Książka na lajcie. Fajnie opisane zakątki u zabytki Włoch.

Książka na lajcie. Fajnie opisane zakątki u zabytki Włoch.

Biorę wszystko, co napisała Ludka. Po prostu lubię jej styl pisania, mieszanie wątku miłosnego z jakąś tajemnicą. Jak się okazało w tej dylogii mamy do czynienia z czymś bliskim memu sercu - z fotografią, modelingiem, światem mody. A dorzucając do tego jeszcze Mediolan i Włochy, które w tym roku pokochałam po kilku wyjazdach w tamte rejony, to czym prędzej zabrałam się do lektury.

Książka nie miała w sobie dużo humoru, jak obiecywała, ale mi to nie przeszkadzało. Wątek rywalizacji i zatargów między bohaterami był na pewno jednym z ciekawszych, ale nie ukrywam - faktycznie początkowo książka mi się dłużyła. Była długa, a to niestety dało się odczuć. Akcja zaczyna nabierać tempa dopiero pod koniec, zostawiając na dokładkę czytelnika z ciekawym zakończeniem, które wręcz zmusza do sięgnięcia po kolejny tom.

Na pewno nie przypadli mi do gustu wszyscy bohaterowie. Czasem przemyślenia głównej bohaterki bywały dziwne i męczące, była na pewno mocno oceniająca, ale widocznie to miała wpisane w swoj charakter. Wątek miłosny uroczy, choć nie tak mocno zarysowany jak zwykle u tej autorki.

Warto przeczytać, bo czuć tam włoski charakter i klimat, który ciężko podrobić.

Biorę wszystko, co napisała Ludka. Po prostu lubię jej styl pisania, mieszanie wątku miłosnego z jakąś tajemnicą. Jak się okazało w tej dylogii mamy do czynienia z czymś bliskim memu sercu - z fotografią, modelingiem, światem mody. A dorzucając do tego jeszcze Mediolan i Włochy, które w tym roku pokochałam po kilku wyjazdach w tamte rejony, to czym prędzej zabrałam się do...

Jakie miasto chętnie byście odwiedzili? 

Ja bym chciała zobaczyć Nowy Jork oraz Tokio. To są moje marzenia od zawsze i może jakimś cudem się spełnią. Dzięki książce Ludki Skrzydlewskiej "Negatyw szczęścia: Inizio" przenosimy się do Włoch. A dokładniej do Mediolanu gdzie za sprawą bohaterów mają się dziać intrygi w świecie pret-a-porter.. 

Sasza z Polski trafiła do Mediolanu. Ma zacząć pracę jako pomoc fotografa w słynnym domu mody Di Volpe. Pracę załatwiła jej mama, znana modelka. Mimo, że Sasza sceptycznie podchodzi do tej pracy dość szybko się w niej odnajduje i zaczyna uczyć się włoskiego. Oczywiście kłopoty są wpisane w ten scenariusz, gdyż świat mody kieruje się swoimi prawami… 

W tej książce nic się nie dzieje. Gdzie ta miłość? Gdzie te intrygi? Sasza jest mega denerwującą postacią, która często sama sobie zaprzecza. Fabuła wlecze się jak flaki z olejem. Czemu ta książka jest taka długa? Ciężko mi znaleźć w tej powieści jakieś pozytywy. Może to, że czuć już wyrobiony warsztat autorki i język w jakim jest napisana książka jest w miare dostępny. I na tym koniec jeśli chodzi o dobre rzeczy. Pierwsza część ma ponad 400 stron a dopiero na końcowych 20 coś się dzieje. Nie mam pojęcia jak przebrnę przez drugą część. Już na samą myśl jestem zmęczona 🙈 Czy ktoś to czytał i może się podzielić ze mną, czy dostrzegł w tej książce coś pozytywnego? Może mnie coś umyka? Dobrze, że istnieją audiobooki, bo w papierze naprawdę ciężko przebrnąć przez taką nudną cegiełkę. Naprawdę mam nadzieję, że druga część się bardziej rozkręci. 

Jakie miasto chętnie byście odwiedzili? 

Ja bym chciała zobaczyć Nowy Jork oraz Tokio. To są moje marzenia od zawsze i może jakimś cudem się spełnią. Dzięki książce Ludki Skrzydlewskiej "Negatyw szczęścia: Inizio" przenosimy się do Włoch. A dokładniej do Mediolanu gdzie za sprawą bohaterów mają się dziać intrygi w świecie pret-a-porter.. 

Sasza z Polski trafiła do...

Ogólnie mówiąc, bardzo lubię książki Ludki Skrzydlewskiej. Jednak bywa, że nawet spod pióra naszych ulubionych autorów wyjdzie coś, co wyjątkowo do nas nie trafia. W tym przypadku chodzi właśnie o „Inizio. Negatyw szczęścia”.
Sasza zaczyna pracę jako asystentka fotografa w mediolańskim domu mody. Pracę tę załatwiła jej matka, z którą Sasza ma skomplikowane relacje, nie są blisko. W Di Volpe Sasza poznaje Alessandra, który od początku wydaje się do niej uprzedzony, choć najwyraźniej między nimi zaczyna iskrzyć.
Opis z tyłu okładki zapowiada „pełną humoru opowieść”. Tym razem nie doszukałam się tu jednak humoru, całość odebrałam tak zupełnie... neutralnie, nijak. Tak naprawdę niewiele się tu dzieje, akcja zagęszcza się dopiero pod koniec, ale okazuje się, że ciąg dalszy głównego wątku znajdziemy dopiero w drugim tomie, bo powieść kończy się w szczytowym momencie ;) Mimo to jednak nie sięgnę po drugi tom, bo po prostu pierwszy mnie nie zainteresował na tyle. Nie ukrywam, że może to być w dużej mierze kwestia samego świata przedstawionego, tzn. realia domu mody, modelek, fotografów i włoskiego hajlajfu ;) Nie moje klimaty, jak się okazuje. Nie bardzo rozumiem też główną bohaterkę, która niejednokrotnie podejmuje absurdalne decyzje, podejmuje walki, których nie musi, a poddaje te, które powinna stoczyć.
Ta książka może się podobać, jak najbardziej. Po prostu okazała się nieodpowiednia dla mnie.
Dla równowagi czytam właśnie inną powieść autorki i mój odbiór jej jest zupełnie inny, więc zdecydowanie nie traktuję „Inizio” jako czegoś, co by mnie zniechęciło ;)

Ogólnie mówiąc, bardzo lubię książki Ludki Skrzydlewskiej. Jednak bywa, że nawet spod pióra naszych ulubionych autorów wyjdzie coś, co wyjątkowo do nas nie trafia. W tym przypadku chodzi właśnie o „Inizio. Negatyw szczęścia”.
Sasza zaczyna pracę jako asystentka fotografa w mediolańskim domu mody. Pracę tę załatwiła jej matka, z którą Sasza ma skomplikowane relacje, nie są...

Uwielbiam książki autorki, ale w tej coś mi zabrakło , za bardzo rozciągnięta chociaż fabuła interesująca. Wciąga i w miarę szybko się czyta .

Uwielbiam książki autorki, ale w tej coś mi zabrakło , za bardzo rozciągnięta chociaż fabuła interesująca. Wciąga i w miarę szybko się czyta .

Duże rozczarowanie. Akcja wlecze się i nie dzieje się absolutnie nic ciekawego, a miała być pełna humoru opowieść. Przekartkowałam.
W opinii kilku osób w komentarzach autorka ma lekkie pióro po przeczytaniu tej książki uważam wręcz odwrotnie jej pióro jest toporne.

Duże rozczarowanie. Akcja wlecze się i nie dzieje się absolutnie nic ciekawego, a miała być pełna humoru opowieść. Przekartkowałam.
W opinii kilku osób w komentarzach autorka ma lekkie pióro po przeczytaniu tej książki uważam wręcz odwrotnie jej pióro jest toporne.

Podoba mi się stopniowanie napięcia w tej książce. Szybko się czyta i przyjemnie spędza czas.

Podoba mi się stopniowanie napięcia w tej książce. Szybko się czyta i przyjemnie spędza czas.

Czytam właśnie i jestem....... taka zawiedziona! Moja ulubiona autorka i taka ksiazka o niczym. O czym to jest? Gdzie akcja i emocje?
Daje jeszcze szanse, bo nie lubię odkładac w trakcie, ale prawie nie mam już nadziei.

Pamiętam moment, w którym z sercem pełnym rozczarowania pisałam tę cząstkowa opinię (nie robie tego czesto) zastanawiając się czy nie odłożyć już tej książki po 200 stronach. Przyznacie, że 200 to już całkiem sporo i można w tym czasie wyrobić sobie zdanie na dany temat. Dalam jej jednak szanse i co? Uwierzycie, że praktycznie w kolejnych kilku stronach akcja się tak zawiązała, że już nie mogłam się oderwać? Ha! No właśnie, aż mi było potem glupio za tę pierwsza część opinii. Ostatecznie, nawet warto było dotrwać 😉

Czytam właśnie i jestem....... taka zawiedziona! Moja ulubiona autorka i taka ksiazka o niczym. O czym to jest? Gdzie akcja i emocje?
Daje jeszcze szanse, bo nie lubię odkładac w trakcie, ale prawie nie mam już nadziei.

Pamiętam moment, w którym z sercem pełnym rozczarowania pisałam tę cząstkowa opinię (nie robie tego czesto) zastanawiając się czy nie odłożyć już tej...

Nijaka. Nic więcej nie mogę o niej napisać. Ani zabawna, ani ciekawa, ani nawet przyjemna. Taka po prostu nijaka.

Nijaka. Nic więcej nie mogę o niej napisać. Ani zabawna, ani ciekawa, ani nawet przyjemna. Taka po prostu nijaka.

Ciekawa pozycja. Lekko się czyta, dobrze zbudowane postacie. Była na tyle wciągająca, że od razu przeczytałam drugą część. ;)

Ciekawa pozycja. Lekko się czyta, dobrze zbudowane postacie. Była na tyle wciągająca, że od razu przeczytałam drugą część. ;)