych w Wielkim Księstwie Poznańskim na przełomie XIX i XX wieku, oraz różnych źródeł historycznych dotyczących tego okresu. Są to przede wszystkim dzieje ziemiańskiej rodziny, jej zwyczajów, tradycji, "spisane" przez Mariannę z Malinowskich Jasiecką dla jej dzieci. Opisy codziennego bytowania rodziny wiążą się jednak z wypadkami o szerszym zasięgu. Jasiecka wspomina wydarzenia, którymi żyła Wielkopolska w dobie panowania pruskiego. Znaczne partie wspomnień sa poświęcone walce ziemiaństwa i chłopstwa polsiego z germanizacyjną polityką Prusaków na przykładzie działalności kółek Kółek Rolnicych i ich patrona Maksymiliana Jackowskiego, ks. Piotra Wawrzyniaka i innych. Ukazane też zostały społeczne i narodowe zasługi Emilii Szczanieckiej, której plenipotentem był mąż Jasieckiej, jej stryja ks. Franciszka Ksawerego Malinowskiego, znanego językoznawcy i współzałożyciela Poznańskiego Towarzystwa Naukowego, także Antoniny Estkowskiej, wdowy po głównym pedagogu Ewaryście Estkowskim, założycielu renomowanej pensji w Poznaniu, w której kształciły się córki autorki wspomnień(..)

Marianna i róża to ciekawy obraz rodzinny, której dobro było dla Marianny Jasieckiej najwyższym nakazem moralnym, i zarazem obraz życia w Wielkopolsce w latach niewoli pruskiej.