Moją ukochaną bohaterką z książki "Co wyszeptał nam deszcz" jest Olivia. Jej siła, determinacja i zdolność do przezwyciężania przeciwności losu sprawiają, że nie mogę się oderwać od historii, którą przeżywa. Jej niezłomna postawa w obliczu trudności oraz głęboka emocjonalna podróż, jaką przechodzi, sprawiają, że identyfikuję się z nią w każdym rozdziale. Dlatego też ta książka stała się moją ulubioną, ponieważ przez Oliviię doświadczam emocji, które trwają długo po zakończeniu lektury, oraz czerpię inspirację do stawiania czoła życiowym wyzwaniom z determinacją i godnością. 

 Moją ukochaną bohaterką z książki "Co wyszeptał nam deszcz" jest Olivia. Jej siła, determinacja i zdolność do przezwyciężania przeciwności losu sprawiają, że nie mogę się oderwać od historii, którą przeżywa. Jej niezłomna postawa w obliczu trudności oraz głęboka emocjonalna podróż, jaką przechodzi, sprawiają, że identyfikuję się z nią w każdym rozdziale. Dlatego też ta...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Janka z książki „Toń” Ishabel Szatrawskiej stała się dla
mnie idealnym odzwierciedleniem cytatu: „Trudne czasy tworzą silnych ludzi,
silni ludzie tworzą dobre czasy, dobre czasy tworzą słabych ludzi, a słabi
ludzie tworzą trudne czasy.”, tak aktualnego dziś w XXI wieku.Zmagając się z biedą, wojną , głodem, chorobą rodziców,
przesiedleniem może nam, współczesnym kobietom pokazać, że siła tkwi właśnie w
kobiecości. Kochała swoja pracę krawcowej bardziej niż mężczyzn, z którymi była
związana. To jej praca i umiejętności stanowiły o jej wartości i dawały
niezależność. Do związków podchodziła pragmatycznie – mężczyzna zapewniał jej
towarzystwo, ale o byt i wychowanie syna potrafiła zadbać sama. W życiu kierowała
się niezmiennymi zasadami; „Nie bierz od Niemca!” – nawet jako staruszka
wiedziała, że należy przede wszystkim liczyć na siebie. Nade wszystko ceniła
kobiece przyjaźnie, zarówno z niepełnosprawną dziewczyną jak i wiekową
sąsiadką. Samotne macierzyństwo, choć było dla Janki chyba największym
wyzwaniem, przekuła w sukces wychowując pewnego siebie mężczyznę.Drogie Panie, kiedy będziemy zmagały się z problemami
naszych czasów, na przykład jaki kolor butów będzie pasował do nowej torebki, pomyślmy
chwilę o Jance, która z pewnością doradziłaby nam: „Idź boso”.

Janka z książki „Toń” Ishabel Szatrawskiej stała się dla
mnie idealnym odzwierciedleniem cytatu: „Trudne czasy tworzą silnych ludzi,
silni ludzie tworzą dobre czasy, dobre czasy tworzą słabych ludzi, a słabi
ludzie tworzą trudne czasy.”, tak aktualnego dziś w XXI wieku.Zmagając się z biedą, wojną , głodem, chorobą rodziców,
przesiedleniem może nam, współczesnym kobietom...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ogromne wrażenie zrobiła na mnie Maria Herman z kryminału Roberta Małeckiego " Urwisko ". To kobieta o dwóch twarzach- twarda policjantka, która po nitce do kłębka rozwiąże każdą zagadkę, nawet tą niewyjaśnioną z przeszłości. Imponuje mi, bo w zawodzie zdominowanym przez mężczyzn, jakim jest zawód policjanta, świetnie sobie radzi i udowadnia, że płeć nie ma znaczenia. W dodatku jest tak prawdziwa, iż można uwierzyć, że istnieje naprawdę i przechadza się ulicami Bydgoszczy. Żeby nie było tak idealnie Herman ma jeszcze drugą twarz i swojego demona - uzależnienie od hazardu. To ono sprawiło, że Maria straciła wiele: pieniądze, przyjaciół, rodzinę, zaufanie i szacunek. Buduje od nowa swoją pozycję. Spłaca długi nie tylko te finansowe, ale też te w relacjach międzyludzkich. Choć pokus wiele, Maria walczy ze swą słabością i pokazuje, że hazard to taki sam nałóg jak każdy inny, który zniewala i niszczy nawet tak twardych ludzi jak ona. Maria to kobieta atrakcyjna, jednak nie podkreśla swoich walorów. Nie chce, by ktoś zwrócił na nią uwagę i zaangażował się emocjonalnie. To kara, którą sobie wymierza, sądząc, że nie zasługuje na szczęście u boku drugiej osoby. Jej postawa wskazuje też, że nie " szata zdobi człowieka", lecz czyny, charakter i to, co człowiek ma w środku. Marii daleko jest do ideału, lecz mimo jej grzeszków i słabości można ją polubić i z chęcią śledzić jej historię na kartach książki. Jest zwykłym człowiekiem, nie Wonder Woman i może dlatego właśnie ją lubię? 

Ogromne wrażenie zrobiła na mnie Maria Herman z kryminału Roberta Małeckiego " Urwisko ". To kobieta o dwóch twarzach- twarda policjantka, która po nitce do kłębka rozwiąże każdą zagadkę, nawet tą niewyjaśnioną z przeszłości. Imponuje mi, bo w zawodzie zdominowanym przez mężczyzn, jakim jest zawód policjanta, świetnie sobie radzi i udowadnia, że płeć nie ma znaczenia. W...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zagłosowałam na najnowszą książkę z serii o Cormoranie Strike'u czyli "Wartką Śmierć". W czasach nastoletnich moim ulubionym detektywem był Herkules Poiroit, później Harry Hole a teraz jest nim Cormoran. Choć obracajął się z różnych względów w tzw. "wyższych sferach" jest niesamowicie przyziemny i twardo stąpająco po ziemi. Mój dodatkowy powód osobisty jest taki, że urodziłam bliźniaki, więc czasu na czytanie książki kompletnie nie miałam. Nie mogłam sobie odmówić kontynuacji ulubionej serii, więc w końcu przekonałam się do audiobooka!

Zagłosowałam na najnowszą książkę z serii o Cormoranie Strike'u czyli "Wartką Śmierć". W czasach nastoletnich moim ulubionym detektywem był Herkules Poiroit, później Harry Hole a teraz jest nim Cormoran. Choć obracajął się z różnych względów w tzw. "wyższych sferach" jest niesamowicie przyziemny i twardo stąpająco po ziemi. Mój dodatkowy powód osobisty jest taki, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Już od kilku dni nie mogę sobie znaleźć miejsca, po przeczytaniu rewelacyjnych „Chłopek”.
W tej najbardziej lekceważonej warstwie społecznej,  jaką byli mieszkańcy wsi, to one stały najniżej, mniej czasami cenione,  niż zwierzęta gospodarskie. A jednak, nie potrafiąc pisać i czytać, wykształciły ludzi zajmujących się nauką, sztuką,  medycyną czy prawem. Nie dojadając,  karmiły często kilkunastoosobowe rodziny. Pozbawione najprostszych udogodnień prowadziły dom, uprawiały ziemię, handlowały.  I nikt ich nie pytał o zdanie, nikt nie doceniał tego ogromu pracy, nikt nie dawał prawa do zabrania głosu, do możliwości rozwoju czy odpoczynku. Ograniczane pod każdym względem, potrafiły korzystać z każdej nadarzającej się okazji, by zmienić straszne położenie, jeżeli nie swoje,  to choćby  swoich dzieci.  I w końcu, zmuszane do niemego znoszenia swojego losu, przemówiły na kartach książki Joanny Kuciel-Frydryszak. „Chłopki” to mój faworyt w tegorocznym Plebiscycie Książka Roku, bo nikt nie wywarł na mnie takiego wrażenia jak te silne, dzielne, zaradne kobiety.

Już od kilku dni nie mogę sobie znaleźć miejsca, po przeczytaniu rewelacyjnych „Chłopek”.
W tej najbardziej lekceważonej warstwie społecznej,  jaką byli mieszkańcy wsi, to one stały najniżej, mniej czasami cenione,  niż zwierzęta gospodarskie. A jednak, nie potrafiąc pisać i czytać, wykształciły ludzi zajmujących się nauką, sztuką,  medycyną czy prawem. Nie dojadając,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W roku 2023 zachwyciła mnie ekranizacja powieści ,,Ballada Ptaków i Węży'' Suzanne Collins. Książkę czytałam już dawno temu, ale postać głównej bohaterki była na tyle wyrazista i inspirująca, że wciąż miałam ją żywo w pamięci idąc do kina. To właśnie ta pozycja zdobyła mój głos w plebiscycie.

Chcecie wiedzieć dlaczego? Inspirując się wierszem Wisławy Szymborskiej, namaluję dla was słowami jej portret.

Portret Lucy Gray Baird

Musiała wziąć udział w Igrzyskach śmierci,
Zmienić się, aby przetrwać.
To wydawało się niemożliwe, trudne, warte próby.
Oczy miała raz uśmiechnięte, gdy śpiewała na scenie,
Raz pełne łez, gdy przyszedł moment zwątpienia przed wejściem na arenę.
Pocałowała go jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie,
Była naiwna, ale widziała w nim sygnały ostrzegawcze.
Wydawała się słaba, a zwyciężyła.
Nie miała szans, lecz je zdobyła,
Nie wiedziała jak, ale wymyśliła,
Młoda, za młoda żeby umierać.
Śpiewała piosenki, ballady,
Trzymała w rękach gitarę, puderniczkę z trucizną, węża.
Dokąd tak pobiegła, czy nie została postrzelona?
Kochała go, ale się nie uparła,
Zawiódł ją więc zniknęła. 

W roku 2023 zachwyciła mnie ekranizacja powieści ,,Ballada Ptaków i Węży'' Suzanne Collins. Książkę czytałam już dawno temu, ale postać głównej bohaterki była na tyle wyrazista i inspirująca, że wciąż miałam ją żywo w pamięci idąc do kina. To właśnie ta pozycja zdobyła mój głos w plebiscycie.

Chcecie wiedzieć dlaczego? Inspirując się wierszem Wisławy Szymborskiej,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nigdy nie przypuszczałam, że będę brała udział w głosowaniu na książkę roku...  Jednakże było wiele zawirowań zawodowych w moim życiu i nagle stało się tak, że zaczęłam pracować jako bibliotekarka. Wróciła miłość do książek, radość z ich czytania (lub bardziej słuchania, z powodu braku czasu)! Dlatego też zdecydowałam się zagłosować na tą którą min. bardzo polubiłam tj. "Ludzie z mgły" Izabeli Janiszewskiej. W przeszłości czytałam głównie powieści i romansidła...dziś przemawiają do mnie również kryminały. Po tej lekturze zaczęłam rozumieć dlaczego są miłośnicy, którzy je uwielbiają i nie zamienią na żadne inne.  Przede wszystkim książka ta wprowadziła w moje życie odrobinę dreszczyku i emocji, pobudziła wyobraźnię i do końca trzymała w napięciu! Jeśli chcesz zacząć przygodę z kryminałem i nie zrazić się na początek, to polecam! :)
Kolejną pozycją na którą zagłosowałam była książka "Chłopki. Opowieść o naszych babkach"  Joanny Kuciel-Frydryszak . Od urodzenia mieszkam na wsi, mimo wszystko nie zdawałam sobie sprawy jak ciężki żywot wiodły moje przodkinie, dopóki nie zgłębiłam tajemnic tej ksiażki... Jakie życie na wsi było niesprawiedliwe, jak wiele wyrzeczeń i upokorzeń ponosiły kobiety, będąc bezgranicznie oddanymi rodzinie. Lektura ta pokazała mi,  że trzeba cieszyć się z tego co osiągnęliśmy jako ludzie, co osiągnęłam jako człowiek. Pokazała mi, że trzeba żyć pełnią życia, spełniać marzenia i i dbać o wspólne dobro w rodzinie.

Nigdy nie przypuszczałam, że będę brała udział w głosowaniu na książkę roku...  Jednakże było wiele zawirowań zawodowych w moim życiu i nagle stało się tak, że zaczęłam pracować jako bibliotekarka. Wróciła miłość do książek, radość z ich czytania (lub bardziej słuchania, z powodu braku czasu)! Dlatego też zdecydowałam się zagłosować na tą którą min. bardzo polubiłam tj....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Głosuję na "Sąsiednie kolory" Jakuba Małeckiego. Ta powieść poruszyła mnie
głęboko dzięki bogatym postaciom i wielowątkowej fabule. Odwaga głównego
bohatera, stolarza Krystiana Dzierzby, oraz jego córki, która poszukuje Diabła,
sprawiły, że ta historia o tęsknocie, odwadze i miłości niemożliwej pozostanie
ze mną na długo. Małecki mistrzowsko snuje wątki prawdy, pustych miejsc w ciele
i słów, które przenoszą się daleko poza śmierć, co skłania do refleksji nad
ludzkimi emocjami i wyborami. "Sąsiednie kolory" zasługują na miano
książki roku, ponieważ nie tylko wciągnęła mnie ona w swoją historię, ale
również skłoniła do przemyśleń nad kondycją ludzkiego serca i jego zdolności do
odwagi i miłości.

Głosuję na "Sąsiednie kolory" Jakuba Małeckiego. Ta powieść poruszyła mnie
głęboko dzięki bogatym postaciom i wielowątkowej fabule. Odwaga głównego
bohatera, stolarza Krystiana Dzierzby, oraz jego córki, która poszukuje Diabła,
sprawiły, że ta historia o tęsknocie, odwadze i miłości niemożliwej pozostanie
ze mną na długo. Małecki mistrzowsko snuje wątki prawdy, pustych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Głosuję na powieść Remigiusza Mróza, Langer, ponieważ jego twórczość wciąga czytelnika w świat emocji, intryg, i nieprzewidywalnych zwrotów akcji.

Głosuję na powieść Remigiusza Mróza, Langer, ponieważ jego twórczość wciąga czytelnika w świat emocji, intryg, i nieprzewidywalnych zwrotów akcji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Głosuję na powieść "Wiatr halny" autorstwa Wojciecha Kuczoka. W tej książce główny bohater, Janek, wywarł na mnie niezapomniane wrażenie swoją złożoną osobowością oraz głębokimi refleksjami na temat życia i ludzkiej natury. Jego podróż przez trudne życiowe sytuacje, a także jego wewnętrzna walka z demonami przeszłości, poruszają i zmuszają do refleksji nad własnym życiem. Kuczok w mistrzowski sposób ukazuje złożoność ludzkiej psychiki oraz to, jak człowiek może zmagać się z przeciwnościami losu. Janek staje się dla czytelnika nie tylko bohaterem książki, ale także inspiracją do głębszego zastanowienia się nad własnym życiem i wyzwaniami, które napotykamy na swej drodze. Dlatego oddaję swój głos na tę powieść, która nie tylko bawi i porusza, ale także prowokuje do refleksji nad istotą ludzkiego losu.

Głosuję na powieść "Wiatr halny" autorstwa Wojciecha Kuczoka. W tej książce główny bohater, Janek, wywarł na mnie niezapomniane wrażenie swoją złożoną osobowością oraz głębokimi refleksjami na temat życia i ludzkiej natury. Jego podróż przez trudne życiowe sytuacje, a także jego wewnętrzna walka z demonami przeszłości, poruszają i zmuszają do refleksji nad własnym życiem....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej