„Potęga podświadomości” – to jest coś,
Do zmiany życia niezwykła moc.
Przedtem nieśmiała szara myszka,
A po przeczytaniu metamorfoza szybka.
Brak pewności siebie to był mój znaczny defekt,
A do tego przeszkadzał nieprawidłowy moralny szkielet.
DDA brzmiało od zawsze jak wyrok,
Wstrzymując każdy kolejny krok.
Pan Murphy w końcu trafił do tego łba,
Który do tej pory przysłaniała gęsta mgła.
A wystarczyło tylko zmienić myślenie,
Aby osiągnąć upragnione życiowe cele.
Dzięki temu najgorszy egzamin w życiu,
Wcale nie taki straszny był w przebyciu.
Tym sposobem m.in. upragnione prawo jazdy zdobyłam
I do licznego grona kierowców dołączyłam.
Co prawda synek w brzuchu mi pomagał,
Bo 8 miesiąc stanu błogosławionego się pojawiał.
Wiara bez zastrzeżeń i wizualizacja mają wielką moc
I potrafią skutecznie usunąć przeszkód stos.
Dzięki nim usunęłam podświadome blokady,
Skupiając się i wierząc mocno w cel obrany.
Uwolniłam umysł i pokonałam własne lęki,
Staczając z własną sobą bój nieziemski.
W końcu zaczęłam oddychać pełną piersią,
I odkryłam jak wielkie we mnie możliwości drzemią.
Stałam się kobietą szczęśliwą i świadomą,
Która już nigdy nie będzie wśród ludzi samotną.
Dlatego przeczytaj tę książkę drogi człowiecze,
Jeśli żyć pełną piersią masz przemożne pragnienie.
Moja to książka zdecydowanie ulubiona,
Bez której nie czuję się już w życiu zagubiona.
Prowadzi mnie odtąd przez drogi kręte,
Więc dziwić Cię nie powinno, że zaglądanie do niej jest u mnie częste.
Polecam ją każdemu z Was czytelnicy drodzy,
By Wasze życie było pełne szczęścia i dobrobytu mocy.

„Potęga podświadomości” – to jest coś,
Do zmiany życia niezwykła moc.
Przedtem nieśmiała szara myszka,
A po przeczytaniu metamorfoza szybka.
Brak pewności siebie to był mój znaczny defekt,
A do tego przeszkadzał nieprawidłowy moralny szkielet.
DDA brzmiało od zawsze jak wyrok,
Wstrzymując każdy kolejny krok.
Pan Murphy w końcu trafił do tego łba,
Który do tej pory...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książka do której wracam przez całe moje dorosłe życie w postaci fragmentòw to  Zatoka szumiących traw i stara Fleszerowa Muskat a więc miłość w cieniu agaru w sposób bardzo charakterystyczny dla całego Pomorza a więc z tradycji morskich kontaktów damsko - męskich w nowoczesność a więc mała epopeja albo alergia na mój podlaski sposób  - ja czytelniczka i Fleszerowa pisarka...sposób!

Książka do której wracam przez całe moje dorosłe życie w postaci fragmentòw to  Zatoka szumiących traw i stara Fleszerowa Muskat a więc miłość w cieniu agaru w sposób bardzo charakterystyczny dla całego Pomorza a więc z tradycji morskich kontaktów damsko - męskich w nowoczesność a więc mała epopeja albo alergia na mój podlaski sposób  - ja czytelniczka i Fleszerowa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wybór ulubionej książki nie należał do najłatwiejszych. Lecz "Mistrz i Małgorzata" Bułhakowa jak najbardziej zasługuje na to wyróżnienie. Jedna z trzech lektur, które przeczytałem w mojej karierze szkolnej. Jednak nie jest w stanie powiedzieć, co dokładnie mnie w niej urzekło. Prawdopodobnie była to postać Wolanda, który swoją indywidualnością "wepchał" się w mój osobisty ranking postaci z różnego rodzaju uniwersum. Koniec końców nie odwołałem się do powieści na maturze ale fakt jej istnienia i tego, że ją przeczytałem, pozostanie w moim sercu do końca.

Wybór ulubionej książki nie należał do najłatwiejszych. Lecz "Mistrz i Małgorzata" Bułhakowa jak najbardziej zasługuje na to wyróżnienie. Jedna z trzech lektur, które przeczytałem w mojej karierze szkolnej. Jednak nie jest w stanie powiedzieć, co dokładnie mnie w niej urzekło. Prawdopodobnie była to postać Wolanda, który swoją indywidualnością "wepchał" się w mój osobisty...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zamykam oczy. Znów mam 12 lat. Zostaję w domu z powodu choroby, ale czuję się na tyle dobrze, że zaczynam się okropnie nudzić. Nie mam telewizora ani komórki, więc odrobinę rozrywki zapewnia mi myszkowanie w pokoju starszej siostry. Na jej biurku widzę TEN zakazany owoc, książkę Sparksa pt. "Jesienna miłość". Zabroniła mi ją czytać, ale... Przeliczam w głowie czas. Mam jakieś 8 h zanim Angela wróci do domu. Chwilę kręcę się po pokoju, rozważam za i przeciw. Pokusa jest silniejsza. Chowam książkę pod górę od piżamy i biegiem pędzę do swojego łóżka. Na twarzy niczym wyrzut sumienia oblewa mnie rumieniec wstydu. Wchodzę pod kołdrę i zaczynam czytać. Przepadam. Chyba czuję zdecydowanie zbyt dużo emocji. Jestem wściekła na zachowanie głównego bohatera, współczuję głównej bohaterce i odnajduję w niej cząstkę siebie. Następnie razem z nimi przeżywam pierwsze zauroczenie, a z każdą kolejną stroną zaczynam rozumieć czym powinna być prawdziwa miłość. Uczę się tego z Landonem i Jamie. Razem z nimi odkrywam nowe horyzonty, które wcześniej wydawały się niedostępne, próbuję stać się lepszym człowiekiem, cieszę się z małych rzeczy. Jestem gdzieś w połowie książki i czuję jak pęka mi serce. W głębi duszy wiem już, że to nie skończy się dobrze. Boże, dlaczego im to robisz? Czy nie kochała Cię zbyt mocno, żeby to niszczyć? Po policzkach płynie mi morze łez. Nie widzę już prawie tekstu, gdy kończę powieść. To nie jest już cichy płacz, to szloch. Krztuszę się nie mogąc się uspokoić. Jednak z ostatnim zdaniem wkrada się we mnie cicha nadzieja, która jest w Landonie. "Bo miłość jest jak wiatr, nie widać jej, ale ją czuć". Odnoszę książkę. Zdążyłam. Już wiem, że to powieść mojego życia.
Otwieram oczy. Mam 28 lat. Nadal o niej pamiętam. Czuję, że te emocje nadal są we mnie, po latach odczuwam je bardziej, bo muszę zrozumieć, że moja siostra także jest z wiatrem. Wyobrażam sobie, że śmieje się teraz razem z Jamie gdzieś pośród chmur. Oddycham. Czuję ich obecność. Jest dobrze.

Zamykam oczy. Znów mam 12 lat. Zostaję w domu z powodu choroby, ale czuję się na tyle dobrze, że zaczynam się okropnie nudzić. Nie mam telewizora ani komórki, więc odrobinę rozrywki zapewnia mi myszkowanie w pokoju starszej siostry. Na jej biurku widzę TEN zakazany owoc, książkę Sparksa pt. "Jesienna miłość". Zabroniła mi ją czytać, ale... Przeliczam w głowie czas. Mam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Trudno wybrać tą jedną, ulubioną książkę. Na przestrzeni lat, miałam kilka takich. Postanowiłam jednak, że wybiorę pozycję, którą dzięki pewnemu serialowi, odkrywam na nowo. Wstyd się przyznać, ale nie zawsze doceniałam, jak wielki skarb mam w domu. Książka nad książkami, która była inspiracją dla wielkich tego świata. Pisarze, malarze, czy wielcy kompozytorzy inspirowali i inspirują się jej treścią. Biblia, bo o niej tu mowa, jest książką niezwykłą. Dla mnie to nie tylko zbiór zasad moralnych kształtujących postawy życiowe, to przede wszystkim historia miłości Boga do człowieka.
Myślę też, że Biblia ma charakter uniwersalny. Czytać ją może każdy, zrozumieć wybitny profesor, jak i prosty człowiek. Biblia jest wspaniałym dziełem literackim, pełnym metafor, alegorii i symboli. Można w niej znaleźć też, przykłady wielu gatunków literackich. Pełna napięcia, historia ucieczki Izraelitów z Egiptu. Dramatyczna historia Hioba, czy pełen intymności poemat miłosny w Pieśni nad Pieśniami, to tylko niektóre przykłady. W Biblii człowiek, nie jest herosem, który wszystko wie i nie popełnia błędów. W każdej postawie człowieka, przedstawionego w Biblii, możemy odnaleźć siebie.
Dla mnie niezwykłe w Biblii jest to, że ciągle odkrywam ją na nowo. Mogę czytać ją kilka razy, a zawsze odnajduję coś innego, dlatego nigdy mi się nie znudzi. Biblia daje mi nadzieję, że po burzy, zawsze przychodzi słońce, że ciemność i śmierć, nie mają ostatniego słowa. Daje pewność, że Bóg kocha mnie pomimo moich niedoskonałości i ułomności, że czeka. Biblia to księga życia.

Trudno wybrać tą jedną, ulubioną książkę. Na przestrzeni lat, miałam kilka takich. Postanowiłam jednak, że wybiorę pozycję, którą dzięki pewnemu serialowi, odkrywam na nowo. Wstyd się przyznać, ale nie zawsze doceniałam, jak wielki skarb mam w domu. Książka nad książkami, która była inspiracją dla wielkich tego świata. Pisarze, malarze, czy wielcy kompozytorzy inspirowali i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Ania z Zielonego Wzgórza" - pierwsza dłuższa książka, którą przeczytałam samodzielnie w wieku ok. 7-8 lat. Minęło niemal 30 lat, wciąż jest moją ulubioną.

"Ania z Zielonego Wzgórza" - pierwsza dłuższa książka, którą przeczytałam samodzielnie w wieku ok. 7-8 lat. Minęło niemal 30 lat, wciąż jest moją ulubioną.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moje życie zmieniło się, gdy jako mała dziewczynka znalazłam na strychu pewną ksiązkę, w której brakowało dziesięciu pierwszych stron. Mimo to zdecydowałam się ją przeczytać. I to był punkt przełomowy, ponieważ zabrała mnie do zupełnie innego świata, pozwoliła poznać nowych przyjaciół- jak się okazało na całe życie. "Przygody Tomka Sawyera" jest książką  mojego życia. To do niej wracam przynajmniej raz w roku i za każdym razem czuję się tak jakbym z Tomkiem, Becky i Huckiem biegała po ulicach, eksplorowała pieczary i robiła psikusy ciotce. Przygoda Tomka na cmentarzu do dziś wywołuje we  mnie gęsią skórkę. I choć czytam teraz zupełnie inną litaraturę zawsze będę wracać do krainy dzieciństwa. Zawsze z Tomkiem. 

Moje życie zmieniło się, gdy jako mała dziewczynka znalazłam na strychu pewną ksiązkę, w której brakowało dziesięciu pierwszych stron. Mimo to zdecydowałam się ją przeczytać. I to był punkt przełomowy, ponieważ zabrała mnie do zupełnie innego świata, pozwoliła poznać nowych przyjaciół- jak się okazało na całe życie. "Przygody Tomka Sawyera" jest książką  mojego życia. To do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja ulubiona książka może być tylko jedna, jest nią niewątpliwie "Tajemnica skrzaciej doliny" autorstwa Barbary Eysymontt. Czytałam ją z zapartym tchem jako siedmiolatka i uwierzcie mi, czytam ją cyklicznie od tego czasu, a minęło już sporo lat. Zdarza mi się ją czytać też pokoleniu, które pojawiło się całkiem niedawno na świecie. Powiedziałabym książka ponadczasowa. Jest w niej ciepło i spokój cioci Azalii, mądrość profesora Pióreczko oraz odwaga skrzatów i Biedronki. Pojawia się też mroczna strona, która zostaje pokonana przez wspomniane pozytywne cechy wymienionych bohaterów...Nic dodać, nic ująć. Książka, która od dzieciaka zaszczepiła u mnie chęć do odkrywania nowych rzeczy, wiarę w pozytywne strony ludzkiej natury a przede wszystkim miłość do czytania. Pomimo widocznego zużycia, stoi w mojej biblioteczce na miejscu honorowym. 

Moja ulubiona książka może być tylko jedna, jest nią niewątpliwie "Tajemnica skrzaciej doliny" autorstwa Barbary Eysymontt. Czytałam ją z zapartym tchem jako siedmiolatka i uwierzcie mi, czytam ją cyklicznie od tego czasu, a minęło już sporo lat. Zdarza mi się ją czytać też pokoleniu, które pojawiło się całkiem niedawno na świecie. Powiedziałabym książka ponadczasowa. Jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

  Kiedy ktoś zada mi pytanie pokroju: „Jaka jest twoja
ulubiona książka”, przez dobre kilka chwil mogę wymieniać wszystkie wyjątkowe i
ważne dla mnie książki, które przeczytałam w swoim życiu. Jednak tutaj
przybliżę jedną książkę, którą ostatnio miałam okazję przeczytać, a nie jest
ona serią.

„Lights up” N. Fromuth to piękna pozycja, czy to dla starszych, dorosłych
czytelników, czy też tych młodszych. Jej piękny przekaz często atakuje mnie
znienacka i pomimo, że minął miesiąc od jej przeczytania – często wracam do
niej myślami. Pozycja wydawałoby się, że ‘banalna’ i nie wnosząca nic w czytelnicze
życie. Ale już teraz mogę każdemu powiedzieć, że ta opinia może się zmienić i
może nie mieć racji.

Książka porusza wrażliwy temat bezsenności i pokazuje młodzież z dwóch stron –
pilnej uczennicy, córki szeryfa Blanci oraz pakującego się w kłopoty,
oskarżonego o morderstwo Leonce’a. 
Zderzenie dwóch, odmiennych światów. 
Niejedną książkę taką się znajdzie, zgodzę się. W końcu pupilek
nauczycieli, wzorowa uczennica i chłopak niczym Bad boy. Ale, tak jak wcześniej
przytoczyłam, ma ona piękny przekaz, którym chciałabym zakończyć swoją wypowiedzieć.


Każdy jest latarnią i może rozbłysnąć. Nawet jeśli odpada z niej tynk, ma
powybijane okna i jest opuszczona i zamknięta. Podobnie jest z człowiekiem. Nie
ważne, jak bardzo jest ‘zniszczony’ przez życie i otoczenie – zawsze przyjdzie
ten czas, kiedy się odbuduje i wypuści swoje własne, mocne światło.



  

  Kiedy ktoś zada mi pytanie pokroju: „Jaka jest twoja
ulubiona książka”, przez dobre kilka chwil mogę wymieniać wszystkie wyjątkowe i
ważne dla mnie książki, które przeczytałam w swoim życiu. Jednak tutaj
przybliżę jedną książkę, którą ostatnio miałam okazję przeczytać, a nie jest
ona serią.

„Lights up” N. Fromuth to piękna pozycja, czy to dla starszych, dorosłych
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

- Zacznij czytać lekturę! - ponaglała mnie moja mama kiedy byłam w trzeciej klasie podstawówki. - Zobaczysz, nie wyrobisz się i dostaniesz jedynkę. 
- Ale książki są taaaaakie nudne. - jęczałam z niechęcią patrząc na półkę gdzie leżała pozycja "Chłopcy z Placu Broni". 
Aż pewnego wieczoru nie miałam wyboru, bo czas działał na moją niekorzyść, zaczełam czytać i przepadałam. I oczywiście zalewałam się łzami jak ją kończyłam. To od tej książki zaczęła się moja czytelnicza przygoda i uważam, że jest najważniejsza jaką przeczytałam bo gdyby nie ona nie poznałabym magii jaka wiąże się z czytaniem książek. Oczywiście przez ostanie blisko 20 lat przeczytałam setki innych książek, ale "Chłopcy z Placu Broni" zawsze pozostaną moim numerem jeden, do którego wracam co kilka lat, żeby znowu poczuć się jak dziewięciolatka, zaczynająca przygodę z czytaniem. 

- Zacznij czytać lekturę! - ponaglała mnie moja mama kiedy byłam w trzeciej klasie podstawówki. - Zobaczysz, nie wyrobisz się i dostaniesz jedynkę. 
- Ale książki są taaaaakie nudne. - jęczałam z niechęcią patrząc na półkę gdzie leżała pozycja "Chłopcy z Placu Broni". 
Aż pewnego wieczoru nie miałam wyboru, bo czas działał na moją niekorzyść, zaczełam czytać i przepadałam....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej