Bardzo wciągająca. Piękne opisy przyrody.
Super lektura.
Jedyny minus to malutka czcionka :)

Bardzo wciągająca. Piękne opisy przyrody.
Super lektura.
Jedyny minus to malutka czcionka :)

Saga o silnych kobietach, które potrafią rozwiązać każdy problem i mężczyznach, którzy wpadają w tarapaty. Czyli samo życie 😊
Trochę słabsza od sagi nowozelandzkiej. Dla mnie plusem jest grubość i drobny druk, ale wiem, że niektórych może to zniechęcić.

Saga o silnych kobietach, które potrafią rozwiązać każdy problem i mężczyznach, którzy wpadają w tarapaty. Czyli samo życie 😊
Trochę słabsza od sagi nowozelandzkiej. Dla mnie plusem jest grubość i drobny druk, ale wiem, że niektórych może to zniechęcić.

Polecam! Bardzo ciekawe historie bohaterów!

Polecam! Bardzo ciekawe historie bohaterów!

Sama historia ciekawa, zarys historyczny również.
Opis początków osadnictwa Australii i Nowej Zelandii ciekawy ale ...... opisy zwyczajów nieco nudnawy i przytłaczający, podobnie z opisem przyrody, za to mniej gwiazdek.
Polecam, nie przekoloryzowana historia miłosna osadzona w trudnych czasach. Chociaż mijanie się o minuty głównych bohaterów denerwujące. Koniec ciekawy i zachęcający do czytania kolejnych tomów.
PS: ilość stron i czcionka przerażają.

Sama historia ciekawa, zarys historyczny również.
Opis początków osadnictwa Australii i Nowej Zelandii ciekawy ale ...... opisy zwyczajów nieco nudnawy i przytłaczający, podobnie z opisem przyrody, za to mniej gwiazdek.
Polecam, nie przekoloryzowana historia miłosna osadzona w trudnych czasach. Chociaż mijanie się o minuty głównych bohaterów denerwujące. Koniec ciekawy i...

Nowa Zelandia i historia przybywających do niej osadników nadal jest dość nowym tematem dla mnie i to właśnie Sarah Lark mnie nim zainteresowała. Co prawda "Złoto Maorysów" nie podobało mi się aż tak jak "Czas ognistych kwiatów", ale wciąż jest to dobra książka, chociaż chyba trochę mniej w niej samych Maorysów. Mamy tu i hodowle owiec, uprawy winorośli oraz poszukiwanie tytułowego złota - mi trochę brakowało skupienia się na jednym z tych elementów, ale takie przekrojowe spojrzenie też może się podobać.

Nowa Zelandia i historia przybywających do niej osadników nadal jest dość nowym tematem dla mnie i to właśnie Sarah Lark mnie nim zainteresowała. Co prawda "Złoto Maorysów" nie podobało mi się aż tak jak "Czas ognistych kwiatów", ale wciąż jest to dobra książka, chociaż chyba trochę mniej w niej samych Maorysów. Mamy tu i hodowle owiec, uprawy winorośli oraz poszukiwanie...

Jak zawsze genialne i warte przeczytania. Polecam

Jak zawsze genialne i warte przeczytania. Polecam

O książce można napisać, że gloryfikuje kobiety. Są silne, dażą do obranego celu nie poddając się przeciwnościami. A mężczyźni - to zależy od okoliczności. Jeden z nich - Michael - z wiekiem wcale nie nabiera rozumu.
Na pewno sięgnę po drugi tom, gdyż chcę dowiedzieć się jak potoczą się losy następnego pokolenia.

O książce można napisać, że gloryfikuje kobiety. Są silne, dażą do obranego celu nie poddając się przeciwnościami. A mężczyźni - to zależy od okoliczności. Jeden z nich - Michael - z wiekiem wcale nie nabiera rozumu.
Na pewno sięgnę po drugi tom, gdyż chcę dowiedzieć się jak potoczą się losy następnego pokolenia.

Spodobała mi się od pierwszej strony. Piękna powiesc o silnych kobietach pelna przygód i ciekawych zwrotów akcji. Polecam

Spodobała mi się od pierwszej strony. Piękna powiesc o silnych kobietach pelna przygód i ciekawych zwrotów akcji. Polecam

Michael od samego początku wydaje się ze śni i marzy na jawie. Jego decyzje od samego początku są złe i nieprzemyślane. Od samego początku denerwuje mnie jego stosunek do Lizzie, generalnie to ona jest mózgiem każdej operacji. Każda jej decyzja, pomysł jest przemyślany. Natomiast Michael to jakaś porażka- chciał uciec z Australii, nie znając morza i zasad nawigacji. Wszystko co robi w życiu jest nieprzemyślane a decyzje podejmuje pochopnie. Gdy po latach spotyka Kathleen mysli, ze kobieta rzuci wszystko aby podążać za jego marzeniami. Na szczęście Kathleen żyje swoim życiem i nie wraca do przeszłości. W książce poznajemy życie i trud pierwszych osadników. Ksiazka pokazuje nam życie i zwyczaje Maorysow. Jak zwykle Sarah Lark mnie nie zawiodła. Polecam

Michael od samego początku wydaje się ze śni i marzy na jawie. Jego decyzje od samego początku są złe i nieprzemyślane. Od samego początku denerwuje mnie jego stosunek do Lizzie, generalnie to ona jest mózgiem każdej operacji. Każda jej decyzja, pomysł jest przemyślany. Natomiast Michael to jakaś porażka- chciał uciec z Australii, nie znając morza i zasad nawigacji....

Sarah Lark to pseudonim niemieckiej pisarki o imieniu Christiane Gohl. Pisarka jest także podróżniczką, którą zafascynowała Nowa Zelandia. Patrząc na bibliografię autorki tę fascynację widać; całkiem sporo poświęciła Maorysom i krainie jako takiej. Patrząc na rozmiar “Złota Maorysów” widać także, że kobieta ma gadane; to z pewnością nie jest rzecz na jedno popołudnie.

Powieść rozpoczyna się w Irlandii pod panowaniem królowej Wiktorii. Obserwujemy czasy, w których głód był tak dokuczliwy, że ludność miała do wyboru albo kradzieże albo emigrację, jeśli ktoś miał szczęście zdobyć pieniądze na podróż. Bohaterów poznajemy w momencie, gdy albo trafiają na statek do Australii jako przestępcy albo z własnej woli poszukują lepszego życia daleko od domu rodziców, w świecie, gdzie teoretycznie można zacząć wszystko od nowa.

Powiedzieć, że “Złoto Maorysów” zwaliło mnie z nóg, to jakby nie powiedzieć nic. Książka odhacza wszystkie możliwe, wszystkie jakie przyszły mi do głowy kratki na liście powieści idealnej: doskonale zarysowani bohaterowie, zero papierowych postaci, niezłe tło historyczne, walor edukacyjny, romans, miłość, dramaty codzienności, ważne wybory, poszukiwanie szczęścia i swojego miejsca w życiu.

Kusi mnie porównać powieść do innej, faktycznie wybitnej. To rzecz jasna będzie pewna przesada, ale moje zaangażowanie w śledzenie losów Mary Kathleen, Lizzie i Michaela Drury’ego nieznacznie tylko ustępowało zaangażowaniu, które pamiętam z genialnego dzieła Wilbura Smitha o tytule “Gdy poluje lew”. Obie powieści przejmują całkowitą kontrolę nad czytelnikiem, i w sumie nie wiadomo czy sprawia to historia przedstawionych postaci, czy egzotyczne z naszego punktu widzenia tło, czy swobodna narracja idealnie łącząca oba te elementy. I choć żaden bohater nie ma tak potężnej charyzmy jak Sean Courteney, to wewnętrzna siła Kathleen i Lizzie (mana, jak opisują to Maorysi) oraz prostolinijność i pewna poczciwa głupota Michaela są świetnymi motywami do przedstawienia znacznie większej historii w bardzo ciekawym miejscu z faktycznie interesującą kulturą.

Cieszy mnie, że autorka popełniła więcej powieści, a samo “Złoto Maorysów” (tytuł niestety w ogóle nie oddaje tego, co powieść oferuje) jest kontynuowany, mam nadzieję przedstawiając dalsze losy postaci i ich potomstwa. Gdyby to był debiut autorki, odczuwałbym obawę; czasem miewamy zbyt duże oczekiwania po doskonałym początku, wspomniany Wilbur Smith napisał dziesiątki dobrych książek, ale “Gdy poluje lew” był tylko jeden… Na szczęście Sarah Lark pisząc “Złoto Maorysów” miała prawie dwadzieścia lat doświadczenia w pracy pisarza, patrzę na kolejne dwa tomy z optymizmem.

Sarah Lark to pseudonim niemieckiej pisarki o imieniu Christiane Gohl. Pisarka jest także podróżniczką, którą zafascynowała Nowa Zelandia. Patrząc na bibliografię autorki tę fascynację widać; całkiem sporo poświęciła Maorysom i krainie jako takiej. Patrząc na rozmiar “Złota Maorysów” widać także, że kobieta ma gadane; to z pewnością nie jest rzecz na jedno...