Moje noworoczne postanowienie co do zmniejszenia liczby książek, które proszą o przeczytanie nabiera kształtów 🤣

Seria #twistme zbiera różne opinie. Porywacz, który rozkochuje w sobie a w dodatku zajmujący się rodzinnym biznesem nie do końca legalnym jest motywem znanym.
Ale...
No właśnie jest jedno ważne ale. Jest tu wątek BDSM. I to taki konkretny.

Niespełna osiemnastoletnia Nora Leston podkochuje się w szkolnej gwieździe sportu. Kiedy nadchodzi długo oczekiwany moment pierwszego pocałunku wszystko przybiera zaskakujący obrót. Dziewczyna zostaje porwana przez mężczyznę, którego widziała zaledwie dwukrotnie w życiu.

Julian Esguerra jest niczym widmo. Każdy wie kim jest,lecz nie istnieje żaden dokument potwierdzający to. Ma wobec Nory szeroko idące plany i nie cofnie się przed niczym by ją zniewolić.
Rozpoczyna się gra, która niszczy a jednocześnie niesie ukojenie. Mroczne fantazje przeplatają się z wyimaginowanym pojęciem uczucia.

Nie zabrakło niebezpieczeństwa,mafijnych układów, współpracy z najważniejszymi osobami w państwie. Relacja dosyć odważnie przechodzi na kolejne poziomy za sprawą wspomnianych upodobań głównego bohatera.
Syndrom sztokholmski w klasycznym stylu,lecz pojawiające się nowe okoliczności znacząco zmieniają jego charakter.

Nie będę streszczać wam każdej z nich,ale całość naprawdę wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Moje noworoczne postanowienie co do zmniejszenia liczby książek, które proszą o przeczytanie nabiera kształtów 🤣

Seria #twistme zbiera różne opinie. Porywacz, który rozkochuje w sobie a w dodatku zajmujący się rodzinnym biznesem nie do końca legalnym jest motywem znanym.
Ale...
No właśnie jest jedno ważne ale. Jest tu wątek BDSM. I to taki konkretny.

Niespełna...

„Niczego nie można być pewnym. Złe rzeczy mogą przytrafić się każdemu, wszędzie”

Po niebezpiecznych wydarzeniach z drugiego tomu Nora i Julian są bezpieczni. Wszystko powinno być dobrze jednak nic bardziej mylnego. Po okropnych chwilach pozostały jednak wspomnienia i koszmary. I choć Julian powraca powoli do zdrowia, to Nora ma trudności z dojściem do siebie. Wszystko komplikuje obietnica, którą Nora złożyła, oraz pewne nieoczekiwane wiadomości, które wstrząsną życiem tej dwójki.

Czy Nora dotrzyma złożonej obietnicy? O jakie wiadomości chodzi? Jak potoczą się losy tej dwójki?

Finałowy tom cyklu „Twist me”. Który jest niesamowitym rollercoaster emocji targających bohaterami. Relacja tej dwójki wchodzi na inny poziom, ale kłopoty ich nie opuszczają. Zawsze jest ktoś kto pojawi się na drodze w najmniej oczekiwanym momencie. Jednak wróg nie wie jednej rzeczy – Nora jest już inną kobietą, która będzie walczyć by przetrwać, by ochronić osoby które kocha.

Jak poprzednie tomy i ten wciągnął mnie od pierwszych stron i trudno było się oderwać od czytania. Ciekawa fabuła pełna zwrotów akcji nie pozwala czytelnikowi na nudę. Książka jest świetnym podsumowaniem historii Juliana i Nory. Ponownie mamy podział na rozdziały z perspektywy Nory i Juliana, dzięki którym wiemy jakie emocje targają bohaterem w danym momencie. Co ma wpływ na jego zachowanie. Ta trylogia była tak „zła”, że aż dobra. Czas spędzony z nią był tego wart. Jest to mocno mroczna seria, zdecydowanie nie dla wszystkich, ale ja jak zawsze zachęcam każdego do wyrobienia sobie o niej własnej opinii.

„Niczego nie można być pewnym. Złe rzeczy mogą przytrafić się każdemu, wszędzie”

Po niebezpiecznych wydarzeniach z drugiego tomu Nora i Julian są bezpieczni. Wszystko powinno być dobrze jednak nic bardziej mylnego. Po okropnych chwilach pozostały jednak wspomnienia i koszmary. I choć Julian powraca powoli do zdrowia, to Nora ma trudności z dojściem do siebie. Wszystko...

Wszystkie dotychczasowe wydarzenia odcisnęły swoje piętno na Norze. Zżera ją to od środka, nie potrafi dojść do siebie. W dodatku nadchodzą kolejne „rewelacje”.
Julian postanawia dać się namówić i tym samym pozwolić odetchnąć Norze od życia w posiadłości w Kolumbii.
Wspólnie wyjeżdżają do rodziców Nory, bo przecież Julian nie wyobraża sobie być bez dziewczyny więcej niż parę godzin. W podróż zabierają również Rosę przyjaciółkę i pokojówkę z posiadłości, która jest przyjaciółką Nory.
Wszystko idzie prawie idealnie, ale jak może przebiegać spotkanie z rodzicami dziewczyny, którą wcześniej uprowadził Julian. Dodatkowo Nora pragnie jeszcze jednych odwiedzin w rodzinnym mieście.
Dalsze wydarzenia nie będą łatwe dla Nory i Juliana, a powrót do Kolumbii będzie praktycznie nie możliwy.


Ostatni tom trylogii „Twist Me”. Związek głównych bohaterów dojrzał, a raczej oni dojrzeli, ale dalej nie jest to romans pełen serduszek i kwiatków i Julian dalej pozostał mroczny i zaborczy. Mimo wszystko zdecydowanie łączy ich miłość. Autorki lekkie pióro sprawiło, że książkę czyta się bardzo szybko. Fabuła dalej wciągająca z ciekawymi dialogami, gorącymi scenami ociekającymi erotyzmem oraz dozą akcji. Podsumowując te trzy tomy, cóż warto je przeczytać aby poznać inny rodzaj relacji, bo nie zawsze kwiatki i serduszka świadczą o uczuciu.

Wszystkie dotychczasowe wydarzenia odcisnęły swoje piętno na Norze. Zżera ją to od środka, nie potrafi dojść do siebie. W dodatku nadchodzą kolejne „rewelacje”.
Julian postanawia dać się namówić i tym samym pozwolić odetchnąć Norze od życia w posiadłości w Kolumbii.
Wspólnie wyjeżdżają do rodziców Nory, bo przecież Julian nie wyobraża sobie być bez dziewczyny więcej niż...

„Chciałeś, żebym cię pokochała, i kocham. Tak bardzo, że przeszłabym dla ciebie przez piekło”.

„Nie pozwól, żeby rzeczy, których nie możesz zmienić, splamiły twoją duszę”.

Po tym, co spotkało Nore i Juliana, ich życie powoli się uspokaja, choć to nie znaczy, że nagle mogą zapomnieć o niebezpieczeństwie, jakie ciągle na nich czyha. Wszystkie przeżycia i to, co Nora musiała zrobić, by ocalić Juliana, ma duży wpływ na jej życie, a nocne koszmary stają się codziennością. Doliczając do tego niemożliwość dogadania się z Julianem w sprawie obietnicy złożonej Peterowi, młoda kobieta nie ma chwili spokoju, co tylko potęguję jej i tak kiepskie samopoczucie…

A to nie jedyna rzecz, która wprowadzi chaos w ich życie. W chwili, gdy myślą, że najgorsze za nimi, los skutecznie odbiera im spokój, a los kolejny sprawia, że nie mogą być pewni jutra..

On był jej porywaczem. Dziś jest jej mężem, dla którego była gotowa poświęcić życie. Jednak Julian zawsze był i będzie potworem, który nigdy jej nie pokocha, prawda?

***

„Jej porywacz. Nie opuszczaj mnie” to zakończenie historii Juliana i Nory i zdecydowanie najlepszy tom tej trylogii. Tak jak w przypadku poprzedniej części, mamy możliwość poznawania tej powieści z perspektywy obojga bohaterów, co kolejny raz dało mi doskonały obraz na wszystkie sytuacje, ale też pozwoliło stopniowo obserwować, jak bohaterowie się zmieniają, a zwłaszcza jak wiele zmienia się w Julianie.

Nora w tym tomie również jest już zupełnie inna, bardziej dojrzała, ale też „przesiąknięta” mrokiem. Podobało mi się w całej tej historii to, że te zmiany były rozłożone w czasie, że nic nie działo się zbyt szybko – no, nie licząc zbyt łatwego podporządkowania się Nory w pierwszym tomie, ale o tym już pisałam w poprzednich opiniach.

Patrząc na tą historię jako na całokształt z wszystkich tomów, jestem naprawdę zadowolona z lektury, bo niewątpliwie Anna Zaires wie, jak wzbudzić w czytelniku emocję. Nie zawsze były to te dobre odczucia, ale takie też są potrzebne, by w pełni przeżywać czytaną historię – a przynajmniej ja tak mam.

Z pewnością jest to historia, która zapadnie mi w pamięci i jestem bardzo ciekawa, czy wydawnictwo podejmie się wydania innych książek autorki, bo z tego, co mówiła mi koleżanka, są osobne książki o Peterze i Lucasie. Ja z chęcią bym je przeczytała.

Mimo że ta seria to nie była miłość od pierwszych stron, to ostatecznie okazała się naprawdę dobra, więc ja z przyjemnością ją polecam!

„Chciałeś, żebym cię pokochała, i kocham. Tak bardzo, że przeszłabym dla ciebie przez piekło”.

„Nie pozwól, żeby rzeczy, których nie możesz zmienić, splamiły twoją duszę”.

Po tym, co spotkało Nore i Juliana, ich życie powoli się uspokaja, choć to nie znaczy, że nagle mogą zapomnieć o niebezpieczeństwie, jakie ciągle na nich czyha. Wszystkie przeżycia i to, co Nora musiała...

Ileż tu się działo. Bohaterka zaczęła pokazywać pazurki, stawiać minimalne granice. Niektóre sceny czytałam na wdechu.

Powiem Wam, że liczyłam na kolejną część. Żal, że już jestem po :(

Podsumowując całość : podobała mi się ta dark seria.

Sprawdźcie opis wydawcy : może też się skusicie ?

"Nora i Julian w końcu są bezpieczni. Wydaje się, że najgorsze już za nimi. Jednak pozostają jeszcze wspomnienia i sny, które sprawiają, że kobieta nie potrafi dojść do siebie. Być może nigdy to się nie stanie.
Oboje próbują wrócić do czasów, kiedy on był jej porywaczem, a ona więźniem. Ale teraz Nora jest z Julianem z własnej woli. Zakochała się i dla swojego mężczyzny zrobi wszystko. Jeżeli będzie trzeba, ochroni go własnym ciałem.
Między kochankami pojawia się kość niezgody. Obietnica, którą Nora złożyła pewnemu człowiekowi i której ma zamiar dotrzymać, niezależnie od woli Juliana."

Ileż tu się działo. Bohaterka zaczęła pokazywać pazurki, stawiać minimalne granice. Niektóre sceny czytałam na wdechu.

Powiem Wam, że liczyłam na kolejną część. Żal, że już jestem po :(

Podsumowując całość : podobała mi się ta dark seria.

Sprawdźcie opis wydawcy : może też się skusicie ?

"Nora i Julian w końcu są bezpieczni. Wydaje się, że najgorsze już za nimi....

" - Noro... - zaczyna Julian udręczonym szeptem. Słyszalny w nim ból szarpie resztki mojego serca. Chcę go znienawidzić za krzywdę jaką mi wyrządził, ale nie potrafię. To część jego natury. Taki jest."

Nora i Julian nareszcie mogą poświęcić się sobie i swojemu związkowi. Niestety dziewczynę wciąż dręczą koszmary, a w Julianie rozwija się pragnienie zemsty na mężczyźnie, który naraził Norę na niebezpieczeństwo. Kobieta nie potrafi pogodzić się z planami Juliana. Postępuje wbrew woli mężczyzny i tym samym naraża się na jego gniew, a decyzje obojga przynoszą bardzo bolesne konsekwencje.

Ostatni tom serii Twist me skupiał się przede wszystkim na przemianie jaka zaszła w głównych bohaterach, którą ja odebrałam jako bardzo przekonującą. Julian wreszcie pozwolił sobie nazwać uczucia, które się w nim zrodziły, wciąż jednak pozostał mężczyzną mrocznym, zaborczym, obsesyjnie kontrolującym. Nora wreszcie dojrzała do podejmowania własnych decyzji. Potrafiła dostrzec, że związek to nie tylko pożądanie i ślepa miłość. Z pewnością relacji głównych bohaterów daleko do bycia słodką, romantyczną i uroczą. Nie można im jednak odmówić miłości silnej, lojalnej i wspierającej to drugie. Oczywiście nie mogę powiedzieć, że akceptowałam wszystkie decyzje podjęte przez Norę i Juliana. Wiele z nich budziło mój sprzeciw, autorka jednak zadbała o to by czytelnik mógł je zrozumieć. Fabuła wypełniona była fajnie poprowadzonymi dialogami, scenami gorących zbliżeń i sporą dozą niebezpieczeństwa. Książkę podobnie jak jej poprzedniczki czytało mi się szybko i bardzo przyjemnie. Podoba mi się styl autorki, a piękne okładki tej serii są dodatkowym jej atutem. Myślę, że znajdzie ona wierne grono swoich odbiorców

" - Noro... - zaczyna Julian udręczonym szeptem. Słyszalny w nim ból szarpie resztki mojego serca. Chcę go znienawidzić za krzywdę jaką mi wyrządził, ale nie potrafię. To część jego natury. Taki jest."

Nora i Julian nareszcie mogą poświęcić się sobie i swojemu związkowi. Niestety dziewczynę wciąż dręczą koszmary, a w Julianie rozwija się pragnienie zemsty na mężczyźnie,...

Jestem zachwycona całą serią 🙂

Jestem zachwycona całą serią 🙂

Mroczne chwile, które poniewierają. Przeszłość, której nie można zmienić. Przyszłość, która się liczy. Złe rzeczy, które mogą przytrafić się każdemu i wszędzie. Momenty, które zmieniają spojrzenie na świat. Czyny, które nie definiują. Strach, który paraliżuje. Zaborczość. Pragnienie. Żądza. Ból. Cierpienie. Troska. To wszystko, a nawet więcej zawiera w sobie zaledwie kilkuset stronicowa kontynuacja losów Juliana i Nory. Historia tych bohaterów, która niosła ze sobą emocji co nie miara, dobiega końca, lecz nie smutnego, a z napięciem i przytupem.

Fabuła zawrotna tak, jak w poprzednich częściach nie pozwala się nudzić, sceny niczym z dobrego filmu akcji przyśpieszają bicie serca, a to, co spotyka bohaterów wywołuje uścisk w gardle. Ale trudno żeby było inaczej, kiedy taki mężczyzna jak Julian, barbarzyńca, brutal, zdobywca,porywacz, pozwala wyjść na światło dzienne swoim uczuciom po latach tłamszenia ich w sobie. Ten niebezpieczny facet od początku skradł mi serce, ale kiedy pokazał się jako czuły, delikatny opiekun, zachowując przy tym swoją drapieżną, dominującą naturę, serduszko mi urosło. I to nie raz, bo kiedy po walkach uczuć z rozumem i próbach zaprzeczeń i wyparć bohaterowie pogodzili się z losem, z przeszłością, bólem i stratą, a otworzyli się na przyszłość, zaakceptowali to, jak wygląda ich skomplikowana relacja, urosło dwa razy bardziej. Bo jest coś magicznego w tym, jak ludzie odnajdują spokój po burzy w drugiej osobie. W jej oczach. Dotyku. W sercu. Nawet jeżeli sami sobie nie wybrali tej osoby na towarzysza. Nawet jeżeli przeszli traumę. Są w stanie razem przechodzić kolejne. Na dobre i na złe...

Mroczne chwile, które poniewierają. Przeszłość, której nie można zmienić. Przyszłość, która się liczy. Złe rzeczy, które mogą przytrafić się każdemu i wszędzie. Momenty, które zmieniają spojrzenie na świat. Czyny, które nie definiują. Strach, który paraliżuje. Zaborczość. Pragnienie. Żądza. Ból. Cierpienie. Troska. To wszystko, a nawet więcej zawiera w sobie zaledwie...

Uwielbiam książki, które wzbudzają skrajne emocje, mieszają w głowie, wydobywają z nas dziwne, nieoczekiwane przemyślenia. Seria Anny Zaires na pewno do takich właśnie należy. Jestem w pełni usatysfakcjonowana, i już tęsknię za bohaterami, z którymi zdążyłam się zżyć. Podobała mi się ich przemiana, rozwój ich relacji. Autorce według mnie udało się stworzyć postaci, które naprawdę żyją na kartach książki, a dodatkowo wzbudzają emocje. Norę polubiłam od razu, Julian jest przerażający, ale z biegiem czasu zmienia się. Widać, że dziewczyna jest dla niego bardzo ważna.

Co tu dużo mówić, polecam, jeśli lubicie takie mocniejsze, kontrowersyjne troszkę klimaty.

Uwielbiam książki, które wzbudzają skrajne emocje, mieszają w głowie, wydobywają z nas dziwne, nieoczekiwane przemyślenia. Seria Anny Zaires na pewno do takich właśnie należy. Jestem w pełni usatysfakcjonowana, i już tęsknię za bohaterami, z którymi zdążyłam się zżyć. Podobała mi się ich przemiana, rozwój ich relacji. Autorce według mnie udało się stworzyć postaci, które...

"To już jest koniec, nie ma już nic, jesteśmy wolni, możemy iść "

Dobra żarty, żartami, ale powoli dobijamy do brzegu. Dzisiaj przychodzę z opinią ostatniego tomu serii" Jej porywacz". Jak ta część wypadła na tle pozostałych?

Śmiało mogę stwierdzić, że sceny erotyczne są i będą znakiem rozpoznawczym tej serii. Myślałam, że w tej części autorka nieco "uspokoi" głównych bohaterów i nie będą tak szaleć. Jednak się myliłam. Co prawda nie było ich tyle jak w tomie pierwszym i dzięki Bogu, bo chyba bym strzeliła tą książką. Ogólnie podobała mi się mniej niż "Zatrzymaj mnie". Akcja przyspiesza, nabiera tempa, dzięki temu nie sposób się nudzić. Zarówno Nora, jak i Julian przeszli ogromną przemianę i świetnie zostało to pokazane. Ich relacja nabiera tempa, aczkolwiek robi się odrobinę chaotyczna.

Jednak nie było tu nic, co mogłoby mnie w jakiś sposób zaskoczyć. Nie było tu nic, co sprawiłoby,że ta książka będzie moją ulubioną. Mimo wszystko nie żałuję czasu, jaki poświęciłam na tę serię. Może nie zostanie mi ona w głowie na dłużej, może wyleci mi od razu z głowy, ale nie była zła. Choć osobiście liczyłam na coś innego.

"To już jest koniec, nie ma już nic, jesteśmy wolni, możemy iść "

Dobra żarty, żartami, ale powoli dobijamy do brzegu. Dzisiaj przychodzę z opinią ostatniego tomu serii" Jej porywacz". Jak ta część wypadła na tle pozostałych?

Śmiało mogę stwierdzić, że sceny erotyczne są i będą znakiem rozpoznawczym tej serii. Myślałam, że w tej części autorka nieco "uspokoi" głównych...