Nie jest to ani głos ważny, ani też słuszny. Nie, to nie Polacy odpowiadają za zbrodnie na Żydach, a okupant, który ustanowił na zajętych polskich ziemiach bestialskie prawo. Jako, że to on usankcjonował i zalegalizował zło, to on prawnie za nie odpowiadał. Co do kwestii moralnych, to nie można wymagać od Polaków, żeby z kijami ruszyli na karabiny maszynowe w akcie obrony Żydów. Za samo podanie szklanki wody groziła Polakom kara śmierci, a mimo to bardzo wielu Polaków pomagało jak mogło, bo tak im kazał poryw serca. Ale nikt nie ma prawa do tego, żeby potępiać Polaków jako cały naród za ich postawę podczas II wojny światowej, a takie luźne literackie fantazje należy uznać za głos już dawno skompromitowany.

Nie jest to ani głos ważny, ani też słuszny. Nie, to nie Polacy odpowiadają za zbrodnie na Żydach, a okupant, który ustanowił na zajętych polskich ziemiach bestialskie prawo. Jako, że to on usankcjonował i zalegalizował zło, to on prawnie za nie odpowiadał. Co do kwestii moralnych, to nie można wymagać od Polaków, żeby z kijami ruszyli na karabiny maszynowe w akcie obrony...

Jakże boleśnie omylił się Autor - wspaniały wszak humanista - pisząc w latach 80., że "Bóg zatrzymał tę rękę" (w domyśle: polską rękę, pomocną Panom Niemcom w zbożnym celu "oczyszczenia" kraju z Żydów).

Nie mógł wtedy przecież znać przerażających ustaleń historyków z Centrum Badań nad Zagładą Żydów.

Zarazem Błoński- który szczęśliwie dla siebie nie doczekał tych ustaleń - trafnie pisał o osławionym wojennym apelu p. Kossak-Szczuckiej o solidarność z ginącymi Żydami, których jednocześnie wykluczała ze wspólnoty losów ludzi na tej ziemi. "Tej ziemi"....

A dziś archaicznymi wypocinami tej właśnie pani ma być torturowana polska młodzież w szkołach. Dobrze, że i tego stary, przyzwoity profesor nie doczekał.

Jakże boleśnie omylił się Autor - wspaniały wszak humanista - pisząc w latach 80., że "Bóg zatrzymał tę rękę" (w domyśle: polską rękę, pomocną Panom Niemcom w zbożnym celu "oczyszczenia" kraju z Żydów).

Nie mógł wtedy przecież znać przerażających ustaleń historyków z Centrum Badań nad Zagładą Żydów.

Zarazem Błoński- który szczęśliwie dla siebie nie doczekał tych ustaleń...

Polecam dzieło "Historia Żydów w Polsce" Teodora Jeske-Choińskiego polskiego historyka, autora wielu powieści historycznych. Książka ,choć napisana na początku XX wieku, pokazuje błędy i fałsz aluzji historycznych w artykule Błońskiego.

Polecam dzieło "Historia Żydów w Polsce" Teodora Jeske-Choińskiego polskiego historyka, autora wielu powieści historycznych. Książka ,choć napisana na początku XX wieku, pokazuje błędy i fałsz aluzji historycznych w artykule Błońskiego.

Uwaga! Antypolski paszkwil pomawiający Polaków o rzekomo "duchową" i "moralną" współwinę za holocaust! Jan Błoński podpisał się pod rezulucją stalinowskich zbrodniarzy w sprawie wyroku śmierci dla księży z kurii krakowskiej bezpodstawnie oskarżonych o szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych. I ten cichy morderca ma nas moralizować w sprawie miłosierdzia i chrześcijaństwa?

Uwaga! Antypolski paszkwil pomawiający Polaków o rzekomo "duchową" i "moralną" współwinę za holocaust! Jan Błoński podpisał się pod rezulucją stalinowskich zbrodniarzy w sprawie wyroku śmierci dla księży z kurii krakowskiej bezpodstawnie oskarżonych o szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych. I ten cichy morderca ma nas moralizować w sprawie miłosierdzia i...

Zamiast recenzji polecam tekst Jana Błońskiego pt "Biedni Polacy patrzą na getto" opublikowany w TP 2/87, który skopiowałem i umieściłem na swoim blogu (wraz z moją uwagą); adres:
http://wgwg1943.blogspot.ca/2018/04/jan-bonski-biedni-poacy-patrza-na-getto.html

Ten tekst winien znać każdy myślący Polak. Zapewniam wstrząs

Zamiast recenzji polecam tekst Jana Błońskiego pt "Biedni Polacy patrzą na getto" opublikowany w TP 2/87, który skopiowałem i umieściłem na swoim blogu (wraz z moją uwagą); adres:
http://wgwg1943.blogspot.ca/2018/04/jan-bonski-biedni-poacy-patrza-na-getto.html

Ten tekst winien znać każdy myślący Polak. Zapewniam wstrząs

szkoda gadać to nie Polacy lecz Niemcy mordowali żydów! To nie Polacy lecz Francuzi pomagali mordować żydów rząd Vichy ,
To nie Polacy lecz Włosi sprzymierzyli się z Niemcami w II wojnie światowej!
To Polak a nie żaden inny mieszkaniec okupowanej europy dostawał karę śmierci za pomoc udzielaną żydowi.
Judenrat ustalał listy żydów do wywiezienia na śmierć wartościując kto ma żyć a kto już nie, i dogadywał się z Niemcami!
Żydzi Ci bogaci i wpływowi mieli gdzieś swych braci i myśleli jedynie o własnym interesie, to oni sprawowali funkcję policji w gettach własnemu ludowi gotując piekło, to żydzi w 1939 wraz z sowietami mordowali w Grodnie Polskich obrońców miasta, polecam dokumenty dotyczące Grodna.
Więc o jakiej odpowiedzialności Polaków znowu jest mowa?
Może o rodzinie Ulmów albo setkach innych którzy ryzykowali i oddawali życie dla Polaków żydowskiego pochodzenia, polecam książkę sprawiedliwi. Co do żydów to jeden drugiemu nie pomagał ze strachu i teraz nas się oskarża o obojętność? Nas których Niemcy napadli i mordowali w obozach śmierci , wywozili na roboty do Niemiec, nas których na wschodnich ziemiach mordowali Sowieci i UPA nas których tysiące dzieci ginęły w transportach przesiedleńczych z Zamojszczyzny!Nasza wina sierot i kalek wojennych to nasza wina narodu którego kwiat mordowali sowieci w Katyniu Starobielsku i Charkowie My Polacy odpierający okupantach na wszystkich frontach.... Tak to nas najłatwiej oskarżać o brak pomocy żydom BRAWO!Ksiązka ta jest napisana przez człowieka który podpisał Rezolucję Związku Literatów - sławny Proces księży kurii krakowskiej, księża skazywani na śmierć i ''literaci'' tacy jak Błoński, działający na szkodę Wolnej Polski, współpraca z komunistyczną władzą... Brawa dla wszystkich czytelników których ta lektura porusza .... polecam link
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rezolucja_Zwi%C4%85zku_Literat%C3%B3w_Polskich_w_Krakowie_w_sprawie_procesu_krakowskiego

szkoda gadać to nie Polacy lecz Niemcy mordowali żydów! To nie Polacy lecz Francuzi pomagali mordować żydów rząd Vichy ,
To nie Polacy lecz Włosi sprzymierzyli się z Niemcami w II wojnie światowej!
To Polak a nie żaden inny mieszkaniec okupowanej europy dostawał karę śmierci za pomoc udzielaną żydowi.
Judenrat ustalał listy żydów do wywiezienia na śmierć wartościując...

Zdarzają się książki, które sprawiają, że czuję się głupia...
To taka książka. Uświadomiła mi, ile jeszcze pozycji literackich powinnam przeczytać, ile rzeczy nie zauważam, pomimo ich oczywistości...Po tej lekturze, wiem, że nadal nic nie wiem. Jestem, jednak pewna, że kiedyś powrócę do tekstu Błońskiego, ale to będzie bardziej świadoma lektura niż dzisiaj.
Za to uzmysłowienie mi, polubiłam ten tekst. To subiektywizm uczuć, ale co mam z tym począć? Nie potrafię obiektywnie ocenić tej książki. Jest dla mnie ważna, także z innego powodu, ponieważ rzuca nowe światło na temat Polaków i ich roli w Holocauście. Stanowi ważny głos w dyskusji o udziale, właściwie kogo - Polaków, katolików, chrześcijan, w mordowaniu - Żydów (?),Polaków wyznania mojżeszowego(?). Lektura ta dla mnie nie daje żadnych odpowiedzi, lecz nakazuje zastanowienie się nad tym problemem. Zmusza do refleksji o przeszłości narodu, a więc o własnej świadomości i tożsamości kulturowo - społeczno - narodowej. Myślę, że to niezwykle ważne pytania, ponieważ współcześnie również musimy sobie odpowiedzieć, gdzie kończy się nasza narodowa ksenofobia, a gdzie zaczyna chrześcijańska myśl patriotyczna (ta, do której tak często odwołują się narodowcy, ale także mniej radykalni patrioci).

Zdarzają się książki, które sprawiają, że czuję się głupia...
To taka książka. Uświadomiła mi, ile jeszcze pozycji literackich powinnam przeczytać, ile rzeczy nie zauważam, pomimo ich oczywistości...Po tej lekturze, wiem, że nadal nic nie wiem. Jestem, jednak pewna, że kiedyś powrócę do tekstu Błońskiego, ale to będzie bardziej świadoma lektura niż dzisiaj.
Za to...

Rozliczenie ze swoją pamięcią dla wielu Polaków oznaczało odpowiedzenie sobie na pytanie: jak daleko posunęła się nasza obojętność? Jak bardzo polska była krew żydowska rozlewana na ulicach, w gettach i obozach? Jak bardzo byliśmy odpowiedzialni za tych, którzy szukali u nas schronienia? I dokąd może sięgać obojętność, żeby nie stała się zbrodnią? Czy jako naród naprawdę nie mamy sobie nic do zarzucenia? Jan Błoński, współczesny krytyk literacki, w jednym ze swoich felietonów – „Biedni Polacy patrzą na getto” mówi jasno: musimy mieć coś do powiedzenia. Taki jest nasz obowiązek jako Polaków, powinność wobec tych, którzy zostali zamordowani na naszych ziemiach; nie bójmy się zadawać sobie trudnych pytań, nie uciekajmy od tego. Zaznacza wyraźną różnicę pomiędzy współ-udziałem, a współ-winą. Wynika to z grzechu obojętności, zapomnienia o chrześcijańskich korzeniach?Jadowitego antysemityzmu przed okupacją? Błoński, stawiając Polakom te pytania, obala mit o mesjanizmie.

Rozliczenie ze swoją pamięcią dla wielu Polaków oznaczało odpowiedzenie sobie na pytanie: jak daleko posunęła się nasza obojętność? Jak bardzo polska była krew żydowska rozlewana na ulicach, w gettach i obozach? Jak bardzo byliśmy odpowiedzialni za tych, którzy szukali u nas schronienia? I dokąd może sięgać obojętność, żeby nie stała się zbrodnią? Czy jako naród naprawdę...

Jest to lektura konieczna, wrażliwie opisująca traumę Holocaustu i dyskurs żydowski w literaturze polskiej. Autor stara się odpowiedzieć na pytanie jak powinny się kształtować stosunki polsko-żydowskie, jak wyglądała "asymilacja" Żydów w Rzeczpospolitej i jak publicystyka podejmowała tematykę żydowską. Na zagładę patrzy przez pryzmat poezji Miłosza, Campo di Fiori i tytułowy wiersz, "Biedni Polacy patrzą na getto". Wdaje się w mini-polemikę z poetą, próbuje dociec czy obojętność Polaków na eksterminację Żydów można rozpatrywać w kategorii współwiny, czy bierność może oznaczać niewinność.

"Kompleks żydowski" jest skrupulatnie przez niego badany z moralnego/etycznego punktu widzenia. Mimo erudycji Błońskiego, a może właśnie ze względu na nią, zbiór esejów pochłania bez reszty, nie sposób nie zgodzić z większością postawionych tez. Książka oczywiście bardziej do przeżycia, refleksji i zadumy.

Błoński przedstawia sylwetki wybitnych pisarzy i poetów, albo noszących "skazę" żydowskości (Tuwim, Stryjkowski, Andrzejewski),albo głoszących mieszaninę tolerancji i antysemityzmu (analizuje dwuznaczność tekstów Zofii Kossak). Bada też tendencje akulturacji, zawsze to od Żydów wymaga się asymilacji z polskim środowiskiem, a nie odwrotnie.

W ogóle mamy tu kompilację odważnych tekstów otwarcie mówiących o wstydliwie przemilczanych powojennych pogromach Żydów w Kielcach, o przyczynach" marca 1968", o stereotypowych przedstawieniach Żydów w literaturze i polemizujących z nimi wizjach ze współczesnej literatury (m.in. Brandys).
Na pewno jest to ważny głos w dyskusji, bardzo rzetelnie opracowane teksty, które tworzą swego rodzaju manifest. Ani Polaków , ani narodu żydowskiego się tutaj nie demonizuje, ale stwarza płaszczyznę porozumienia.

Jest to lektura konieczna, wrażliwie opisująca traumę Holocaustu i dyskurs żydowski w literaturze polskiej. Autor stara się odpowiedzieć na pytanie jak powinny się kształtować stosunki polsko-żydowskie, jak wyglądała "asymilacja" Żydów w Rzeczpospolitej i jak publicystyka podejmowała tematykę żydowską. Na zagładę patrzy przez pryzmat poezji Miłosza, Campo di Fiori i...

Kiedyś czytałem w Tygodniku Powszechnym - wtedy, a nawet dziś
intelektualnie odważne.

Kiedyś czytałem w Tygodniku Powszechnym - wtedy, a nawet dziś
intelektualnie odważne.