Tylko początek "Grace i Grace" brzmi dla mnie bardzo obiecująco. Jest to po prostu historia społeczna owych czasów, poznaje się obyczajowość kanadyjską XIX wieku, ale naznaczoną znamieniem współczesnego spojrzenia Margaret Atwood. Na tle wydarzeń dominuje problematyka cechująca literaturę feministyczną; ogólnie rzecz ujmując: występują źli mężczyźni i krzywdzone kobiety. Główną osią książki jest dialog (z wieloma dygresjami) psychiatry z morderczynią skazaną na dożywocie (pierwotnie na karę śmierci, ale złagodzono jej wymiar kary). Są więzienne odczucia Grace i jej przemyślenia. Dziwi mnie umiejętność czytania oraz znajomość literatury u tytułowej bohaterki będącej zaledwie... służącą. Zniesmacza mnie wulgarność języka. Pozytywnie zaskakują mnie fragmenty poezji "rozsiane" po tekście, a rzadko zdarza się spotkać wiersze wplecione w prozę beletrystyki – brzmi bardzo nieoczekiwanie i trochę oryginalnie, prawda?!

Tylko początek "Grace i Grace" brzmi dla mnie bardzo obiecująco. Jest to po prostu historia społeczna owych czasów, poznaje się obyczajowość kanadyjską XIX wieku, ale naznaczoną znamieniem współczesnego spojrzenia Margaret Atwood. Na tle wydarzeń dominuje problematyka cechująca literaturę feministyczną; ogólnie rzecz ujmując: występują źli mężczyźni i krzywdzone kobiety....

Grace Marks żyjąca w XIX wieku pomoc domowa z Kanady zostaje posądzona o brutalne zabójstwo Państwa, u których pełniła służbę. Książka to niezwykła opowieść o biednej dziewczynie, która niesłusznie skazana spędziła w więzieniu długie lata. Szczególne jest to, że powieść Margaret Atwood oparta jest na prawdziwej historii.

Grace Marks żyjąca w XIX wieku pomoc domowa z Kanady zostaje posądzona o brutalne zabójstwo Państwa, u których pełniła służbę. Książka to niezwykła opowieść o biednej dziewczynie, która niesłusznie skazana spędziła w więzieniu długie lata. Szczególne jest to, że powieść Margaret Atwood oparta jest na prawdziwej historii.

XIX-wieczna Kanada. Młoda dziewczyna i okrutna zbrodnia. Wreszcie – próba odpowiedzi na pytanie: winna czy nie?

Książka Margaret Atwood to historia Grace Marks, która jako 16-latka zostaje skazana za współudział w brutalnym morderstwie swojego pracodawcy i jego gospodyni . Choć dowody są niezaprzeczalne, Grace twierdzi, że nie pamięta niczego. W sprawę zostaje zaangażowany młody psychiatra, który ma pomóc bohaterce w odzyskaniu pamięci. Czy uda mu się uzyskać odpowiedzi na nurtujące pytania? Kim jest Grace - ofiarą spisku czy wyrachowaną manipulatorką?

Powieść oparta została na prawdziwej historii jednej z najbardziej tajemniczych kobiet XIX wieku i stanowi bogaty obraz złożoności ludzkiego umysłu. Nie jest jednak ciężka i czyta się ją z zapartym tchem. Ciekawym elementem jest naprzemienne stosowanie narracji pierwszo- i trzecioosobowej, gdy do głosu dochodzi główna bohaterka i kiedy śledzimy poczynania doktora Jordana. Wizje oniryczne i sny przepełnione erotyzmem i skrywanymi, czasem brutalnymi pragnieniami, dodają całej historii wyjątkowego charakteru.

Czy Wam też się podobała? Polecam także serial Netflixa😊

XIX-wieczna Kanada. Młoda dziewczyna i okrutna zbrodnia. Wreszcie – próba odpowiedzi na pytanie: winna czy nie?

Książka Margaret Atwood to historia Grace Marks, która jako 16-latka zostaje skazana za współudział w brutalnym morderstwie swojego pracodawcy i jego gospodyni . Choć dowody są niezaprzeczalne, Grace twierdzi, że nie pamięta niczego. W sprawę zostaje...

Margart Atwood „Grace i Grace”
Moje pierwsze skojarzenie to polska sprawa Gorgonowej, jedno z najbardziej tajemniczych morderstw, o którym pisano artykuły, książki i kręcono filmy.
Jest rok 1843, Grace Marks zostaje skazana za współudział w bestialskim morderstwie na swoim chlebodawcy i jego gosposi, czy raczej kochance. Grace twierdzi, że popadła w amnezję, a jednak przebywając w więzieniu opowiada historie swojego życia doktorowi specjalizującemu się w psychiatrii. Doktor zbliża się do pacjentki, a ona w swej opowieści do dnia morderstwa. Czy uda mu się odblokować pamięć Grace i odkryć prawdę?
Margaret Atwood znana głównie z „Opowieści podręcznej” stworzyła swoją powieść zainspirowana prawdziwą historią i świetnie ją sfabularyzowała. Jest to jej wizja tamtych zdarzeń. Niezwykle plastyczna, pełna emocji i dająca do myślenia. A nazwisko autorki gwarantuje doskonały warsztat i … zarwaną noc 😊
Na podstawie powieści powstał bardzo wiernie odwzorowujący książkę miniserial dostępny na Netflixie.
Polecam i książkę i film!

Margart Atwood „Grace i Grace”
Moje pierwsze skojarzenie to polska sprawa Gorgonowej, jedno z najbardziej tajemniczych morderstw, o którym pisano artykuły, książki i kręcono filmy.
Jest rok 1843, Grace Marks zostaje skazana za współudział w bestialskim morderstwie na swoim chlebodawcy i jego gosposi, czy raczej kochance. Grace twierdzi, że popadła w amnezję, a jednak...

Jakiś czas temu pierwszy raz w życiu uciekałam świńskim truchtem wytężając krótkie racice przed koleżaneczką co mi koniecznie chciała pożyczyć książkę Atwood. Jak łatwo się domyślić były to „Opowieści podręcznej”. Obejrzałam pierwszy sezon serialu (no bo wszyscy o tym gadali ) włos mi dęba stanął a potem skręcił się trwale ze strachu. I doszłam do wniosku że już czytać tego nie chce bo wystarczy że oddalę sobie naszą telewizję w tym „katoszariacie” w którym przyszło nam żyć że już mi ta lektura zupełnie nie leży. Miałam wrażenie że gdybym to przeczytała to bym mogła sobie jeszcze jednak trwale mózg uszkodzić. Natomiast postanowiłam przeczytać coś innego. Padło na „Grace” bo miała niezłe opinie. I powiem tak….. początek trzeba przebrnąć, dosłownie. Nie umiem uzasadnić dlaczego. Dopiero potem jak główna bohaterka zaczyna opowiadać swoją historię czytanie idzie w sposób bardzo sprawny. Spotykamy Grace jak odbywa karę za zamordowanie swojego pracodawcy i jego gospodyni i przebywa już od dłuższego czasu w więzieniu. A ponieważ do tej pory tak naprawdę nie wiadomo czy brała udział w tej zbrodni zaczyna ją badać lekarz „ od głowy” bo to początki psychologii czy psychiatrii. Tyle tylko że kończąc książkę i historię nadal nie wiadomo czy kobieta jest winna czy nie. A przynajmniej dla mnie jest to nadal zagadką. Podsumowując powiem tak – zaskakująco niezła ale „ Opowieści podręcznej” nadal palcem nie tknę.

Jakiś czas temu pierwszy raz w życiu uciekałam świńskim truchtem wytężając krótkie racice przed koleżaneczką co mi koniecznie chciała pożyczyć książkę Atwood. Jak łatwo się domyślić były to „Opowieści podręcznej”. Obejrzałam pierwszy sezon serialu (no bo wszyscy o tym gadali ) włos mi dęba stanął a potem skręcił się trwale ze strachu. I doszłam do wniosku że już czytać tego...

Zdecydowanie za długo się ciągnęła, aczkolwiek zdaje sobie sprawę, że niewiele można ja było skrócić. Interesująca na tyle, że na faktach. Sama osoba Grace ciekawa, ale zakończenie pozostawia lukę, jakby to wszystko jeszcze nie do końca zostało wyjaśnione.

Zdecydowanie za długo się ciągnęła, aczkolwiek zdaje sobie sprawę, że niewiele można ja było skrócić. Interesująca na tyle, że na faktach. Sama osoba Grace ciekawa, ale zakończenie pozostawia lukę, jakby to wszystko jeszcze nie do końca zostało wyjaśnione.

Nudy. Długość tej książki jest frustrująca, mimo że rozumiem, że to opowieść na faktach i autorka nie mogła sobie pozwolić na jej ubarwienie, Po przeczytaniu prawie sześciuset stron czytelnik jest pozostawiony z tymi samymi pytaniami, które miał na początku. Zero suspensu, zero emocji. Bohaterowie są bardzo papierowi, wchodzenie w głąb ich duszy nie ma w sobie nic intrygującego. Książkę oceniam aż na 5 gwiazdek tylko z powodu stylu Atwood, który bardzo lubię.

Nudy. Długość tej książki jest frustrująca, mimo że rozumiem, że to opowieść na faktach i autorka nie mogła sobie pozwolić na jej ubarwienie, Po przeczytaniu prawie sześciuset stron czytelnik jest pozostawiony z tymi samymi pytaniami, które miał na początku. Zero suspensu, zero emocji. Bohaterowie są bardzo papierowi, wchodzenie w głąb ich duszy nie ma w sobie nic...

W tym roku mam jakiegoś pecha do wyboru książek. No cóż, od czegoś trzeba zacząć... Historia przedstawiona w książce w ogóle mnie nie poruszyła. Przeczytałam ją bardziej z musu (bo już zaczęłam) niż z rzeczywistego zainteresowania. Nie rozumiem zachwytów.

W tym roku mam jakiegoś pecha do wyboru książek. No cóż, od czegoś trzeba zacząć... Historia przedstawiona w książce w ogóle mnie nie poruszyła. Przeczytałam ją bardziej z musu (bo już zaczęłam) niż z rzeczywistego zainteresowania. Nie rozumiem zachwytów.

Moja ocena to 6,75 (trochę lepsza niż dobra, ale słabsza niż bardzo dobra).

Największym plusem powieści jak dla mnie jest to, że oparta jest na prawdziwych wydarzeniach.Bardzo podobała mi się i intrygowała mnie postać samej Grace. Jej trudna przeszłość i brak stuprocentowej transparentności postaci.

Minusem natomiast bylo to, że w moim odczuciu było to, że nie była na tyle interesująca, by pochłonęła moją uwagę na tyle, abym chciała czym prędzej ją skończyć.

Polecam, myślę, że jest to interesująca książka.

Moja ocena to 6,75 (trochę lepsza niż dobra, ale słabsza niż bardzo dobra).

Największym plusem powieści jak dla mnie jest to, że oparta jest na prawdziwych wydarzeniach.Bardzo podobała mi się i intrygowała mnie postać samej Grace. Jej trudna przeszłość i brak stuprocentowej transparentności postaci.

Minusem natomiast bylo to, że w moim odczuciu było to, że nie była na...

Zbrodnia, piękna kobieta, odludny dom, ucieczka - brzmi sztampowo, prawda? Otóż nie tym razem.

Margaret Atwood potrafi tworzyć postacie, które budzą wiele skrajnych uczuć - odrazy, przez niechęć po sympatię i wiele innych. Stopniowo dowiadujemy się o nich coraz więcej, nadbudowując nasze pierwotne oczekiwania.
Jak łatwo się domyślić, to właśnie losy tytułowej Grace są główną osią, wokół której toczy się fabuła. Młoda dziewczyna, zaledwie szesnastoletnia, zostaje oskarżona o współuczestnictwo w zamordowaniu swojego pracodawcy i gospodyni. Od skazania na śmierć ratuje ją jedynie młody wiek - sama Grace utrzymuje, że nic nie pamięta. Przenoszona pomiędzy ośrodkiem dla obłąkanych a więzieniem, budzi sensację, a o jej sprawie rozpisują gazety. Interesują się nią miejscowe elity, chcąc ją uniewinnić.
Lekarz zajmujący się raczkującą póki ówcześnie psychiatrą, doktor Jordan, bierze sobie za cel pomóc Grace Marks odzyskać wspomnienia. Grace fascynuje go, stanowiąc piękną i niebezpieczną zagadkę.

Wydarzenia bazowane są na historii, która faktycznie miała miejsce w dziewiętnastowiecznej Kanadzie. Autorka starała się dotrzeć do możliwie jak najbardziej wiarygodnych materiałów, by móc zrozumieć i opisać, co stało się w północnym Ontario.

To dobrze skonstruowana powieść o ludzkich namiętnościach, błędach i ambicjach. Przywołuje też surowe realia życia w XIX wieku jako służąca i obrazuje, jak ważna była opinia społeczna.

Jeśli lubicie audiobooki lub dopiero chcecie się przekonać do tego sposobu poznawania treści książek, bardzo go polecam.
Głos pani Anny Dereszowskiej kochałam, odkąd tylko dubbingowała Czarnego Kanarka (i Kirke) w Lidze Sprawiedliwych Bez Granic, jednak na nic nie zdałby się ten piękny ton w kolorze ciemnego burgundu, gdyby nie doskonała treść. Raczej nie obejrzę serialu - wydaje mi się, że trudno jest przełożyć na ekran tego typu opowieść, a nie chcę zepsuć sobie dobrego wrażania. Moja ocena to 9/10 i szpulka nici. Jeśli masz ochotę przeczytać więcej moich recenzji, wpadnij na mojego bookstagrama - @panika.wka

Zbrodnia, piękna kobieta, odludny dom, ucieczka - brzmi sztampowo, prawda? Otóż nie tym razem.

Margaret Atwood potrafi tworzyć postacie, które budzą wiele skrajnych uczuć - odrazy, przez niechęć po sympatię i wiele innych. Stopniowo dowiadujemy się o nich coraz więcej, nadbudowując nasze pierwotne oczekiwania.
Jak łatwo się domyślić, to właśnie losy tytułowej Grace są...