Zgadzam się z Tobą w 100%.

 Zgadzam się z Tobą w 100%.

Moim zdaniem wulgaryzmy w kulturze i literaturze umiejętnie używane nadają mocy i charakteru np. wypowiedzi postaci i dają nam spojrzenie na jej rys psychologiczny i emocje jakie w danym momencie odczuwa.

Moim zdaniem wulgaryzmy w kulturze i literaturze umiejętnie używane nadają mocy i charakteru np. wypowiedzi postaci i dają nam spojrzenie na jej rys psychologiczny i emocje jakie w danym momencie odczuwa.

Siłą książki jest to, iż można przeklinać nie używając wulgaryzmów. Tak było np. w Harrym Potterze czy choćby Conanie. Czytelnik jest osobą inteligentną i nie wszystko musi dostać „na tacy”. A już zapewne nie to co niesmaczne. Wystarczy napisać, że bohater siarczyście zaklął albo użyć kulturalnych zamienników, że zacytuję „na Croma!” i naszego polskiego „mocium panie!”.
    Nie ma umiejętnie użytego wulgaryzmu skierowanego przez pisarza do czytelnika, tak jak i przez męża do żony czy kierowcy do pieszego itd. (dobrze, że nauczycielom na lekcjach nie przychodzą takie mądrości do głowy i nie raczą wulgaryzmami uczniów).
    A tym którym brak kultury imponuje może przypomnę fragment definicji wulgaryzmu, która znalazła się w Słowniku Poprawnej Polszczyzny PWN z 1995r. bo taki mam na półce:
<< wulgaryzm to wyraz lub wyrażenia nie używane w mowie środowisk kulturalnych, prostackie, ordynarne. Występują one przeważnie w mowie ludzi o niskim poziomie kulturalnym i umysłowym… >> itd.
Ale mamy i wzmiankę o tym iż rzeczywiście niektórym może wydawać się to atrakcyjne czy nawet im imponować: 
<< Tłumaczy się to ekspresywnością słownictwa wulgarnego stanowiącą o jego „atrakcyjności” jako środka komunikacji.  >>
   Niestety w takiej sytuacji powinniśmy sobie zdawać sprawę gdzie nas sklasyfikował początek definicji.
I na koniec czytamy: 
<< Używanie wulgaryzmów jest wykroczeniem nie przeciw normom językowym, ale przeciw normom społeczno-obyczajowym.  >>
   Proszę wybaczyć, ale w moim przekonaniu jak już wspomniałem należy również szanować symbole narodowe. A język ojczysty obok godła i flagi takim jest i basta.
 

Siłą książki jest to, iż można przeklinać nie używając wulgaryzmów. Tak było np. w Harrym Potterze czy choćby Conanie. Czytelnik jest osobą inteligentną i nie wszystko musi dostać „na tacy”. A już zapewne nie to co niesmaczne. Wystarczy napisać, że bohater siarczyście zaklął albo użyć kulturalnych zamienników, że zacytuję „na Croma!” i naszego polskiego „mocium panie!”.
   ...

Mnie natomiast denerwuje moda na określanie zawodów wyłącznie r. męskim. Np kobieta przedstawia się"jestem nauczycielem" "urzędnikiem" itp Co niewłaściwego jest w czytelniczce, urzędniczce czy nauczycielce? Nawet dyrektorka czy lekarka dobrze brzmi. Głupio natomiast "ministra". Takie jest moje zdanie. 

Mnie natomiast denerwuje moda na określanie zawodów wyłącznie r. męskim. Np kobieta przedstawia się"jestem nauczycielem" "urzędnikiem" itp Co niewłaściwego jest w czytelniczce, urzędniczce czy nauczycielce? Nawet dyrektorka czy lekarka dobrze brzmi. Głupio natomiast "ministra". Takie jest moje zdanie. 

Właśnie. Niech te „feminizmy” (jak się je też zwykło określać ) nie przydają śmieszności ale powagi.
Dobrze dobrane nikomu myślę nie przeszkadzają i nikogo nie rażą. Nic na siłę ale z rozsądkiem, aby tego nie zepsuć. 
PS.
Są np. też pewne przyzwyczajenia, które mogą być barierą. Tak jak z tym, że imiona żeńskie w Polsce kończą się na „a”. Kiedy przeczytałem „Tereda” pomyślałem „kobieta” a tu dopisek „Czytelnik”  😉


Serdecznie pozdrawiam

Właśnie. Niech te „feminizmy” (jak się je też zwykło określać ) nie przydają śmieszności ale powagi.
Dobrze dobrane nikomu myślę nie przeszkadzają i nikogo nie rażą. Nic na siłę ale z rozsądkiem, aby tego nie zepsuć. 
PS.
Są np. też pewne przyzwyczajenia, które mogą być barierą. Tak jak z tym, że imiona żeńskie w Polsce kończą się na „a”. Kiedy przeczytałem „Tereda”...