Herosi życia
Zastanawiałam się jaki jest przepis na to, aby film odniósł sukces, zdobył zarówno serca widzów jak i uznanie krytyków? Doszłam do wniosku, że najważniejszy w filmie jest bohater. A jakich lubimy najbardziej? Myślę, że tych dzielnych nieustraszonych, wojowników i herosów o wielkim sercu. I ja takie osoby znam! Panie Tarantino! Mam genialny  pomysł na film, który z pewnością osiągnie kinowy sukces, o licznych Oskarach już nie wspomnę! 😀
Tak to się jakoś złożyło w moim życiu prywatnym i zawodowym, że wielu moich znajomych, bliższych i dalszych oraz przyjaciółka, to osoby z niepełnosprawnościami. Przy nich Django czy Desperado to po prostu słabeusze. Nie znam żadnej grupy społecznej, ludzi młodszych, starszych, wykształconych bardziej lub mniej, która byłaby mimo przeciwności losu tak radosna. Ludzie ci potrafią się cieszyć każdym najmniejszym skrawkiem szczęścia, jakie udaje im się wydrzeć życiu. Oni nie narzekają na swój los, co więcej, potrafią być jeszcze wsparciem dla innych. Czasami mnie aż zawstydzają swoją energią i pasją życia. Są oni najlepszymi pracownikami, nie patrzą na swoje ograniczenia. Cieszą się wspólnym działaniem i kontaktem z ludźmi.
Musi być to film pełen humoru i ciepła, koniecznie komedia. Innej opcji nie przyjmuję.
Czekam na kontakt z Pana strony w celu omówienia szczegółów scenariusza   😊
Pozdrawiam serdecznie 😊

                                                                                    Herosi życia
Zastanawiałam się jaki jest przepis na to, aby film odniósł sukces, zdobył zarówno serca widzów jak i uznanie krytyków? Doszłam do wniosku, że najważniejszy w filmie jest bohater. A jakich lubimy najbardziej? Myślę, że tych dzielnych nieustraszonych, wojowników i herosów o...

Film pt. "Wyprawa rowerowa Świnoujście-Hel, pięciu mężczyzn i ja, kobieta" 
Historia oparta na prawdziwej wyprawie rowerowej, młodej niemal dwudziestokilkuletniej podróżniczki Aleksandry wraz z poznanymi w pociągu ludźmi, którzy postanowili razem z nią spełnić jej wielkie marzenie. Pełna humoru i przygód historia, która pokazuję, że marzenia się spełniają, a raczej marzenia trzeba spełniać. Ta opowieść ma zachęcić ludzi do podejmowania wyzwań, wychodzenia z własnej strefy komfortu, oraz zachęcać do podróży rowerowych po naszej pięknej Polsce.  Historia ta niesie również przesłanie o tym, jakich wspaniałych towarzyszy podróży można poznać w trasie, oraz podkreślić że my kobiety jesteśmy silne i odważne.  Na premierę zaprosiłabym moją mamę, to dzięki niej miałam odwagę, aby spełniać swoje marzenia i stale dążyć do celu oraz całą rodzinę, która wspierała mnie w tegorocznej wyprawie rowerowej. Bez ich wsparcia nie poradziłabym sobie. 


 

Film pt. "Wyprawa rowerowa Świnoujście-Hel, pięciu mężczyzn i ja, kobieta" 
Historia oparta na prawdziwej wyprawie rowerowej, młodej niemal dwudziestokilkuletniej podróżniczki Aleksandry wraz z poznanymi w pociągu ludźmi, którzy postanowili razem z nią spełnić jej wielkie marzenie. Pełna humoru i przygód historia, która pokazuję, że marzenia się spełniają, a raczej marzenia...

Trailer filmu „Pół roku” 

[scena pierwsza] 
Szare oko. Żółte oko. On zrywa się z krzesła, przeskakuje przez stół, ląduje na sofie. Ona stara się przeciąć mu drogę, w prawej ręce próbuje ukryć strzykawkę. Błysk odbezpieczonej igły. Szamotanina. 

[scena druga]
Metalowa krata, zza której na widza patrzą nienawistne żółte oczy. Oślepiające światła jarzeniówek. Przytłumione głosy. 

[scena trzecia] 
Ona. Siedzi w słabo oświetlonej łazience i próbuje zdezynfekować ranę szarpaną na grzbiecie dłoni. Krew ścieka po nadgarstku. Przekleństwa. 

[głos, czarne tło] 
Jeszcze w tym roku! Pełna zwrotów akcji i momentów prawdziwej grozy historia leczenia jednego kota. Napięcie od pierwszej do ostatniej minuty filmu.  

Na premierę idę sama. Nie chcę żeby ktokolwiek powiązał moją historię z przepaską na oko, którą noszę od kilku miesięcy. Nie zrozumieją.
  

Trailer filmu „Pół roku” 

[scena pierwsza] 
Szare oko. Żółte oko. On zrywa się z krzesła, przeskakuje przez stół, ląduje na sofie. Ona stara się przeciąć mu drogę, w prawej ręce próbuje ukryć strzykawkę. Błysk odbezpieczonej igły. Szamotanina. 

[scena druga]
Metalowa krata, zza której na widza patrzą nienawistne żółte oczy. Oślepiające światła jarzeniówek. Przytłumione...

  Zapraszam Państwa na film pod tytułem „180”. Komedia romantyczna inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Główny bohater z rozkapryszonego dzieciaka, który zagubił się w świecie imprez, alkoholu i nieodwzajemnionej miłości, przeistacza się o przysłowiowe 180 stopni. Po burzliwym rozstaniu na tle zdrady postanawia odciąć się od toksycznej rodziny i ich pieniędzy i wyjeżdża do innego miasta na studia. Całe stypendium naukowe które uzyskał pochłania wynajęcie pokoju, więc zmuszony jest do podjęcie pracy w godzinach nocnych i w weekendy. Praca, nauka i w końcu miłość prawdziwa i niepowtarzalna. Do końca studiów klepią słodką biedę okruszoną dużą ilością miłości, a później jest tylko lepiej. Aż ciśnie się na usta „ i żyli długo i szczęśliwie”   

  Zapraszam Państwa na film pod tytułem „180”. Komedia romantyczna inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Główny bohater z rozkapryszonego dzieciaka, który zagubił się w świecie imprez, alkoholu i nieodwzajemnionej miłości, przeistacza się o przysłowiowe 180 stopni. Po burzliwym rozstaniu na tle zdrady postanawia odciąć się od toksycznej rodziny i ich pieniędzy i wyjeżdża do...

  Moje życie jest prozaiczne, ale nie życie mojego kuzyna. To jego losy
potoczyły się w nieoczekiwany sposób. J. nigdy niczym się nie wyróżniał, poza tym,
że nie był zainteresowany nauką. Był inteligentny, ale nie dawał tego po sobie
poznać. Gdy miał 13 lat zmarł jego ojciec. Wtedy szkoła przestała go
interesować. Pozwolono mu ją ukończyć tylko ze względu na trudną sytuację
rodzinną. Ponieważ było mu wszystko jedno, poszedł do szkoły zawodowej i został
kelnerem. Potem pracował w podrzędnych lokalach. Jednak znudziło mu się takie
życie i postanowił spróbować sił za granicą, imając się różnych dorywczych
zajęć, m.in. malował i sprzedawał obrazy w Berlinie. Po jakimś czasie
stwierdził, że niczego nie osiągnie bez należytego wykształcenia. Skończył LO z
niezłym wynikiem. Zaczął czytać, zainteresował się psychologią, poszedł na
studia. W międzyczasie dała jeszcze o sobie znać jego awanturnicza natura.
Wplątał się w szemrane interesy i został napadnięty we własnym domu. Żeby
ratować życie, wyskoczył przez okno z pierwszego piętra tak niefortunnie, że
zmiażdżył kości śródstopia. W wieku niespełna 30 lat z trudem poruszał się o
lasce. Studia skończył z wyróżnieniem i zaczął specjalizować się w problematyce
– uwaga! – SERYJNYCH MORDERCÓW i samobójców. Opublikował kilka książek na te
tematy, zyskując sobie uznanie w branży. Obecnie pracuje jako psycholog
kliniczny, również biegły sądowy. Dla mnie – gotowy scenariusz filmu pt. „Nawrócony”
z premierą dla wszystkich buntowników z wyboru.  

  Moje życie jest prozaiczne, ale nie życie mojego kuzyna. To jego losy
potoczyły się w nieoczekiwany sposób. J. nigdy niczym się nie wyróżniał, poza tym,
że nie był zainteresowany nauką. Był inteligentny, ale nie dawał tego po sobie
poznać. Gdy miał 13 lat zmarł jego ojciec. Wtedy szkoła przestała go
interesować. Pozwolono mu ją ukończyć tylko ze względu na trudną sytuację
...

,,Wielki powrót"
Film o kobiecie, która po kilku latach toksycznego związku traci pewność siebie, wiarę we własne możliwości i czuje się niedowartościowana. Po studiach wraca na wieś, znajduje pracę, która nie jest szczytem jej marzeń, rezygnuje z poznawania nowych ludzi i przez wiele lat żyje rutyną.
Trzydzieste urodziny uświadamiają jej, że nie lubi swojego życia i chce być taka jak kiedyś. Wraca do treningów, zapisuje się na kursy językowe, umawia na randki i znajduje nową pracę i w dużym mieście. Czuje, że wraca do gry i zaczyna na nowo lubić samą sobie.
Na premierę zaprosiłabym moich rodziców. Chciałabym, żeby na dużym ekranie zobaczyli jaką drogę przeszłam, żeby być tu, gdzie teraz jestem.   

,,Wielki powrót"
Film o kobiecie, która po kilku latach toksycznego związku traci pewność siebie, wiarę we własne możliwości i czuje się niedowartościowana. Po studiach wraca na wieś, znajduje pracę, która nie jest szczytem jej marzeń, rezygnuje z poznawania nowych ludzi i przez wiele lat żyje rutyną.
Trzydzieste urodziny uświadamiają jej, że nie lubi swojego życia i chce...

Może to nie jedna z moich przygód – ale mój własny sen. Naprawdę
się zastanawiam skąd taka abstrakcja w mojej nocnej wyobraźni. Są czasy XXII w.,
światem wstrząsa wiadomość, że ktoś kradnie bezcenne relikwie związane z
Chrystusem składowane w najświętszej Bazylice. Media drżą, to świętokradztwo.  Praca śledczych przynosi efekty - okazuje się,
że pewna włoska organizacja, chce „wyprodukować” klona Zbawiciela i
jednocześnie zdobyć broń ostatecznej zagłady – skoro on stworzył świat, to on
może go zniszczyć. W tym czasie Ziemia pogrążona jest w chaosie, wojny, żywioły,
zarazy i pandemie, terroryzm – jednym słowem Apokalipsa. Wszystko zgodnie z
tym, co zostało zapisane w Nowym Testamencie. Na pomoc niszczejącemu światu
przychodzi Armia Watykańska składająca się z ludzi którzy oficjalnie nie
istnieją – na czele tej jednostki ja, 24 letnia dziewczyna umorusana ziemią jak
w najlepszych filmach przygodowych. Niestety, główna bohaterka w moim śnie
ginie, ale wierzę, że Tarantino wymyśliłby bardziej wysublimowane zakończenie
niż wybuch kuli ziemskiej, w której giną wszyscy bohaterowie 😊
Całość otoczki natomiast w mrocznym klimacie z rozpierduchą na wzór
"Pojutrze" i akcją na miarę "Matrixa"(nieprawdopodobne
ludzkie skoki, bieganie po ścianach , finał na Placu Św. Piotra w Watykanie)! Natomiast
na premierę filmu inspirowanego moim snem pod proponowanym tytułem „Watykański
Klon”, zaprosiłabym przede wszystkim mojego ukochanego – niech biedny czuje się
ostrzeżony, co czai się w mojej głowie! 😊

Może to nie jedna z moich przygód – ale mój własny sen. Naprawdę
się zastanawiam skąd taka abstrakcja w mojej nocnej wyobraźni. Są czasy XXII w.,
światem wstrząsa wiadomość, że ktoś kradnie bezcenne relikwie związane z
Chrystusem składowane w najświętszej Bazylice. Media drżą, to świętokradztwo.  Praca śledczych przynosi efekty - okazuje się,
że pewna włoska organizacja,...

  Tarantino powinien zainspirować się scenariuszem pierwszej
randki z moim mężem. Bardzo, ale to bardzo długie dialogi, malownicze kujawskie
krajobrazy, piaszczyste drogi, mogłyby być idealnym tłem do długiego i
głębokiego filmu drogi. Wędrowałam boso, zupełnie tak jak Quentin lubi. Knucie
intryg było przednie – mieliśmy zdobywać i fotografować opuszczone,
ewangelickie cmentarze. Była atmosfera grozy, odpowiednie napięcie i wszystko
poszłoby wspaniale, gdyby nie napotkane po drodze przeszkody. Stoczyłam równą
walkę, ale nie dałam rady pokonać starego i powyginanego ogrodzenia, które
trzeba było przeskoczyć. Nadziałam się na niego, zakrwawiłam sukienkę,
zakrwawiłam mojego absztyfikanta, który dzielnie ratował mnie z opresji. I
tylko wybuchów trochę w tej przygodzie brakuje, ale tego dla kolorytu może
dodać Tarantino. Będzie tylko  potrzebny
wyśmienity specjalista od efektów specjalnych, bo metaforą eksplozji naszych
uczuć, może być jedynie bomba atomowa! Dobrani jak dwie połówki red apple’a,
film o tym tytule pokazałabym na uroczystej premierze tylko Jemu. Oglądalibyśmy
trzymając się za ręce, pochlipując ze wzruszenia na napisach końcowych
historii, która nadal nie ma końca. Tylko kto  mógłby mnie zagrać? Chyba zacznę obmyślać
casting!  

  Tarantino powinien zainspirować się scenariuszem pierwszej
randki z moim mężem. Bardzo, ale to bardzo długie dialogi, malownicze kujawskie
krajobrazy, piaszczyste drogi, mogłyby być idealnym tłem do długiego i
głębokiego filmu drogi. Wędrowałam boso, zupełnie tak jak Quentin lubi. Knucie
intryg było przednie – mieliśmy zdobywać i fotografować opuszczone,
ewangelickie...

Cóż,  gdyby film miał być o mojej przygodzie to nazwałabym go "uratować bezbronnych". Film opowiadałby o mojej walce by pomóc tym, którzy mają najmniej i sami nie poradzą sobie bez pomocy człowieka- mówię o psach i kotach, bezdomnych i tych, które są krzywdzone przez człowieka. Film byłby przeprawą w świecie schronisk tego jak trudno jest przekonać ludzi, że te zwierzęta czują odczuwają  ból i cierpienie. Film pokazałby jaki świat jest niesprawiedliwy dla tych istot i pokazuje że nadzieja umiera ostatnia, bo główna  bohaterka czyli ja walczy do końca o dobro tych zwierząt. 

Cóż,  gdyby film miał być o mojej przygodzie to nazwałabym go "uratować bezbronnych". Film opowiadałby o mojej walce by pomóc tym, którzy mają najmniej i sami nie poradzą sobie bez pomocy człowieka- mówię o psach i kotach, bezdomnych i tych, które są krzywdzone przez człowieka. Film byłby przeprawą w świecie schronisk tego jak trudno jest przekonać ludzi, że te zwierzęta...

Buntownicza nastolatka próbująca wyrwać się z piekielnego rygoru zachłystuje się wolnością, którą niemal przypłaca życiem. Powoli odradza się niczym feniks z popiołów zderza się ze ścianą uprzedzeń, mozolnie wspina się pod górę. 
Szpital za szpitalem, problem za problemem a jednak happy end i dwa rozkrzyczane brzdące za ścianą.

Buntownicza nastolatka próbująca wyrwać się z piekielnego rygoru zachłystuje się wolnością, którą niemal przypłaca życiem. Powoli odradza się niczym feniks z popiołów zderza się ze ścianą uprzedzeń, mozolnie wspina się pod górę. 
Szpital za szpitalem, problem za problemem a jednak happy end i dwa rozkrzyczane brzdące za ścianą.