Bo co, bo lektura szkolna musi być nudna, a jak coś jest ciekawe, to już lekturą być nie może?? Jak dla mnie bardzo dziwaczne myślenie.

Natomiast z wyborem tych akurat spośród wielu fajnych książek mogłabym już podyskutować...

Bo co, bo lektura szkolna musi być nudna, a jak coś jest ciekawe, to już lekturą być nie może?? Jak dla mnie bardzo dziwaczne myślenie.

Natomiast z wyborem tych akurat spośród wielu fajnych książek mogłabym już podyskutować...

Monika zazwyczaj lektury po prostu są nudne - taką regułę wyznają uczniowie. Mamy odmienne zdania i szanuję twoje zdanie. Ale skoro np. Harry Potter był fajny to jakoś nikt nie wprowadził go jako lektury. A moim zdaniem to wielka szkoda.

Monika zazwyczaj lektury po prostu są nudne - taką regułę wyznają uczniowie. Mamy odmienne zdania i szanuję twoje zdanie. Ale skoro np. Harry Potter był fajny to jakoś nikt nie wprowadził go jako lektury. A moim zdaniem to wielka szkoda.

Monika zazwyczaj lektury po prostu są nudne - taką regułę wyznają uczniowie. Mamy odmienne zdania i szanuję twoje zdanie. Ale skoro np. Harry Potter był fajny to jakoś nikt nie wprowadził go jako lektury. A moim zdaniem to wielka szkoda.

Monika zazwyczaj lektury po prostu są nudne - taką regułę wyznają uczniowie. Mamy odmienne zdania i szanuję twoje zdanie. Ale skoro np. Harry Potter był fajny to jakoś nikt nie wprowadził go jako lektury. A moim zdaniem to wielka szkoda.

Przecież "Hobbit" od dawna jest lekturą szkolną. Nowością jest wprowadzenie "Igrzysk Śmierci"

Przecież "Hobbit" od dawna jest lekturą szkolną. Nowością jest wprowadzenie "Igrzysk Śmierci"

@Klaudia95
Harry Potter był przez jakiś czas lekturą uzupełniającą, więc w tym się mylisz. A że nie ma go teraz? Taki klimat, wiadomo kto rządzi i wiadomo, kto i na jakiej innej liście HP umieścił, co z dzisiejszych lektur go dyskwalifikuje.

Przekonanie, że lektury są nudne, uczniowie wyznają nie bez przyczyny. Ale sam fakt uczynienia ciekawej książki lekturą nie stawia jej momentalnie na straconej pozycji! Wątpię, by zaobserwowano spadek popularności HP albo "Wiedźmina" w czasie, kiedy w niektórych szkołach do nich przymuszano.
A i przekonanie takie nie jest u uczniów wrodzone, to nie jest tak, że tacy już do szkoły przychodzą i tak im zostanie. Oni uczą się tego w szkole właśnie, od najmłodszych klas, gdzie zamiast rozbudzać w nich ciekawość literatury, uparcie się ją tępi. Głównie przez nieświadomość i lenistwo, bo system edukacyjny od dziesięcioleci wyznaje zasadę, że co podobało się sto lat temu, to i dzisiaj powinno. Na co komu dzisiaj wszystkie te sierotki z poprzedniego przełomu wieków, te Marysie, Basie, czy kim tam teraz dzieci straszą? Tu jest prawdziwe źródło problemu, w klasach 1-3. A potem trauma się pogłębia, bo lektury coraz trudniejsze, a brak aparatu do ich zrozumienia i na dodatek w wielu przypadkach brak rozsądnego uzasadnienia, dlaczego ta akurat książka lepsza jest od innych. Więc jeśli daje się dziecku coś wybitnie niestrawnego i mówi mu się, że to najlepsze, co może być, że dziadkowie w jego wieku to uwielbiali, to wpaja mu się przekonanie, że wszystkie książki są do dupy, a dziadkowie czytali, bo nie mieli telewizji. Ale pokażmy dzieciom książki napisane dla nich, nie dla pradziadków, to przekonają się, że książka może być fajna, a te nudne klasyki to zło konieczne, które trzeba poznać m.in. po to, żeby zrozumieć, dlaczego dziadkowie czytali tamte, a na nowe kręcą nosem.

Dobra, niepotrzebnie się rozpisałam, jeśli śledzisz wątek, to pewnie mogłaś to już w nie tylko moim wykonaniu przeczytać kilka razy, nie o tym tutaj powinnam.

Za pierwszym razem odezwałam się dlatego, że w Twoich słowach uderzyło mnie pewne zestawienie. Najpierw przypominasz, że lektury są nudne, że Twoje były nudne. Potem zauważasz, że wśród nowych pojawiły się jakieś książki fajne. I teraz najważniejsze: Twoje zdziwienie, że fajne powieści zostały lekturami szkolnymi i zastrzeżenie, że Ty byś ich do lektur nie zaliczyła.
To dla mnie wygląda tak, jakbyś uważała, że lekturą nie może być nic ciekawego, że warunkiem koniecznym, żeby książkę uznać za lekturę, jest jej nuda. To mnie uderzyło i przeraziło, bo jeśli jest to zdanie rozpowszechnione wśród młodzieży szkolnej, to by znaczyło, że jest znacznie gorzej, niż myślałam. Dotąd nie spotkałam się z taką postawą, znane mi nastolatki współczesne i nieco dawniejsze w większości uważały, że lektury zostały wybrane dlatego, że zdaniem głupich i nieprzystosowanych do współczesności dorosłych (urzędników i nauczycieli) są to książki niosące jakieś tam strasznie ważne wartości, które tak naprawdę dzisiaj są już zupełnie niepotrzebne, a co za tym idzie, lista lektur jest nieaktualna i do poprawki. Ale żadnego z moich znajomych bardzo by nie zdziwiło, gdyby jakaś lektura okazała się nadal, pomimo upływu lat, ciekawa - to by dla nich znaczyło, że w tym akurat wyjątkowym przypadku durni dorośli tak całkiem się nie pomylili i wybrali książkę naprawdę odpowiednią na lekturę, a nie tylko taką, co do której mieli błędne mniemanie.
Natomiast przekonanie, że lektura musi być nudna wygląda tak, jakby uczeń wierzył, że listy lektur układa się tylko po to, żeby go dręczyć, że założeniem jest nuda, a jeśliby na liście lektur znalazło się coś ciekawego, to przez przypadek i niekompetencję tych, którzy nie znaleźli czegoś odpowiedniejszego, czyli nudniejszego, skuteczniejszego narzędzia tortur.
Jeśli jest już aż tak źle, to tak ukształtowanego pokolenia chyba nie da się już uratować. I dlatego tym bardziej trzeba walczyć o następne, o te, które do szkół właśnie wchodzą, zanim zarażą się od starszych i zanim zabraknie lekarzy.

@Klaudia95
Harry Potter był przez jakiś czas lekturą uzupełniającą, więc w tym się mylisz. A że nie ma go teraz? Taki klimat, wiadomo kto rządzi i wiadomo, kto i na jakiej innej liście HP umieścił, co z dzisiejszych lektur go dyskwalifikuje.

Przekonanie, że lektury są nudne, uczniowie wyznają nie bez przyczyny. Ale sam fakt uczynienia ciekawej książki lekturą nie stawia...

@ Monika masz rację zdążyłam parę razy przeczytać twój tekst. Jeżeli chodzi o moje stwierdzenie, że "lektury z reguły są nudne" - wzięłam je z moich doświadczeń i mojego otoczenia rówieśniczego. Oczywiście nie wszystkie lektury były nudne, ale język był nie do zrozumienia, jedno zdanie czytałam parę razy. Co do "Harry' ego Pottera" - jeśli się pomyliłam, to przyznaję się do pomyłki.

Jeśli chodzi o dobór lektur... Nie chciałam, żeby ktoś pomyślał, że w moim odniesieniu ciekawa książka nie może być lekturą. Może, oczywiście, że może ja nie układam listy lektur, więc kiedy zobaczyłam te dwa tytuły byłam po prostu zaskoczona. Jestem pewna, że te książki mają jakieś wyznawane wartości.

Jak to śpiewało Kombii: " Każde pokolenie ma swój czas". W moich czasach lektury, były takie same jakie wcześniej czytali moi dziadkowie. I ten schemat lektur obowiązywał przez lata. Teraz jest nowe pokolenie - i tu przyznam Ci rację - należy ich ratować. Poziom czytelnictwa w Polsce spada. Dzieci wolą siedzieć przed laptopem na facebooku albo wypożyczyć gotową lekturę ze streszczeniem z wydawnictwa Greg. Dlatego zgadzam się z tym, że teraz należy obecnym pokoleniu pokazać, że czytanie może być fajne.

@ Monika masz rację zdążyłam parę razy przeczytać twój tekst. Jeżeli chodzi o moje stwierdzenie, że "lektury z reguły są nudne" - wzięłam je z moich doświadczeń i mojego otoczenia rówieśniczego. Oczywiście nie wszystkie lektury były nudne, ale język był nie do zrozumienia, jedno zdanie czytałam parę razy. Co do "Harry' ego Pottera" - jeśli się pomyliłam, to przyznaję się do...

Zawsze należało pokazywać, że czytanie jest fajne. I kiedyś tak właśnie robiono! Lista lektur naszych dziadków zawierała mnóstwo pozycji im współczesnych lub niewiele starszych. To było żywe słowo, nie sama klasyka. Tylko potem lista lektur skamieniała i nasi rodzice, my i nasze dzieci wszyscy skazani byliśmy na lektury dziadków i pradziadków. I tu cały problem, to w znacznej części nie jest literatura nieciekawa, kiedyś to były aktualne hity, część w dodatku miała głównie wartość wychowawczego czytadła, ale nie była uważana za żadną Wielką Literaturę, a teraz to Wspaniała Klasyka i skoro dziadkowie na tym się wychowali, to i następne pokolenia powinny. I póki takie myślenie się nie skończy, lista się nie poprawi.
A z całej tej Wielkiej Klasyki w szkole potrzebne są tylko przykłady z wszystkich (w miarę możliwości) czasów i gatunków, ale nie ma sensu co roku edukować i wychowywać młodzieży Sienkiewiczem, lepiej zastąpić te stare przygodówki nowymi, przedstawiającymi równie godne naśladowania cnoty bohaterów.

Co do wartości "Igrzysk Śmierci" można by podyskutować...

Zawsze należało pokazywać, że czytanie jest fajne. I kiedyś tak właśnie robiono! Lista lektur naszych dziadków zawierała mnóstwo pozycji im współczesnych lub niewiele starszych. To było żywe słowo, nie sama klasyka. Tylko potem lista lektur skamieniała i nasi rodzice, my i nasze dzieci wszyscy skazani byliśmy na lektury dziadków i pradziadków. I tu cały problem, to w...

@Monika zgadzam się z Twoją wypowiedzą w 100 procentach.
A co do "Igrzysk śmierci" to nie czytałam. Uznałam, że skoro jest lekturą, to ma jakieś wartości, o których zawsze była mowa w innych lekturach.

@Monika zgadzam się z Twoją wypowiedzą w 100 procentach.
A co do "Igrzysk śmierci" to nie czytałam. Uznałam, że skoro jest lekturą, to ma jakieś wartości, o których zawsze była mowa w innych lekturach.

@Monika zgadzam się z Twoją wypowiedzą w 100 procentach.
A co do "Igrzysk śmierci" to nie czytałam. Uznałam, że skoro jest lekturą, to ma jakieś wartości, o których zawsze była mowa w innych lekturach.

@Monika zgadzam się z Twoją wypowiedzą w 100 procentach.
A co do "Igrzysk śmierci" to nie czytałam. Uznałam, że skoro jest lekturą, to ma jakieś wartości, o których zawsze była mowa w innych lekturach.

@Monika zgadzam się z Twoją wypowiedzą w 100 procentach.
A co do "Igrzysk śmierci" to nie czytałam. Uznałam, że skoro jest lekturą, to ma jakieś wartości, o których zawsze była mowa w innych lekturach.

@Monika zgadzam się z Twoją wypowiedzą w 100 procentach.
A co do "Igrzysk śmierci" to nie czytałam. Uznałam, że skoro jest lekturą, to ma jakieś wartości, o których zawsze była mowa w innych lekturach.

Też nie czytałam, widziałam tylko film i wiem, że to nic nie znaczy, ale poza filmem byłam, jak pewnie większość z nas, przez jakiś czas ze wszystkich stron bombardowana różnymi informacjami o tej książce i mnóstwem zachwytów nad nią. I wynikł mi z tego obraz dość wyraźny, w którym jest może miejsce na jakieś wartości, które wyznaje i których broni bohaterka, ale w którym cała konstrukcja świata jest więcej niż niewiarygodna, bo autorka nie zastanowiła się do końca nad tym, jak taki świat mógłby funkcjonować. A spójny, "prawdziwy" świat to podstawa dobrej literatury, warunek konieczny zawieszenia niewiary, która z kolei jest niezbędna do zanurzenia się w książkowym świecie i wczucia się w fabułę. Zwłaszcza w fantastyce, gdzie świat nie jest tylko kopią naszego, ale jest od początku do końca wymyślony. I z tym końcem bywają spore problemy, mnóstwo współczesnego młodzieżowego badziewia zaczyna się od jakiejś fajnej koncepcji, a kończy groteskowo karkołomną konstrukcją nieprawdopodobieństw, dla których, gdyby ktoś zadał sobie trochę trudu i się nad tym wszystkim zastanowił, brakuje logicznego uzasadnienia. Może się mylę, ale "Igrzyska Śmierci" wyglądają mi właśnie na coś w tym stylu. Fajna historyjka ze sporą dawką spektakularnej akcji i silnych emocji, coś jak amerykańskie filmidła, przy których dla pełnej przyjemności oglądania najlepiej wyłączyć myślenie, bo inaczej mogłoby zepsuć odbiór. Może się mylę, ale wolałabym w lekturze widzieć coś bardziej przemyślanego i dopracowanego.

Też nie czytałam, widziałam tylko film i wiem, że to nic nie znaczy, ale poza filmem byłam, jak pewnie większość z nas, przez jakiś czas ze wszystkich stron bombardowana różnymi informacjami o tej książce i mnóstwem zachwytów nad nią. I wynikł mi z tego obraz dość wyraźny, w którym jest może miejsce na jakieś wartości, które wyznaje i których broni bohaterka, ale w którym...

No właśnie,gdzie ? Komu to przeszkadza ?

No właśnie,gdzie ? Komu to przeszkadza ?

Może dlatego, że jest bardzo słabo udokumentowana?

Może dlatego, że jest bardzo słabo udokumentowana?

Dziwią mnie w literaturze obowiązkowej takie pozycje jak np. "opowieści z Narnii", zamiast niektórych pozycji z uzupełniającej literatury

Dziwią mnie w literaturze obowiązkowej takie pozycje jak np. "opowieści z Narnii", zamiast niektórych pozycji z uzupełniającej literatury

O mitologi Słowian nie wiemy praktycznie nic, no, chyba, że pan Czesław Białczyński (ale to głównie pisarz SF)...

O mitologi Słowian nie wiemy praktycznie nic, no, chyba, że pan Czesław Białczyński (ale to głównie pisarz SF)...

Tak być nie powinno :( Dobrym wprowadzeniem dla najmłodszych może być np.książka:
Borek i bogowie Słowian[bookLink]51042|Borek i bogowie Słowian[/bookLink]

Tak być nie powinno :( Dobrym wprowadzeniem dla najmłodszych może być np.książka:
Borek i bogowie Słowian[bookLink]51042|Borek i bogowie Słowian[/bookLink]

 [bookCover]51042|Borek i bogowie Słowian[/bookCover]

To rzeczywiście się nadaje, zwłaszcza jako zachęta do interesowania się tematem.

To rzeczywiście się nadaje, zwłaszcza jako zachęta do interesowania się tematem.

Zgadzam się z tym, że w szkole podstawowej nie tylko można, ale wręcz trzeba zmuszać dzieci do czytania (o ile zmuszania wymagają - są wyjątki, które czytają i bez przymusu).
I tak, książki stare, archaiczne i nudne też czytać trzeba i też na pewnym etapie trzeba do nich przymusić.
Ale to, że czytanie w szkole jest konieczne i że trzeba zaliczyć różne epoki i gatunki, nie oznacza jeszcze, że lista jest dobra.

Uważam, że naukę czytania w szkole należy podzielić na trzy okresy. Najpierw nauka bezbolesnego i przyjemnego czytania - cokolwiek dzieci zainteresuje, żadnych nudnych staroci, tylko rzeczy łatwe i przyjemne - żeby opanowały technikę, nabrały wprawy i pozytywnych skojarzeń.
Potem początek kursu literatury, wprowadzanie pozycji ambitniejszych, nauka analizowania tekstu, przedstawienie różnorodności literatury - na tym etapie z zachowaniem pamięci o przyjemności, a więc dobór takich lektur, które są zrozumiałe i mogą zaciekawić współczesne dziecko, a jeśli to nie wystarcza, to od czasu do czasu przymusowa lektura całkowicie dowolna - żeby utrwalać nawyk czytania i pozytywne skojarzenia.
I wreszcie brutalny kurs historii literatury, czyli wszystko to, co wykształcony człowiek znać powinien, ale co niekoniecznie polubi - kto dotąd nie polubił, ten i tak stracony, kto wcześniej nauczył się czytać poza obowiązkiem, ten teraz w szkole wszystko zniesie, a na przyjemność znajdzie czas pomiędzy.

I tak, uważam, że część z tych książek jest zbędna, a znacząca część przyporządkowana do niewłaściwego wieku.
Z drugiej strony sądzę, że lista jest zdecydowanie za krótka i zbyt monotonna.

Zgadzam się z tym, że w szkole podstawowej nie tylko można, ale wręcz trzeba zmuszać dzieci do czytania (o ile zmuszania wymagają - są wyjątki, które czytają i bez przymusu).
I tak, książki stare, archaiczne i nudne też czytać trzeba i też na pewnym etapie trzeba do nich przymusić.
Ale to, że czytanie w szkole jest konieczne i że trzeba zaliczyć różne epoki i gatunki, nie...

A ja od wczoraj nie mogę się uwolnić od myśli, że tę listę stworzył ktoś, kto sam... przestał czytać, bo nie lubi.

A ja od wczoraj nie mogę się uwolnić od myśli, że tę listę stworzył ktoś, kto sam... przestał czytać, bo nie lubi.

Nie, efemeryczna, niewiele się zmieniło. A właściwie, to jeszcze nic, bo lista nie jest ostateczna.

Nie, efemeryczna, niewiele się zmieniło. A właściwie, to jeszcze nic, bo lista nie jest ostateczna.

Hymmm, nie wiem jak zrozumiałeś to co napisałam, ale mam wrażenie że Twoja odpowiedź do mojej ma się nijak.
Po pierwsze "poparłam" wypowiedź Moniki, - zwyczajnie zgadzam się "w całej rozciągłości", od przymuszania do czytania począwszy na zastrzeżeniach co do jakości listy skończywszy.
Po drugie już wcześniej, w tej dyskusji, okazało się że mamy podobne odczucia co do zaproponowanych lektur i tu dorzuciłam jeszcze swoje przekonanie, że taką listę lektur mógł stworzyć ktoś kto nie lubi czytać i od dawna tego nie robi.
Nawet jeśli ministerstwo wprowadzi jakieś zmiany, to nie oszukujmy się, będzie to nic nieznacząca kosmetyka.

Hymmm, nie wiem jak zrozumiałeś to co napisałam, ale mam wrażenie że Twoja odpowiedź do mojej ma się nijak.
Po pierwsze "poparłam" wypowiedź Moniki, - zwyczajnie zgadzam się "w całej rozciągłości", od przymuszania do czytania począwszy na zastrzeżeniach co do jakości listy skończywszy.
Po drugie już wcześniej, w tej dyskusji, okazało się że mamy podobne odczucia co do...

No, a ja napisałem, żebyś się nie niepokoiła, bo na razie prawie nic się nie zmieniło; a formalnie zupełnie nic. Może jest źle (lub nie najlepiej), ale nie ma podstaw sądzić, iż będzie gorzej. :-)
Wszystko to tylko nasze - skądinąd bardzo cenne - gdybania i lista życzeń.

No, a ja napisałem, żebyś się nie niepokoiła, bo na razie prawie nic się nie zmieniło; a formalnie zupełnie nic. Może jest źle (lub nie najlepiej), ale nie ma podstaw sądzić, iż będzie gorzej. :-)
Wszystko to tylko nasze - skądinąd bardzo cenne - gdybania i lista życzeń.

A to ja bardzo spokojna jestem ;)
Tylko dzieciaków szkoda... bo zapominamy, że dla większości szkoła to pierwsze i jedyne miejsce w którym wezmą książkę do ręki - w połowie domów w PL nie ma ani jednej! Więc jeśli szkoła nie nauczy że fajnie jest czytać, to po prostu czytać nie będą.

A to ja bardzo spokojna jestem ;)
Tylko dzieciaków szkoda... bo zapominamy, że dla większości szkoła to pierwsze i jedyne miejsce w którym wezmą książkę do ręki - w połowie domów w PL nie ma ani jednej! Więc jeśli szkoła nie nauczy że fajnie jest czytać, to po prostu czytać nie będą.

Tu jednak zgadzam się z większością - to dom ma naprawdę nauczyć czytać. A wtedy szkoła raczej nie zepsuje.

Tu jednak zgadzam się z większością - to dom ma naprawdę nauczyć czytać. A wtedy szkoła raczej nie zepsuje.

Tylko jak nieczytający dom ma nauczyć czytać?
To jak wiara, że ktoś kto sam nie potrafi pływać może zostać nauczycielem pływania.

Tylko jak nieczytający dom ma nauczyć czytać?
To jak wiara, że ktoś kto sam nie potrafi pływać może zostać nauczycielem pływania.

W przypadku analfabetów stosujemy metodę rewolucyjną - najpierw Marks, tfu, Falski, potem Porazińska a końcu walimy z dział Konopnickiej ;-)

W przypadku analfabetów stosujemy metodę rewolucyjną - najpierw Marks, tfu, Falski, potem Porazińska a końcu walimy z dział Konopnickiej ;-)

Taa, Konopnicka na pewno poskutkuje...

Taa, Konopnicka na pewno poskutkuje...

Konopnicka nie poskutkuje???
To już nikt nie poskutkuje ;-))))
PS. "Dostojna Maria" ma wiele utworów, wierszem i prozą, o różnym stopniu rażenia. Sam zwalczam pozytywizm w szkołach, ale Konopnicka... jak powiedział Wat, to jedyna pisarka prawdziwie rewolucyjna...
Ot, i do jakich wyznań zmuszacie starego konserwatystę i monarchistę ;-)))

Konopnicka nie poskutkuje???
To już nikt nie poskutkuje ;-))))
PS. "Dostojna Maria" ma wiele utworów, wierszem i prozą, o różnym stopniu rażenia. Sam zwalczam pozytywizm w szkołach, ale Konopnicka... jak powiedział Wat, to jedyna pisarka prawdziwie rewolucyjna...
Ot, i do jakich wyznań zmuszacie starego konserwatystę i monarchistę ;-)))

Z lat najmłodszych dobrych skojarzeń nie mam. Potem różnie, ale dział na dzisiejszy analfabetyzm nie widzę.
Może nie znam?
Ale to by tylko świadczyło o skuteczności mojej szkoły... zdecydowanie nie dzięki niej czytam.

Z lat najmłodszych dobrych skojarzeń nie mam. Potem różnie, ale dział na dzisiejszy analfabetyzm nie widzę.
Może nie znam?
Ale to by tylko świadczyło o skuteczności mojej szkoły... zdecydowanie nie dzięki niej czytam.

Są i to całkiem współczesne - wystarczy obejrzeć [i przeczytać ;) ] sobie laureatów IBBY.
Bo rewolucja może i pociągająca jest, ale praca u podstaw to podstawa - jeśli nie potrafisz pisać (choćby i na klawiaturze) to niczego nie napiszesz.
Dalej: takiego Wiedźmina to nawet szkołą nie wykończysz - żywotny jest i odporny na złych (także ludzi). I tak, jak Moniko napisałaś, jak już dzieciak potrafi i lubi czytać, to czas na historię literatury i wtedy paskudztwa, w postaci Pana Tadeusza, szkody nie narobią (nawiasem: w szkole przeczytałam bez obrzydzenia ale i bez zrozumienia, i utwierdziłam, że nudne to i do szczęścia nie potrzebne. I dopiero jak usłyszałam czytającego Globisza, zrozumiałam jaką krzywdę robi się Tadeuszowi, gdy czyta się go bez zrozumienia. Dzięki temu, że czytany jest zbyt wcześnie, i dlatego bezmyślnie, w gruncie rzeczy w ogóle nie jest czytany. To tak jakby z Hamleta zrobić czytankę do IV klasy - można, tylko po co?).
I to przekonanie, że kanon musi pachnieć stęchlizną i być nudny... i pojedyncze jaskółki niczego nie zmieniają, zwłaszcza jeśli są na liście rezerwowej.

Są i to całkiem współczesne - wystarczy obejrzeć [i przeczytać ;) ] sobie laureatów IBBY.
Bo rewolucja może i pociągająca jest, ale praca u podstaw to podstawa - jeśli nie potrafisz pisać (choćby i na klawiaturze) to niczego nie napiszesz.
Dalej: takiego Wiedźmina to nawet szkołą nie wykończysz - żywotny jest i odporny na złych (także ludzi). I tak, jak Moniko...

Ines. Ale w jaki sposób chcesz zmusić dziecko do czytania książki? Np. Dziecko będzie płakać składając sylaby z czytanki, będziesz patrzyć jak cierpi, bo musi to zrobić ? Czy dowiesz co jest przyczyną tego?
Nikt nie lubi być zmuszany do czegoś, więc dlaczego mam to fundować dziecku, jak w inny sposób mogę osiągnąć cel i tym samym nie pozostawiając złych skojarzeń.

Zmuszanie źle mi się kojarzy. Nie wiem jak coś takiego ma rozbudzić w dziecku miłość do książek.

Ines. Ale w jaki sposób chcesz zmusić dziecko do czytania książki? Np. Dziecko będzie płakać składając sylaby z czytanki, będziesz patrzyć jak cierpi, bo musi to zrobić ? Czy dowiesz co jest przyczyną tego?
Nikt nie lubi być zmuszany do czegoś, więc dlaczego mam to fundować dziecku, jak w inny sposób mogę osiągnąć cel i tym samym nie pozostawiając złych skojarzeń.

...

Prawie każde dziecko najpierw płacze i protestuje przy czytaniu. Bo to trudne, bo żmudne, bo zanim dojdzie do końca zdania, to nie pamięta początku, bo jak skupia się na przetworzeniu liter w dźwięki, to wszystkie zasoby umysłowe są zajęte i nie ma już miejsca na przetwarzanie tych dźwięków w znaczenia i zapamiętywanie. A przecież jak mama przeczyta na głos, to będzie szybciej i tak łatwo wszystko zrozumieć. To jest pierwsza i podstawowa przyczyna tego, że małe dzieci przy czytaniu cierpią.
I na tym etapie trzeba dziecko zmuszać, bo inaczej zwyczajnie nigdy czytać się nie nauczy. Bo to zawsze będzie trudne, dopóki nie nabierze się wprawy.
Można próbować przekonać dziecko, że czytanie jest konieczne, że jest przydatne, że może być fajne. Jeśli dziecko w to uwierzy, to jest szansa, że zgodzi się trochę dla tych przyszłych korzyści pocierpieć, że samo tak zadecyduje, postanowi zacisnąć zęby i wbrew trudnościom ćwiczyć czytanie. Ale może nie uwierzyć (dzisiaj przecież komputer może mu wszystko przeczytać na głos, więc po co ono ma się literek uczyć?) albo uwierzywszy uznać, że spodziewane korzyści nie przeważają ogromu pracy, którą trzeba byłoby wykonać. I wtedy pozostaje tylko przymus.

A z miłością do książek nie ma to zupełnie nic wspólnego. W ogóle nie do końca wiem, co to jest miłość do książek. Ja nie kocham książek, ja kocham opowieści. Miłość do opowieści wzbudza się opowiadając lub czytając je dziecku od małego. Lub później, w dowolnym momencie jego życia podtykając mu takie opowieści, które mogłyby je zainteresować. Miłość do książek wzbudzamy pokazując, że są w nich świetne opowieści. Tylko żeby je czytać, to trzeba najpierw nabyć umiejętności czytania. I wracamy do konieczności zmuszenia (lub przekonania, ale to nie z każdym działa) dziecka do przeczytania odpowiedniej dawki literek, słów, zdań, stron, która pomoże mu przejść drogę od składania literek do rozumienia czytanego tekstu, od nadludzkiego niemal wysiłku umysłowego wymaganego podczas czytania do czynności prawie równie łatwej i naturalnej jak chodzenie i oddychanie. Konieczna jest wprawa, więc możemy pozostawić dziecku wybór co do tego, co będzie czytało, ale musimy przekonać je lub, jeśli przekonywanie nie skutkuje, zmusić do przeczytania wymaganej dziennej bądź tygodniowej dawki literek i słów.

Na samym początku dzieci cierpią z powodu trudności samego procesu czytania. Dopiero później dochodzi problem z nieciekawą treścią. Ale to już inna historia.

Prawie każde dziecko najpierw płacze i protestuje przy czytaniu. Bo to trudne, bo żmudne, bo zanim dojdzie do końca zdania, to nie pamięta początku, bo jak skupia się na przetworzeniu liter w dźwięki, to wszystkie zasoby umysłowe są zajęte i nie ma już miejsca na przetwarzanie tych dźwięków w znaczenia i zapamiętywanie. A przecież jak mama przeczyta na głos, to będzie...

Effy, lektury to taki sam obowiązek jak praca domowa z matematyki, a podejrzewam, że wymagałabyś wykonania zadań od swoich dzieci. Mimo, że by płakały i błagały, że nie chcą, mimo że mogłyby się "zrazić" do matematyki. Taki niestety już los uczniów. Nie zawsze się chce, ale trzeba. Niestety jak się tego nie wpoi na poziomie podstawówki, to później będzie tylko gorzej.
Miłość do książek to kwestia wychowania w domu, a nie szkoły. Mnie do czytania zachęciła mama. Teraz czytam więcej od niej. U mnie w domu książki były zawsze. Czyta też moja babcia, ciocia i siostra. Ale to też nie jest reguła, moi bracia nie czytają zupełnie. Nie starajmy się na siłę rozkochiwać dzieci w książkach. Naszą rolą jest pokazanie dlaczego warto czytać. A dalej to już wola dzieci czy chcą poza lekturami sięgać po coś jeszcze.

Effy, lektury to taki sam obowiązek jak praca domowa z matematyki, a podejrzewam, że wymagałabyś wykonania zadań od swoich dzieci. Mimo, że by płakały i błagały, że nie chcą, mimo że mogłyby się "zrazić" do matematyki. Taki niestety już los uczniów. Nie zawsze się chce, ale trzeba. Niestety jak się tego nie wpoi na poziomie podstawówki, to później będzie tylko gorzej.
...

Monika, tyle że nie zawsze musi to wynikać to bo trudne, bo żmudne(...) a zaburzonego procesu syntezy i analizy. Inaczej z takim dzieckiem pracuję nad pokonaniem trudności.

Może maluch ma ulubioną książkę, która była czytana wielokrotnie przez mamę na głos. I mogą na początku wspólnie czytać aż samo pewnego dnia weźmie do ręki.
Dziecko nie uwierzy, jeśli nie będzie przekonane, że to coś ciekawego i co sprawia przyjemność.
Skąd ten komputer wziął? Jestem zdania takiego, że nie należy za wcześnie dziecka bombardować technologią. Wygodniej dziecku 4 letniemu dać tablet i niech się bawi, bo ma się przez chwilę czas dla siebie.

Dzieci z natury są ciekawe świata. Nauka przez zabawę, to właśnie to. Nauka nie ma być czymś co kojarzy z przykrym obowiązkiem, a czymś co warto poświecić czas. Przecież każdy człowiek przez całe życie uczy się, a przez nią poznajemy samych siebie, rozwijamy swoje pasje...
Kończąc szkołę nie wyniosłam tego o czym wyżej piszę pomimo przebłysków w postaci niektórych nauczycieli. Moi rodzice nie wywierali na mnie presji co do ocen, a mówili, że uczę się dla siebie... Więc nadal nie przekonuje mnie przymus.

Dla mnie pod tymi słowami miłość do książek kryje miłość do ich duszy, czyli ciekawych, wymagających czy uwrażliwiających opowieści, finezja języka, "gra" autora z czytelnikiem (np.nawiązania do innych dzieł).

Tyle że zanim chodzenie stało naturalne, to musiało dziecko włożyć ogromny wysiłek. Nieraz upadając na podłogę nabijając sobie przy tym siniaka. Pomimo to nadal próbowało. Raczej nikt nie stosuje przymusu, aby dziecko chodziło, a czeka aż będzie gotowe. Każde prawidłowo dziecko wcześniej czy później zacznie chodzić.


Ines, Obecnie nie w każdej szkole jest wymagane odrabianie zadań, bo prostu ich nie ma. Wszystkiego dziecko uczy się w szkole: zdobywa wiedzę, umiejętności oraz przećwiczenie ich (tyle ile potrzebuje), a potem odpoczywa po szkole.
Załóżmy, że ma coś do odrobienia w domu. Plany planami, a różnie może wyjść albo coś zmienić. Oczekiwałabym od niego, że zrobi. Wiedziało by, że zawsze że może przyjść jak czegoś nie rozumie. Poza tym szybko by wyszło na jaw, że go nie zrobiło- dostęp do dzieńniczka elektronicznego. Co do lektury... dla dziecka może być dana pozycja za trudna, a czytanie bez zrozumienia mija z celem- wspólne czytanie z wyjaśnieniem z niezrozumiałych fragmentów.
„Miłość do książek to kwestia wychowania w domu, a nie szkoły. „ Owszem. Nie twierdze, że na szkole spoczywa to zadanie. Szkoła przekazuję wiedzę na temat różnych gatunków i podgatunków, zapoznaje z dziedzictwem kulturowym, omawia motywy poruszane w nich... Tyle że szkoła nie przymusza do czytania, a weryfikuje czy zostało wykonane polecenie. Rodzic jest tą osobą, która pilnuje i dba o to, żeby dziecko przeczytało lekturę, i to od niego zależy w jaki sposób zostanie zrealizowane. Zgrzyta mi obraz rodzica, który pokazuję piękno książki, a następnie pozostawia rysy poprzez przymus.
U mnie w domu podobnie, rodzice czytają, babcia obecnie nie czyta za bardzo ją już to męczy, ale też czytała, moja siostra sporadycznie a mój brat nie czyta. Fakt żebym chciała, aby w przyszłości moje dzieci czytały, ale muszą to zrobić dla siebie, a nie spełnić moje oczekiwania. Więc nie mam zamiaru na nie naciskać. Rolą szkoły i również rodziców powinno być przekazanie, że nauka to coś na co warto poświecić czas, że dzięki temu odkrywamy siebie, lepiej rozumiemy innych i otaczający świat, odkrywamy i rozwijamy swoje pasje. A tego się nie osiągnie przez przymus, a zaciekawienie i podejście indywidualne do każdego dziecka.

Monika, tyle że nie zawsze musi to wynikać to bo trudne, bo żmudne(...) a zaburzonego procesu syntezy i analizy. Inaczej z takim dzieckiem pracuję nad pokonaniem trudności.

Może maluch ma ulubioną książkę, która była czytana wielokrotnie przez mamę na głos. I mogą na początku wspólnie czytać aż samo pewnego dnia weźmie do ręki.
Dziecko nie uwierzy, jeśli nie będzie...

Nie za bardzo idealistycznie podchodzisz do wizerunku szkoły? Każdy by chciał żeby była ach i och pod każdym względem, niemniej trzeba zdać sobie sprawę, że taka nie jest. Szkoła nie ma możliwości skupić się na każdym uczniu osobno. Do tego dochodzą nauczyciele, którzy pracują w tym zawodzie jak za karę (nie generalizuję wszystkich, mówię o przypadkach). Sama spotkałam się z nauczycielami, przez których później miałam wstręt do francuskiego, czy języka polskiego. Mimo to, lata szkolne wspominam raczej z tęsknotą i kojarzą mi się dobrze. Nie każdy jednak ma takie podejście do szkoły. U mnie w domu zawsze mówiło się, że praca to obowiązek dorosłego, a szkoła to obowiązek dziecka. Może ona dawać radość, ale przede wszystkim trzeba zrobić to co do nas należy. I nie chodzi tu o wywieranie presji na oceny.

Nie za bardzo idealistycznie podchodzisz do wizerunku szkoły? Każdy by chciał żeby była ach i och pod każdym względem, niemniej trzeba zdać sobie sprawę, że taka nie jest. Szkoła nie ma możliwości skupić się na każdym uczniu osobno. Do tego dochodzą nauczyciele, którzy pracują w tym zawodzie jak za karę (nie generalizuję wszystkich, mówię o przypadkach). Sama spotkałam się...

Nie. Są alternatywy dla szkół tradycyjnych takie jak szkoła demokratyczna czy szkoła Montessori, gdzie stawia na podejście indywidualne do dziecka. Na przykładzie szkoły Montessori... nauczyciel wspiera dziecko w zdobywaniu wiedzy. Dziecko ma wybór z jaki materiałem pracuje i robi to tyle czasu ile potrzebuję, aby opanować materiał oraz może skupić nad rozwijaniem swojego zainteresowania. W przeciwieństwie do szkoły tradycyjnej, gdzie idzie dalej z materiałem, pomimo że niektórzy nie zrozumieli. Nie są wystawiane oceny, a błąd nie jest traktowany jako porażkę,a coś naturalnego, co jest potrzebne w rozwoju - uczy się dla siebie. Owszem, i w tej szkole znajdą różni nauczyciele, jak wszędzie.
Wiesz, też nie mam całkiem złych wspomnień, bo też miała dobre momenty szkoła. Ale nie chcę dla dziecka takiej szkoły, jeśli można inaczej, co mi bardziej odpowiada.
A u mnie było inne podejście. Uczysz się dla siebie, nie dla ocen, nie dla kogoś. Nie było presji w stosunku do ocen, więc skupiałam co mnie interesowało -znienawidzoną przez sporo ludzi matmą. Potrafiłam siedzieć nad nią parę godzin tak tylko dla siebie.
Cóż, wybór pracy powinien wynikać z pasji,ale nie zawsze to możliwe.. Przeważnie widać pasję osób, które robią coś z powołaniem.
Mnie rodzice nauczyli, że nie zawsze robi, co się chcę, tyle że nie kojarzy mi się z obowiązkiem.

Nie. Są alternatywy dla szkół tradycyjnych takie jak szkoła demokratyczna czy szkoła Montessori, gdzie stawia na podejście indywidualne do dziecka. Na przykładzie szkoły Montessori... nauczyciel wspiera dziecko w zdobywaniu wiedzy. Dziecko ma wybór z jaki materiałem pracuje i robi to tyle czasu ile potrzebuję, aby opanować materiał oraz może skupić nad rozwijaniem swojego...

Będzie Rymkiewicz, który pisze ody do Jarosława Kaczyńskiego i wiersze o Smoleńsku. Program (polski plus historia) jest tak sformułowany, żeby z dzieci zrobić małych wyznawców PiSu. A poza tym ma byc jasne, że zamach w Smoleńsku przeprowadził Tusk. Za zmianami nie stoi dobro dzieci, ale cele polityczne.

Będzie Rymkiewicz, który pisze ody do Jarosława Kaczyńskiego i wiersze o Smoleńsku. Program (polski plus historia) jest tak sformułowany, żeby z dzieci zrobić małych wyznawców PiSu. A poza tym ma byc jasne, że zamach w Smoleńsku przeprowadził Tusk. Za zmianami nie stoi dobro dzieci, ale cele polityczne.

Jedynie w tym,dobrze dla mnie.Że nie mam własnych dzieci,ale martwię się o pokolenie młode.Chyba,że one już za PIS.Nie wnikam.

Jedynie w tym,dobrze dla mnie.Że nie mam własnych dzieci,ale martwię się o pokolenie młode.Chyba,że one już za PIS.Nie wnikam.

Odpuście politykę. Tu chodzi o rzeczy ważniejsze, o coś co będzie pomimo zmiennych wiatrów.
A Rymkiewicz w IV klasie liceum to by się naprawdę przydał. Nie z odami, tylko ze wspaniałymi esejami... Tylko którym? Każdy tak naprawdę trudny. A, może jednak na studiach :-)

Odpuście politykę. Tu chodzi o rzeczy ważniejsze, o coś co będzie pomimo zmiennych wiatrów.
A Rymkiewicz w IV klasie liceum to by się naprawdę przydał. Nie z odami, tylko ze wspaniałymi esejami... Tylko którym? Każdy tak naprawdę trudny. A, może jednak na studiach :-)

Ja chyba miałem to w szkole.

Ja chyba miałem to w szkole.

Ja przerabiałam w podstawówce Hobbita, co w tym takiego dziwnego? W gim nauczycielka była zaskoczona, że miałam jako lekturę (pamiętam, że byłam zachwycona lekturą).
Nie.Nauczyciel z listy lektur uzupełniających wybiera jedną pozycje do czytania albo daję wybór dzieciom jaką chcą przeczytać. Przynajmniej jak byłam w gim, to nauczycielka dała nam do wyboru kilka pozycji i mieliśmy napisać jakieś wypracowanie

Ja przerabiałam w podstawówce Hobbita, co w tym takiego dziwnego? W gim nauczycielka była zaskoczona, że miałam jako lekturę (pamiętam, że byłam zachwycona lekturą).
Nie.Nauczyciel z listy lektur uzupełniających wybiera jedną pozycje do czytania albo daję wybór dzieciom jaką chcą przeczytać. Przynajmniej jak byłam w gim, to nauczycielka dała nam do wyboru kilka pozycji i...

Żeby nie było, nie mam nic przeciwko Tolkienowi ani Hobbitowi. Po prostu uważałem że dla szóstoklasisty to lektura o trochę zbyt dużym ładunku emocjonalnym - orkowie, smok, walki, śmierć. Wolałbym, żeby w planie było przerabianie tego np. w VII klasie. Chociaż z drugiej strony, dzieci wcześniej sięgają przecież po Harrego Pottera, a tam też jest sporo magii, nienawiści, zła itp. Więc może masz rację "co w tym takiego dziwnego"

Żeby nie było, nie mam nic przeciwko Tolkienowi ani Hobbitowi. Po prostu uważałem że dla szóstoklasisty to lektura o trochę zbyt dużym ładunku emocjonalnym - orkowie, smok, walki, śmierć. Wolałbym, żeby w planie było przerabianie tego np. w VII klasie. Chociaż z drugiej strony, dzieci wcześniej sięgają przecież po Harrego Pottera, a tam też jest sporo magii, nienawiści, zła...