Spojrzał na statek sunący po wodzie. Było ich kilka. Płynęły mimo iż nie wiedziały dokąd.
- Czy musisz mi zakłócać sen, by pokazać ten oto ziemski krajobraz?! - ryknął, ale tak na prawdę nie był znowuż taki zły. Dobrze wiedział, że przed nim rozgrywa się niesamowite wydarzenie w historii ludzkości.
- Ależ spójrz, zaraz dobiją do brzegu - odparł całkiem spokojnie syn.
Na ziemi Kolumb wraz z całą załogą też już dostrzegał ląd. "Nareszcie" - pomyślał.
- Słyszałeś?! - pisnął syn - Krzysztof jest bardzo zmęczony.
I ojciec ,i syn posiadali tę umiejętność czytania w myślach. Marynarze klnęli lub radowali się niezmiernie. Tylko jedna kobieta ubrana w jedwabistą suknię płakała.
"Tęsknię za Nim" - myślała - "On tu powinien być. Nie powinien nikogo ratować, nie powinien wyskakiwać za burtę"
- Biedna kobieta - mruknął Ojciec i postanowił jej pomóc.
Poczłapał do kabiny czasowej. Minął tysiące różnych urządzeń, aż wreszcie odnalazł to jedyne. Wehikuł czasoprzestrzennny.
***
Spojrzał na statek sunący po wodzie. Było ich kilka. Płynęły mimo iż nie wiedziały dokąd.
- Czy musisz mi zakłócać sen, by pokazać ten oto ziemski krajobraz?! - ryknął, ale tak na prawdę nie był znowuż taki zły. Dobrze wiedział, że przed nim rozgrywa się niesamowite wydarzenie w historii ludzkości. Dobrze wiedział, że zmienił jego bieg. Częściowo.
- Ależ spójrz, zaraz dobiją do brzegu - odparł całkiem spokojnie syn.
Na ziemi Kolumb wraz z całą załogą też już dostrzegał ląd.
"Nareszcie" - pomyślał.
- Słyszałeś?! - pisnął syn - Krzysztof jest bardzo zmęczony.
I ojciec ,i syn posiadali tę umiejętność czytania w myślach. Prawie wszyscy byli zmęczeni i zadowoleni z siebie. Tylko dwójka ludzi - mężczyzna i kobieta - wprost tryskała energią. Kobieta tuliła się do męża, a on płakał ze szczęścia.
"Spełniło się nasze marzenie." - pomyśleli niemal równocześnie - "Jesteśmy razem, daleko od domu."
Ojciec i syn obserwowali parę kochanków. Ojciec zadowolony z siebie, a syn szczęśliwy z ich szczęścia. Scena ta rozegrała się tuż obok rozpoczęcia nowej ery ludzkości. Mimo to była dla dwójki "kosmitów" równie ważna.

Spojrzał na statek sunący po wodzie. Było ich kilka. Płynęły mimo iż nie wiedziały dokąd.
- Czy musisz mi zakłócać sen, by pokazać ten oto ziemski krajobraz?! - ryknął, ale tak na prawdę nie był znowuż taki zły. Dobrze wiedział, że przed nim rozgrywa się niesamowite wydarzenie w historii ludzkości.
- Ależ spójrz, zaraz dobiją do brzegu - odparł całkiem spokojnie syn.
Na...

Kaja nie miała łatwej pracy, przydzielono jej do obserwacji Ziemię. Jak każdego ranka wspięła się na grzbiet Łuski, i poleciała na zwiady. Chłodny strumień powietrza owiewał jej twarz, a ciepło smoczej skóry ogrzewało przyjemnie ręce. Współpraca z Łuską był jednym z nielicznych pozytywnych aspektów tej misji. W całym wszechświecie nie ma drugiego miejsca gdzie było by tyle zła, bólu i cierpienia jak na Ziemi. Gdzie nie spojrzała tam toczyły się wojny, dzieci umierały z głodu, a matki mordowały niemowlęta. Była świadkiem obu straszliwych wojen które rozpętały piekło prawie na całej planecie, samo słowo "holokaust" przyprawiał ją o dreszcze, widziała obozy pracy na Syberii, ludzi prześladowanych przez komunizm, wybuch broni jądrowej. Tyle zła i po co to wszystko. Jest już zmęczona, patrzeniem na głupotę ludzi i ich ślepe dążenie do władzy i bogactwa. Czy nie mogli by żyć w pokoju jak jej lud w szczęściu i spokoju, niektórzy dożywali tysięcznych urodzin. Pogrążona w myślach Kaja prawie przeoczyła, że jej zegarek rozbłysnął błękitnym światłem, światłem niosącym spokój i ukojenie, to znaczy, że gdzieś właśnie stało się coś dobrego i to na wielką skalę. Nie pamiętała kiedy ostatnio wydarzyło się coś takiego. Szybko namierzyła lokalizację i pogoniła Łuskę. Zatrzymały się nad sporym placem, w budynku na przeciwko otworzyło się okno i na balkon wyszedł mężczyzna w białej szacie. Bił od niego niesamowity blask i ciepło, Kaja czuła na sobie spojrzenie jego oczu, oczu w których widać było czyste dobre. W tym człowieku jest nadzieja dla całej Ziemi - pomyślała Kaja. To właśnie jego szukałam od tylu lat, nasz lud musi go chronić, aby on jak najdłużej szerzył dobro na tej chorej planecie, aby ją uleczył. To ważny dzień dla ludzkości, trzeba im utrwalić tą datę 16.10.1978, nadszedł czas zmian, zmian na lepsze.

Kaja nie miała łatwej pracy, przydzielono jej do obserwacji Ziemię. Jak każdego ranka wspięła się na grzbiet Łuski, i poleciała na zwiady. Chłodny strumień powietrza owiewał jej twarz, a ciepło smoczej skóry ogrzewało przyjemnie ręce. Współpraca z Łuską był jednym z nielicznych pozytywnych aspektów tej misji. W całym wszechświecie nie ma drugiego miejsca gdzie było by tyle...

Raport z misji badawczej planety C3 w słonecznej galaktyce białej przełęczy (ichnia Droga Mleczna). Zwanej przez jej mieszkańców „Ziemią”. Przybliżony wiek planety wynosi dwie quadry co na czas Ziemian wynosi około 5 miliardów lat. Żywy, myślący i rozwijający się byt jest dość młody. Rozwój technologiczny jest na znikomym poziomie. Samo istnienie nowego gatunku bytu w odległej galaktyce jest obiecujące i niewykluczona jest w niedalekiej przyszłości współpraca naszych bytów. Jednostka badawcza od pewnego czasu obserwuje jednak niepokojące zachowania ziemskiego bytu. Według poprzednich raportów Ziemianie odkryli w końcu sposób na rozszczepienie atomów. Zamiast wykorzystać uzyskaną w ten sposób energię w dalszy rozwój technologiczny, Ziemianie używają ich jako bomby. Należy zauważyć, że żaden dotąd znany byt po odkryciu reakcji termojądrowej nie użył jej w takiej postaci, jednakże zachowania autodestrukcyjne Ziemian są zatrważające. Testy atomowe na powierzchni Ziemi są odczuwalne przez nasze czujniki umieszczone na pobliskich planetach C2 i C4 (Wenus i Mars). Sytuacja sięgnęła apogeum, gdy w ziemskim roku 1945 z trzydniowym odstępem Ziemianie za pomocą bomb atomowych zmietli z powierzchni ziemi dwa miasta. Od tego czasu minęło już trochę czasu, jednakże Ziemianie nie wykazują żadnych symptomów poprawy. Próby atomowe trwają nadal, a państwa (najprawdopodobniej podstawowe jednostki terytorialne Ziemi) zbroją się w coraz to mocniejsze bomby, nie wykorzystując uzyskiwanej energii w żaden możliwy sposób. Przewidywana jest rychła nihilizacja bytu ziemskiego. Współpraca odroczona.

Raport z misji badawczej planety C3 w słonecznej galaktyce białej przełęczy (ichnia Droga Mleczna). Zwanej przez jej mieszkańców „Ziemią”. Przybliżony wiek planety wynosi dwie quadry co na czas Ziemian wynosi około 5 miliardów lat. Żywy, myślący i rozwijający się byt jest dość młody. Rozwój technologiczny jest na znikomym poziomie. Samo istnienie nowego gatunku bytu w...

37n.271z.373o.g.

Przedwczoraj dostaliśmy rozkaz wstrzymania wszelkich operacji odbywających się na powierzchni. Intrygujący jest fakt, że dotyczył on tej strony naszej bazy, która jest widoczna z Ziemi. To dziwne, ponieważ i tak bardzo ograniczamy tam swoją aktywność. Czyżby Ziemianie zaczęli się w końcu czegoś domyślać? Podobno ktoś od nich zbudował już coś, co przypomina trochę nasze spoglądacze sprzed kilkudziesięciu okresów.
Irytuje mnie trochę to, jak mało mówią nam Tamci z góry. Najwyraźniej wcale tak bardzo nie różnimy się od naszych podopiecznych. No, ale nie o tym chciałem teraz napisać. Przejdę może do opisu samego zdarzenia.
Na wstępie chcę zaznaczyć, że nic, co tutaj napisze nie jest zupełnie pewne...
Właściwie przyznano mi już 13 stopień wtajemniczenia, ale i tak ja oraz mi podobni mamy do dyspozycji tylko strzępki informacji naprawdę istotnych.
Tak więc podobno niedawno opuścił naszą bazę statek. Statek, który nie informował nas o swojej wizycie, i któremu nie zostały otworzone żadne wrota. Co więcej, on prawdopodobnie nie wiedział nawet o ich istnieniu. Ludzie ze stacji się niepokoją. Trafiają do nas pogłoski, że podróżnicy wylądowali tylko na kilka noktorów, żeby pozbierać jakieś kamienie... Po co? Chcieli zbadać skład warstwy maskującej, czy co? Jakby nie było lepszych sposobów...
Albo to jakiś żart tych krążących woków Astrazu (te ich głupie żarty, z których tylko oni się śmieją...)
Albo... Nie, to jest... to nie mogą być oni! Przecież oni ciągle zabijają się tymi kawałkami żelaza. Nie. To na pewno nie oni. Przed nimi przecież jeszcze długa droga.
Kiedy ci Astrazjanie w końcu zmądrzeją?

37n.271z.373o.g.

Przedwczoraj dostaliśmy rozkaz wstrzymania wszelkich operacji odbywających się na powierzchni. Intrygujący jest fakt, że dotyczył on tej strony naszej bazy, która jest widoczna z Ziemi. To dziwne, ponieważ i tak bardzo ograniczamy tam swoją aktywność. Czyżby Ziemianie zaczęli się w końcu czegoś domyślać? Podobno ktoś od nich zbudował już coś, co przypomina...

-A cóż to za dziwaczne stworzenia! Któż to widział, któż by pomyślał! Każdego dnia, możemy dostrzec jaka dzieli nas przepaść! Och, Klaus czy ty widzisz to co ja? Podczas kiedy my od lat potrafimy pisać, mamy elektronikę, nasze myśli są kodowane na twardych dyskach, oni dziś właśnie odkryli druk! Hahah mój drogi, te nędzne stworzenia nigdy nam nie dorównają! - rozradował się generał.
-Myślę, mój bracie, iż masz rację. Z ich strony nic nam nie zagraża. Ba! Kiedy tylko chcemy, możemy podbić ich planetę. Spójrz! To on! Niejaki Gutenberg! Trzeba przyznać, że to jedna z niewielu istot myślących. Ci "ludzie" jak sami się nazywają, nigdy nie przestaną mnie zaskakiwać. Są bardzo dziwni. Na cóż im ruchoma czcionka, kiedy od razu mogliby skonstruować coś lepszego!- wzburzył się Klaus.
Tymczasem do sali niepostrzeżenie wkradła się Klara, pierworodna generała:
-Witam, moi mili. Niechcący usłyszałam, o czym gaworzycie. Przykro mi to stwierdzić, aczkolwiek nie zgadzam się z Wami. Może ludzie to gatunek istotnie dziwny, lecz wyróżnia się na tle wszystkich innych. Dążą do nowoczesności małymi krokami, ale to nie powinno ich w żaden sposób dyskryminować w walce o całą galaktykę. Myślę, że powinni być bardziej uświadomieni oraz więcej wiedzieć o innych gatunkach istot żyjących. Nasz lud nie miał ruchomej czcionki. Spójrzcie ileż Jan musiał się napracować aby stworzyć tę maszynę! Być może jest tak samo przydatna jak nasze na pozór lepsze urządzenia?- wtrąciła się kobieta.
-Milcz głupia dziewczyno! Nikt nie pozwolił Ci zabrać głosu. Nie masz prawa się wtrącać! Planeta Ziemia nie szczyci się dobrą sławą, nie ma z nikim sojuszu, więc nie będziemy do nich wyciągać ręki! Ciesz się, że nie skazaliśmy Cię za śmierć!- uniósł się generał.
Tymczasem ludność Ziemi nie posiadała się ze szczęścia, iż Jan stworzył nowy wynalazek. Niczego nieświadomi nadal podążali do sukcesów technologicznych, nie odczuwając zbytnich braków.

-A cóż to za dziwaczne stworzenia! Któż to widział, któż by pomyślał! Każdego dnia, możemy dostrzec jaka dzieli nas przepaść! Och, Klaus czy ty widzisz to co ja? Podczas kiedy my od lat potrafimy pisać, mamy elektronikę, nasze myśli są kodowane na twardych dyskach, oni dziś właśnie odkryli druk! Hahah mój drogi, te nędzne stworzenia nigdy nam nie dorównają! - rozradował się...

- Biegają, ciągle biegają... Chyba przed kimś uciekają, może są w niebezpieczeństwie. Ale nie, co się dzieje? Reszta ich obserwuje. Dlaczego nie biegną z nimi? Dlaczego wydają takie dziwne odgłosy? Okropnie hałasują. Może to przed tym tłumem uciekają ci mężczyźni. Chociaż wcale nie wyglądają na przestraszonych, jedynie są bardzo wyczerpani. Ej, słyszysz? Z tego szmeru dało się usłyszeć krótki gwizd. Mężczyźni przystanęli. Co oni robią? Cały czas obserwują swoje nogi. Chwileczkę, coś tam się turla po trawie. Bomba? Są na to zbyt spokojni. Zresztą ta cała sytuacja nie wygląda na atak terrorystyczny. To chyba jest piłka. Ale przecież to są dorośli mężczyźni. Dlaczego biegają za piłką jak dzieci? A co robią ci pozostali ludzie? Czym się tak ekscytują?
- Oni grają w piłkę nożną i słyszałem, że mówią na to mundial.
- Mundial? Nic nie rozumiem. Ten ich wszechświat jest kompletnie nie do ogarnięcia.

- Biegają, ciągle biegają... Chyba przed kimś uciekają, może są w niebezpieczeństwie. Ale nie, co się dzieje? Reszta ich obserwuje. Dlaczego nie biegną z nimi? Dlaczego wydają takie dziwne odgłosy? Okropnie hałasują. Może to przed tym tłumem uciekają ci mężczyźni. Chociaż wcale nie wyglądają na przestraszonych, jedynie są bardzo wyczerpani. Ej, słyszysz? Z tego szmeru dało...

Obserwujemy ich od dawna. Wiemy, że podejrzewają iż nie są jedynymi rozumnymi istotami w kosmosie. Widzimy jak się starają dowieźć istnienia jakiś innych pozaziemskich cywilizacji. Takich jak nasza. Próbują się z nami porozumieć, wychwycić jakieś fale radiowe. Są bardzo ciekawscy. Ciekawscy i lekkomyślni, wręcz głupi. Z własnej woli niszczą swoją planetę. Toczą między sobą wojny. Widzieliśmy ogromne wybuchy broni jądrowej. Ludzi mordujących się nawzajem. Nie rozumiemy przyczyn ich działań. Staramy się ich nie oceniać. Nasz świat jest bardziej rozwinięty, wiemy więcej. Z łatwością moglibyśmy dać im jakiś sygnał, skontaktować się z nimi. Jednak nie wynikłoby z tego nic dobrego. Na razie tego nie robimy i jeśli nic się nie zmieni nigdy nie zamierzamy. Nasze wszechświaty zbyt się od siebie różnią.

Obserwujemy ich od dawna. Wiemy, że podejrzewają iż nie są jedynymi rozumnymi istotami w kosmosie. Widzimy jak się starają dowieźć istnienia jakiś innych pozaziemskich cywilizacji. Takich jak nasza. Próbują się z nami porozumieć, wychwycić jakieś fale radiowe. Są bardzo ciekawscy. Ciekawscy i lekkomyślni, wręcz głupi. Z własnej woli niszczą swoją planetę. Toczą między sobą...

- Mam nadzieję, że wszyscy odnajdą łaskę w Domu Pana i zmartwychwstaną – powiedziała Ewa do swojego męża.
- Ich uczynki są grzeszne. Ale nasz Bóg jest łaskawy– odpowiedział.
Oboje patrzyli się w lustro. Oglądali w nim ludzi strzelających do siebie, czołgi, które wypuszczały kolejne naboje z lufy, samoloty spuszczające bomby na ludność cywilną.
- Oni nazywają to II Wielką Wojną. Sam szatan musiał wymyślić ten straszny mechanizm, w którym tak dużo ludzi walczy ze sobą o życie – powiedziała pełnym troski głosem kobieta.
Oboje oglądający byli z równoległego świata. Świata w którym Jezus Chrystus zszedł z Krzyża i zaczął panować na Świecie. Posługiwali się wszystkimi językami i śmierć była im obca, żyli wiecznie. A ich świat pozbawiony był granic. Jedyne zło, które znali pochodziło od „Ludzi zza lustra” . Lustro było dla nich przestrogą, a zarazem próbą wiary.
- Chciałabym im pomóc – powiedziała pełna nadziei i spojrzała w oczy mężowi.
- Oboje byśmy chcieli. Wiesz, że tylko nasz Pan ma na nich wpływ. My możemy się tylko modlić– odparł pełnym rozpaczy głosem.
Spojrzeli jeszcze raz na mordujących się ludzi i odeszli. Oto oni żyją w Edenie, a ludzie zza lustra sami sobie tworzą piekło, gdzie człowiek gardzi człowiekiem. Jednak istnieje jeszcze iskierka dobra, która może to odmienić.

- Mam nadzieję, że wszyscy odnajdą łaskę w Domu Pana i zmartwychwstaną – powiedziała Ewa do swojego męża.
- Ich uczynki są grzeszne. Ale nasz Bóg jest łaskawy– odpowiedział.
Oboje patrzyli się w lustro. Oglądali w nim ludzi strzelających do siebie, czołgi, które wypuszczały kolejne naboje z lufy, samoloty spuszczające bomby na ludność cywilną.
- Oni nazywają to II Wielką...

"Ludzie to bardzo dziwne istoty..." - powiedział znany poeta Emus.
Po tym jak wystrzeliliśmy na ziemie sondy badawcze, od razu spostrzegliśmy różnorakie podziały społeczne i rasowe. Mieszkańcy tej planety wcale nie chcieli się z nami zaprzyjaźnić, tylko wypędzić pozbawić życia, co dla nas było nie do uwierzenia. Już więcej nie chcieliśmy o niech wiedzieć, lecz akurat na ich planecie zaczęła się straszliwa wojna. Byliśmy przerażeni ogromem zniszczeń, nie długo tam zabawiliśmy, uciekliśmy i zniszczyliśmy przejście do naszego świata, aby żaden człowiek, zły czy dobry nie wtargnął na naszą planetę.

"Ludzie to bardzo dziwne istoty..." - powiedział znany poeta Emus.
Po tym jak wystrzeliliśmy na ziemie sondy badawcze, od razu spostrzegliśmy różnorakie podziały społeczne i rasowe. Mieszkańcy tej planety wcale nie chcieli się z nami zaprzyjaźnić, tylko wypędzić pozbawić życia, co dla nas było nie do uwierzenia. Już więcej nie chcieliśmy o niech wiedzieć, lecz akurat na...

Człowiek. Niezwykle interesujący gatunek. Wywodzący się, w przeciwieństwie do nas, od małp. Podczas obserwacji zauważyliśmy niezwykle wielką agresję cechującą ten gatunek. W różnych częściach planety Ziemi porozumiewa się inaczej, dzięki czemu tworzy skupiska zwane „państwami”.
To co nas zaszokowało, to nienawiść pomiędzy tymi skupiskami względem siebie. Nasi badacze przelatując nad jednym z kontynentów tej planety, zauważyli jak popularne tu są morderstwa i wojny. W niektórych miejscach daje się wyczuć zapach palonych ciał. Zauważyliśmy, jak zabijają się każdego dnia.
Niezwykle okrutne praktyki, to ustawianie w szeregu swoich pobratymców i strzelanie z „broni palnej” w tył głowy. Niektórzy mają znaki swojego państwa w kolorze czerwonym z dziwnym znakiem, nazywają go „swastyką”.
Według raportu naszych uczonych gatunek ludzki nie może się dowiedzieć o naszym istnieniu. Nie jest jeszcze gotowy by nas poznać. Jego chęć mordu i ogromna agresja może nam w przyszłości niezwykle zagrozić. W następnym wieku powrócimy na tą dziwną planetę, aby móc sprawdzić czy sytuacja uległa zmianie i czy człowiek może na tyle ewoluować by pozbyć się tych niechcianych cech.

Człowiek. Niezwykle interesujący gatunek. Wywodzący się, w przeciwieństwie do nas, od małp. Podczas obserwacji zauważyliśmy niezwykle wielką agresję cechującą ten gatunek. W różnych częściach planety Ziemi porozumiewa się inaczej, dzięki czemu tworzy skupiska zwane „państwami”.
To co nas zaszokowało, to nienawiść pomiędzy tymi skupiskami względem siebie. Nasi badacze...