Książka pełna emocji i wzruszeń o miłości, starości i samotności. Niemiłosiernie wzrusza i porusza. Serdecznie polecam.

Książka pełna emocji i wzruszeń o miłości, starości i samotności. Niemiłosiernie wzrusza i porusza. Serdecznie polecam.

Miejsce akcji tej książki to położony w spokojnej okolicy Dom Pogodnej Starości. Poznajemy jej bohaterów, historię ich życia i sytuację, która sprawiła że się tu znaleźli. Autorka pokazuje nam i uświadamia, jak bardzo uczuciowe osoby przeżywają pozostawienie tu przez rodzinę. Między nimi tworzą się przyjaźnie. Każdy powoli uczy się życia w tym nowym miejscu. Kiedy wszystko wydaje się tu rutynowe i poukładane przyjeżdża do nich Julia.
To chrzestna matka Julii, czująca odpowiedzialność za dziewczynę ją tu zaprosiła. Dziewczyna została tu znacznie dłużej, niż planowała. Julia nie znała ojca, a mama odeszła z tego świata w dramatycznych okolicznościach, pozostawiając wielką pustkę i tęsknotę w sercu Julii. W ostatnich latach przeszła w swoim młodziutkim życiu naprawdę zbyt wiele. Antonina sprowadziła ją tutaj, mając nadzieję, na jej wyciszenie i ukojenie.
Mieszkańcy domu szybko pokochali Julię i nie wyobrażali sobie już tego miejsca bez niej. Niektórzy się z nią mocno zaprzyjaźnili.
Czy Julia zazna tu spokoju i stabilizacji? Kim jest Eryk, tajemniczy mężczyzna, który coraz bardziej zaprząta jej myśli? Czy uczucie, który się między nimi rodzi da im szczęście? Czy będzie budujące?
Historia początkowo biegnie dość powolnym rytmem, a wraz z upływem przeczytanych stron akcja dość mocno przyspiesza. Z pozornie spokojnej obyczajowej książki wpadamy w wir wielkiej miłości, a także niespodziewanie wchodzimy do niebezpiecznego świata przestępczego. Atmosfera robi się bardzo gęsta, pojawia się coraz więcej tajemnic, co sprawia, że chce się czytać dalej.
Wprowadzenie tej młodej, z dość trudną historią dziewczyny, do domu gdzie pozornie bohaterowie spokojnie przeżywają swoją codzienność bardzo mi się podobało. To czyni książkę dość oryginalną. Historia zmusza do refleksji nad życiem człowieka, jego kresem. Po jej lekturze mam też sporo przemyśleń na temat więzi rodzinnych.

Miejsce akcji tej książki to położony w spokojnej okolicy Dom Pogodnej Starości. Poznajemy jej bohaterów, historię ich życia i sytuację, która sprawiła że się tu znaleźli. Autorka pokazuje nam i uświadamia, jak bardzo uczuciowe osoby przeżywają pozostawienie tu przez rodzinę. Między nimi tworzą się przyjaźnie. Każdy powoli uczy się życia w tym nowym miejscu. Kiedy wszystko...

Książka pełna emocji, wzruszeń, miłości i samotności. Poznajemy mieszkańców Domu Pogodnej Starości, młodą zagubioną Julkę i przystojnego gangstera. Ta mieszanka bohaterów przysporzy czytelnikowi wiele zwrotów akcji, wspomnień i łez. Potrzeba bliskości, rozmowy i wsparcia jest silna dla każdej z postaci. Wątek kryminalny dodatkowo podkręca atmosferę tej powieści, a zakończenie wywołuje gęsią skórkę i ogromne zdziwienie i zaskoczenie. Autorka bardzo ciekawie buduje napięcie, historia wciąga od pierwszych stron. Seniorzy to bardzo mądrzy i doświadczeni zyciowo ludzie, którzy dużo widzą i jeszcze więcej wiedzą. Powieść czyta się bardzo szybko, jest nostalgiczna i skłania do refleksji nad własnym życiem. Przecież tak szybko czas ucieka. A miłość... warto dać jej szansę w każdym wieku, bo potem może być za późno. Polecam

Książka pełna emocji, wzruszeń, miłości i samotności. Poznajemy mieszkańców Domu Pogodnej Starości, młodą zagubioną Julkę i przystojnego gangstera. Ta mieszanka bohaterów przysporzy czytelnikowi wiele zwrotów akcji, wspomnień i łez. Potrzeba bliskości, rozmowy i wsparcia jest silna dla każdej z postaci. Wątek kryminalny dodatkowo podkręca atmosferę tej powieści, a...

W porównaniu do debiutu autorki widzę zdecydowaną poprawę. Cześć obyczajowa jest opisana pięknie i wzruszająco, łezka się w oku kręci. W przypadku bardziej sensacyjnych wydarzeń wszystko dzieje się tak szybko, że musiałam wrócić do przeczytanych akapitów, żeby sprawdzić czy niczego nie pominęłam.

Książkę rozpoczyna przedstawienie bohaterów, mieszkańców domu spokojnej starości. Do grona emerytów niespodziewanie dołącza młoda dziewczyna, Julia, chrzestna córka przebywającej tam starszej pani, Antoniny.

W pierwszej chwili wydaje się, że młoda dziewczyna wniesie powiew świeżości i energii, wszak wpada do jadalni jak bomba. Później dopiero poznajemy jej smutną historię. Życie nie oszczędzało Julki. Ludzie potraktowali ją podle. Zachowanie jej byłego chłopaka jest poniżej wszelkiej krytyki. Beztrosko skrzywdził dziewczynę i jawnie z niej szydził. Ona przez jednego drania straciła sens życia.

Cześć jej życiorysu przedstawiają trzy przedmioty, odkryte przez pensjonariuszy ośrodka. Jeden z nich jest zadziwiający, nigdy wcześniej o czymś takim nie słyszałam. Dzięki temu znalezisku ciekawska natura staruszków została ukarana.

Julka miała odzyskać spokój pod opieką Antoniny. W najmniej oczekiwanym momencie wpada na Eryka. Człowiek, którego uratowała, nie jest jednak dla niej odpowiednim partnerem. Ciągnie za sobą zagrożenie. Dziewczyna jest bardzo krucha i wrażliwa, źle znosi kolejny zawód miłosny. Chce odzyskać Eryka za wszelką cenę i jej życzenie ma szansę się ziścić.

Książka opowiada o najwyższym poświęceniu dla kogoś kto niekoniecznie był wart tej ceny.

Powieść zmienia się w miarę czytania, z ckliwej obyczajówki skręca w stronę rozgrywki kryminalnej. Niewątpliwie zaskakuje, i to nie raz.

Tytułowe zdanie dotyczy zarówno samotności seniorów, o których zapomnieli bliscy jak i niespełnionej miłości, dla której nie ma dobrego czasu. Książka jest smutna, nie widzę w niej iskierki nadziei na przyszłość. Jeśli planujecie ją przeczytać przygotujcie chusteczki, bo zakończenie złamie wam serce.

W porównaniu do debiutu autorki widzę zdecydowaną poprawę. Cześć obyczajowa jest opisana pięknie i wzruszająco, łezka się w oku kręci. W przypadku bardziej sensacyjnych wydarzeń wszystko dzieje się tak szybko, że musiałam wrócić do przeczytanych akapitów, żeby sprawdzić czy niczego nie pominęłam.

Książkę rozpoczyna przedstawienie bohaterów, mieszkańców domu spokojnej...

Prawdą jest, że życie płata nam różne figle. Historia miłości przedstawiona przez autorkę Martę Nowik książki pt "kiedy czasu już dla nas nie będzie" to wzruszająca historia. Piękna miłość, bezwarunkowa i aż po grób dosłownie.
Autorka połączyła 3pokolenia na kartach swojej książki, przedstawiła emocje ludzi w różnym wieku. Miłość i tęsknota dziecka wychowującego się bez rodziców. Tajemnice jakie trudno zrozumieć nawet pozornie dorosłej kobiecie. Rozrywająca od środka samotność, pragnienie zmian. Czytając tą wspaniałą historię naprawdę czułam emocje bohaterów byłam razem z nimi w ich sanktuarium.
Utrata osób bliskich znana jest nam wszystkim. Autorka niesamowicie pisze o uczuciach, czytając -czułam. Oczywiście własne tęsknoty, nie przepracowane uczucia odezwały i trochę w innym sposób spojrzałam na moje emocje-za co bardzo dziękuję autorce.
Jestem wdzięczna za to, że zostały poruszone problemy osób starszych -samotność, opuszczenie. Powszechna praktyka oddawania rodziców czy dziadków do domów pogodnej starości ukazana ze strony tych właśnie ludzi, którzy bardzo dużo w swoim życiu przeżyli. Posiadają mądrość, której niejednokrotnie nie mamy my jeszcze-młodsze pokolenia. Wątek przyjaźni między Julią, Stefanią,Alfredem i Sebastianem oraz Niną jedną z tych postaci,o których rodzina nie pamięta nawet podczas ostatniej drogi. W przypadku tych osób nie trzeba słów. Przyjaźń rodzi się bardzo szybko i więź,troska wzajemna, oddanie to coś pięknego.
"Kiedy czasu już dla nas nie będzie" to historia poruszająca czytelnika.
Miłość narodzona w niezwykły sposób na skraju śmierci,w śniegu. Los kieruje dwoje ludzi w jedno miejsce. W ten sposób zaczyna się prawdziwa miłość. Uczucie, którego nawet tragiczne wydarzenia nie zniszczą.
Odwaga młodej kobiety, miłość łącząca 2serca w dwóch różnych światach. Dar prze
baczenia, które pozwala żyć lepiej i zbliżyć się do siebie wszystkim tym, którzy kochali Julię .

Prawdą jest, że życie płata nam różne figle. Historia miłości przedstawiona przez autorkę Martę Nowik książki pt "kiedy czasu już dla nas nie będzie" to wzruszająca historia. Piękna miłość, bezwarunkowa i aż po grób dosłownie.
Autorka połączyła 3pokolenia na kartach swojej książki, przedstawiła emocje ludzi w różnym wieku. Miłość i tęsknota dziecka wychowującego się bez...

Twórczość Marty Nowik miałam już okazję poznać i jestem nią po prostu zachwycona. Autorka za każdym razem serwuje mi ogrom emocji i tym razem nie było inaczej.

W Domu Pogodnej Starości mieszkają starzy ludzie, których rodzina opuściła i pozbyła się ich niczym zbędnej zabawki. Teraz tak naprawdę mają tylko siebie. Kiedy do ich domu przychodzą 4 tajemnicze przesyłki zaadresowane na kogoś, kto tam nie mieszka długo nie wytrzymują. Postanawiają w tajemnicy zajrzeć do środka, a to co znajdują w środku rodzi w nich wiele pytań.
Niespodziewanie w ich domu pojawia się młoda dziewczyna Julia, która odmieni ich życie.

„- Przeszłości nie ma tu teraz z nami. Jest tylko dzisiaj. Istnieje tu i teraz. A jutra może dla nas już nie być…”

Samotność to coś czego boi się każdy z nas. Bo nie ma chyba nic gorszego jak na stare lata zostać samemu. To przykre, że kiedy ludzie stają się starzy ich bliscy często próbują się ich pozbyć, oddając ich do Domu Starców, całkowicie o nich później zapominając. Nie jest to miłe doświadczenie, a każdy z naszych pensjonariuszy ma za sobą jakąś przeszłość. Codziennie zaglądając w okna oczekują przyjazdu bliskich, ale to nigdy nie nadchodzi. Całe szczęście mają siebie nawzajem i zawsze mogą na siebie liczyć.

Julia to chrześnica Antoniny, która pracuje w Domu. Ona również ma za sobą ciężkie przeżycia, z którymi ciężko jej się pogodzić. Wbrew wszystkiemu to dobra dziewczyna o ogromnym sercu i niezliczonych pokładach empatii wobec mieszkańców pensjonatu. Pewnego dnia okoliczności sprawiają, że na swojej drodze spotyka mężczyznę, któremu najpierw ona ratuje życie, a później on jej. Ich ponowne spotkanie nie pozwala przejść obok siebie obojętnie. Rodzące się uczucie, wiele niewiadomych i miłość ponad wszystko. Kim jest ten mężczyzna i co takiego może zaofiarować dziewczynie?

Jestem zauroczona tą powieścią, bo już kiedy zaczęłam ją czytać wiedziałam, że ciężko będzie mi się od niej oderwać. Pochłonęła mnie całkowicie, zabrała w świat, w którym nie ma rzeczy niemożliwych, i uświadomiła mi, że miłość w naszym życiu może pojawić się w najmniej spodziewanym momencie. Pokazała mi również, że starzy ludzie mogą być o wiele bardziej cennymi od swoich potomków, dla których starość to coś, czego należy się pozbyć.

„- Nie da się w życiu wszystkiego przeliczyć na pieniądze, które dziś są, zaś jutro może ich nie być. W życiu chodzi o coś więcej. Nie mogłabym być z kimś, kogo nie kocham. Nie dałabym rady. Udusiłabym się w takim związku. Umarłabym wewnętrznie. Przykro mi, Adamie. Moje serce należy do kogoś innego. To miejsce jest już zajęte. I tak pozostanie, zapewne na długo. Wolę być sama niż z byle kim.”

Doskonała kreacja bohaterów, z którymi niesamowicie się zżyłam i razem z nimi przeżywałam ich gorsze i lepsze momenty. A postać Julii oczarowała mnie już kompletnie. To osoba obok której nie można przejść obojętnie, bo ta dziewczyna ma w sobie to coś, co ciężko opisać słowami. Jej szacunek względem mieszkańców Domu Pogodnej Starości zasługuje na uznanie, ponieważ mało kto na jej miejscu potrafiłby się zaprzyjaźnić ze starszymi ludźmi. Julia pokazała nam również, że prawdziwa miłość nie zna granic i jesteśmy dla niej zrobić wszystko, dosłownie…

A zakończenie złamało mi serce i wywołało u mnie ogrom łez. Z całą pewnością ta historia pozostanie ze mną na dłużej.

"Kiedy czasu już dla nas nie będzie" to piękna, przejmująca historia ukazująca nam obraz przemijania ludzkiego. Historia z doświadczonymi przez życie starszymi bohaterami, którzy niosą ze sobą jakąś historię. To również historia o pięknej rodzącej się miłości i wyrzeczeniach jakie ze sobą niesie. To trzeba przeczytać.

Twórczość Marty Nowik miałam już okazję poznać i jestem nią po prostu zachwycona. Autorka za każdym razem serwuje mi ogrom emocji i tym razem nie było inaczej.

W Domu Pogodnej Starości mieszkają starzy ludzie, których rodzina opuściła i pozbyła się ich niczym zbędnej zabawki. Teraz tak naprawdę mają tylko siebie. Kiedy do ich domu przychodzą 4 tajemnicze przesyłki...

Ta historia to istna bomba emocjonalna. Mamy tutaj do czynienia z mieszkańcami Domu Opieki.
Jakie uczucia przeważają?
Oczywiście samotność, bo w momencie zamieszkania w ośrodku, pensjonariusze zastają zapomniani przez swoje rodziny. Mieli odwiedzać, ale nie odwiedzają. Mieszkańcy między sobą znajdują bratnie dusze, z którymi dzielą się swoimi smutkami i radościami.

Od pensjonariuszy bije zawsze ciepło. Mamy możliwość poznać ich historię. Zawsze chętnie służą radą i pomocą nowo przybyłym.
Do Domu Pogodnej Starości trafia również młoda dziewczyna Julia. Dziewczyna jest mocno poturbowana przez życie. Jak można się domyślić, mimo młodego wieku, w niczym nie odstępuje od seniorów w kwestii swoich przeżyć.
Książka mocno chwyta za serce.
O czym jest?
O miłości, stracie, poszukiwaniu szczęścia i w końcu o przyjaźni. Przyjaźni wyjątkowej, bo takiej która łączy wspólne, trudne przeżycia.
Historia ta daje czytelnikowi do myślenia, zresztą już sam tytuł sugeruje przemijalność.
Dlatego warto skupić się na tym co ważne, na rodzinie i najbliższych. Celebrować wspólny czas i wykorzystywać go puki jeszcze go mamy.

Książkę miałam okazję przeczytać w ramach Booktour zorganizowanemu przez dziewczyny z @czytam_dla_przyjemnosci

Ta historia to istna bomba emocjonalna. Mamy tutaj do czynienia z mieszkańcami Domu Opieki.
Jakie uczucia przeważają?
Oczywiście samotność, bo w momencie zamieszkania w ośrodku, pensjonariusze zastają zapomniani przez swoje rodziny. Mieli odwiedzać, ale nie odwiedzają. Mieszkańcy między sobą znajdują bratnie dusze, z którymi dzielą się swoimi smutkami i radościami.

Od...

Wzięłam udział w BT u Czytam dla przyjemności i nie spodziewałam się, że to będzie takie przyjemne doświadczenie.
Historia, którą nas uracza pani Marta Nowik okazuje się być smutną, oj bardzo smutną historią. Nie wiedziałam początkowo na co się nastawiać, bo postanowiłam nie czytać opinii ani żadnych recenzji, żeby nie wyobrażać sobie za dużo lub za mało.
Autorka przenosi nas do Domu Spokojnej Starości gdzie możemy podpatrywać życie pensjonariuszy i ich opiekunów, dołącza do nich Julia, młoda dziewczyna będąca córką chrzestną jednej z pracownic, Antoniny. I tutaj tak naprawdę dopiero możemy ulec wrażeniu, że dotychczas monotonne życie staruszków zmienia się o 180 stopni. Nina, Stefka, Alfred i Sebastian zaprzyjaźniają się z Julią i bardzo się do niej przywiązują. Jak się okazuje, z wzajemnością. Młodej dziewczyny los nie oszczędzał, i ta jej historia przedstawiona przez autorkę najbardziej mnie poruszyła. Czy ona będzie potrafiła jeszcze się otworzyć, czy odnajdzie to czego szukała, czy los już przestanie ją deptać? Czy starczy jej czasu? Jeśli jesteście ciekawi to sięgnijcie po tą książkę, wartościowa opowieść o przyjaźni i miłości.

Wzięłam udział w BT u Czytam dla przyjemności i nie spodziewałam się, że to będzie takie przyjemne doświadczenie.
Historia, którą nas uracza pani Marta Nowik okazuje się być smutną, oj bardzo smutną historią. Nie wiedziałam początkowo na co się nastawiać, bo postanowiłam nie czytać opinii ani żadnych recenzji, żeby nie wyobrażać sobie za dużo lub za mało.
Autorka przenosi...

Kiedy już czasu dla nas nie będzie to pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Na kartach powieści trafiamy do Domu Spokojnej Starości, ludzie są tam bardzo samotni i zapomniani przez rodzinę. Pewnego dnia odwiedza ich młoda dziewczyna, która jest równie samotna i zagubiona jak oni.Podcza spaceru poznaje mężczyznę, który zmienia jej życie. Młoda dziewczyna, staruszkowie, miłość i kryminalista co z tego wyniknie? Czy miłość między osobami z "różnych światów" ma prawo przetrwać? Sięgnijcie po powieść aby się przekonać.

Kiedy już czasu dla nas nie będzie to pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Na kartach powieści trafiamy do Domu Spokojnej Starości, ludzie są tam bardzo samotni i zapomniani przez rodzinę. Pewnego dnia odwiedza ich młoda dziewczyna, która jest równie samotna i zagubiona jak oni.Podcza spaceru poznaje mężczyznę, który zmienia jej życie. Młoda dziewczyna, staruszkowie,...

Co tu dużo mówić..... totalnie mnie zaskoczyła 😊

,,Kiedy czasu już dla nas nie będzie" to historia o prawdziwej miłości, która może wydarzyć się wszędzie i niejednego zaskoczyć...

Życie w Domu Pogodnej Starości toczy się swoim utartym, sennym rytmem. Nieoczekiwanie spokój pensjonariuszy burzy nadejście zagadkowej przesyłki. W tajemnicy przed personelem postanawiają zajrzeć do środka. Jakie jest ich zdziwienie, gdy w niepozornych, oklejonych taśmą kartonach znajdują niezwykłe przedmioty: skrzypce, kołyskę i… małą trumnę z lustrem zamiast dna!

Kto i dla kogo przysłał tę paczkę?

Nie wiadomo. Na kartonach wypisano imię i nazwisko odbiorcy, ale kłopot w tym, że nikt taki w ośrodku nie mieszka. Kiedy napięcie sięga zenitu, w Domu Pogodnej Starości pojawia się niespodziewany i to bardzo młody! gość. Od tej pory każdy dzień przynosi nowe, zaskakujące wydarzenia, które na dobre zmienią życie pensjonariuszy…

W życiu przeczytałam już mnustwo dziesiątki a może nawet i setki 😅 obyczajówek i przyznam, że ciężko już mnie zaskoczyć bo często zaczynam domyślać się jaka będzie końcówka fabuły. A tutaj jednak nie... nie udało mi się 😂 autorka mnie zaskoczyła 😍❤. I przyznam, że zrobiło mi się miło, że jednak jest jeszcze ktoś kto potrafi mnie zaskoczyć.

Ta książka jest historią dla tych, którzy lubią takie życiowe, ale i za razem cięższe klimaty... takie wypruwacze emocji 🥺

✨ Ja gorąco polecam! ✨
✨ A wy dajcie znać czy się skusicie? ✨

Co tu dużo mówić..... totalnie mnie zaskoczyła 😊

,,Kiedy czasu już dla nas nie będzie" to historia o prawdziwej miłości, która może wydarzyć się wszędzie i niejednego zaskoczyć...

Życie w Domu Pogodnej Starości toczy się swoim utartym, sennym rytmem. Nieoczekiwanie spokój pensjonariuszy burzy nadejście zagadkowej przesyłki. W tajemnicy przed personelem postanawiają...