Nie jest to wielka literatuta, ale dobrze się czyta kiedy głowa jest pełna nerwów. W prosty sposób, zrozumiały dla bardzo różnego czytelnika autorka opowiada o strasznym czasie w historii Chile. Dzięki nieskomplikowanemu językowi i miłosnej historii w tle może rozpropagować historię swojego kraju i opisać jak przerażające rzeczy działy się tam za dyktatury Pinocheta.

Nie jest to wielka literatuta, ale dobrze się czyta kiedy głowa jest pełna nerwów. W prosty sposób, zrozumiały dla bardzo różnego czytelnika autorka opowiada o strasznym czasie w historii Chile. Dzięki nieskomplikowanemu językowi i miłosnej historii w tle może rozpropagować historię swojego kraju i opisać jak przerażające rzeczy działy się tam za dyktatury Pinocheta.

"Jest to historia kobiety i mężczyzny, którzy kochali się z tak całkowitym oddaniem, że uniknęli pospolitej codzienności" (wyd. z 1999, s. 5) - nic dodać, nic ująć.
Dodam jednak, że chodzi o miłość w czasach terroru (też rodzaj zarazy!) Pinocheta. Działalność opozycyjna pary kochanków. Ciekawie ukazane mechanizmy oporu w warunkach krwawej dyktatury. Studium ludzkich postaw wobec autorytaryzmu - zaślepienie jednych i brak złudzeń u drugich. Moim zdaniem, najciekawsze książki Allende to te o Chile. Ta, co prawda, nie jest najlepsza, ale naprawdę dobra. Moje ulubione stwierdzenie: "lata dyktatury sprawiły, że dyskrecja gwarantowała przeżycie".

"Jest to historia kobiety i mężczyzny, którzy kochali się z tak całkowitym oddaniem, że uniknęli pospolitej codzienności" (wyd. z 1999, s. 5) - nic dodać, nic ująć.
Dodam jednak, że chodzi o miłość w czasach terroru (też rodzaj zarazy!) Pinocheta. Działalność opozycyjna pary kochanków. Ciekawie ukazane mechanizmy oporu w warunkach krwawej dyktatury. Studium ludzkich postaw...

Czytanie po hiszpańsku tej książki dostarczyło mi wiele radości - głównie przez wspaniały język autorki i piękne opisy. Czasami narracja jest zbyt powolna, co nie każdemu przypadnie do gustu. Jest to obyczajówka z dużą ilością wyrazistych osobowości. To, co urzekło mnie w tej książce to historia społeczno-polityczna Chile i opis życia ludności podczas wydarzeń politycznych XX wieku w Ameryce Łacińskiej. Nie jest to najlepsza powieść Allende (ma wady),ale spędziłam przy niej dobrze czas.

Czytanie po hiszpańsku tej książki dostarczyło mi wiele radości - głównie przez wspaniały język autorki i piękne opisy. Czasami narracja jest zbyt powolna, co nie każdemu przypadnie do gustu. Jest to obyczajówka z dużą ilością wyrazistych osobowości. To, co urzekło mnie w tej książce to historia społeczno-polityczna Chile i opis życia ludności podczas wydarzeń politycznych...

Do tej książki mam duży sentyment ze względu na okoliczności, w których mi towarzyszyła – zaczęłam ją czytać będąc w ciąży, kontynuowałam na porodówce, a kończyłam z synem w ramionach. Nie mniej i bez tego osobistego przeżycia uznałabym opisaną w niej historię za piękną, pełną uczuć, tęsknoty i budzącą wielkie emocje. To książka o różnych obliczach miłości – miłości między kobietą i mężczyzną, miłości matki, miłości do ojczyzny – tej opuszczonej jak i tej nowej, przysposobionej, wreszcie miłości do człowieka w ogóle. Każdy jej rodzaj okazuje się niezbędny do walki z terrorem, niesprawiedliwością, cieniem rzucanym przez dyktaturę, kryjącym bezwzględność i odbierającym człowieczeństwo. Inspirowane wydarzeniami charakterystycznymi dla wszelkich reżimów i tyranii historie i ludzkie losy mrożą krew w żyłach, oskarżają i wydają się wołać "nigdy więcej", co jak pokazuje historia i współczesny świat jest niestety mało realne. Allende pokazuje, że w każdym z nas jest cień, wydobywający się z nas wtedy, gdy poczujemy się niezwyciężeni. Ostatecznie daje jednak nadzieję na jego pokonanie dzięki drugiej tkwiącej w nas sile - miłości. Smutna, piękna książka.

Do tej książki mam duży sentyment ze względu na okoliczności, w których mi towarzyszyła – zaczęłam ją czytać będąc w ciąży, kontynuowałam na porodówce, a kończyłam z synem w ramionach. Nie mniej i bez tego osobistego przeżycia uznałabym opisaną w niej historię za piękną, pełną uczuć, tęsknoty i budzącą wielkie emocje. To książka o różnych obliczach miłości – miłości między...

Nie da się będąc Isabel Allende napisać książkę bez kontekstu historycznego. Ale nie za to ją lubię. Długo się zastanawiałm co mnie w Allende ujmuje. Lata mijają, ja coraz starsza, a Allende się nie nudzi.

Jej styl pisania jest na tyle plastyczny, że tworzy obrazy, ale jednocześnie na tyle zwięzły, na ile przy tym tworzeniu obrazów może być. Każde słowo jest po coś i chociaż daleko jej do hemingwayowskiej lakoniczności to przecież żadnego słowa nie można wyrzucić.

Jednak to, co ujmuje najbardziej to życzliwość dla człowieka. Rózni są bohaterowie Allende, nie wszyscy są kryształowi, są i tacy z wadami, przywarami, niedoskonałościami. Popełniają błędy, robią głupoty. A mimo to nie ma w Allende złościwości, mściwości, wredoty. Allende opisuje, nie ocenia. Od oceny jest czytelnik. Trudne to bardzo, ale jej sie udaje.

Nie da się będąc Isabel Allende napisać książkę bez kontekstu historycznego. Ale nie za to ją lubię. Długo się zastanawiałm co mnie w Allende ujmuje. Lata mijają, ja coraz starsza, a Allende się nie nudzi.

Jej styl pisania jest na tyle plastyczny, że tworzy obrazy, ale jednocześnie na tyle zwięzły, na ile przy tym tworzeniu obrazów może być. Każde słowo jest po coś i...

Największa zaleta to tło spoleczno-polityczne. Romans natomiast - jakich wiele. Ogólnie ciekawa lektura, zwłaszcza dla ciekawych historii Ameryki Łacińskiej XX wieku.

Największa zaleta to tło spoleczno-polityczne. Romans natomiast - jakich wiele. Ogólnie ciekawa lektura, zwłaszcza dla ciekawych historii Ameryki Łacińskiej XX wieku.

Można przeczytać, nie porwała mnie, ale też nie znudziła. Najciekawsze chyba są opisane realia historyczne.

Można przeczytać, nie porwała mnie, ale też nie znudziła. Najciekawsze chyba są opisane realia historyczne.

Hmm, to nie jest najlepsza książka Allende jaką czytałam, ale nie znaczy to, że jest zła. Ciekawe tło historyczne, romans, jak to romans, chwilami banalny.
Ciekawa książka, ale nic oryginalnego.

Hmm, to nie jest najlepsza książka Allende jaką czytałam, ale nie znaczy to, że jest zła. Ciekawe tło historyczne, romans, jak to romans, chwilami banalny.
Ciekawa książka, ale nic oryginalnego.

Terror w Chile doby Pinocheta i ludzkie wobec niego postawy. Na pierwszym planie historia miłości, która musi przetrwać. Trochę wyciskacz łez. Piękny język.

Terror w Chile doby Pinocheta i ludzkie wobec niego postawy. Na pierwszym planie historia miłości, która musi przetrwać. Trochę wyciskacz łez. Piękny język.

Wspaniałe się czyta mimo przeslodzenia wizerunku bohaterów. Troszkę miłości, troszkę realiów zbrodniczej dyktatury Pinocheta, no i pomyślne zakończenie. Słowem - książka godna polecenia.

Wspaniałe się czyta mimo przeslodzenia wizerunku bohaterów. Troszkę miłości, troszkę realiów zbrodniczej dyktatury Pinocheta, no i pomyślne zakończenie. Słowem - książka godna polecenia.