Z reguły staram się dawać drugą szansę, jeśli dana osoba wyraża skruchę i obiecuje poprawę. Trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, więc trochę posłużę się humorem. Nie wybaczyłabym komuś, kto bezkarnie niszczy książki i ma z tego radochę. Nie wybaczę mężowi, jeśli zje mój ulubiony jogurt i będzie udawał, że to nie on.
A tak poważniej rzecz ujmując, bardzo ciężko byłoby wybaczyć bliskiej osobie zdradę. Jest ona jednoznaczna ze stratą zaufania, które łatwo jest uzyskać, ale dużo trudniej jest odbudować... Jestem osobą wrażliwą, dlatego taki cios z pewnością by mnie rozłożył na łopatki. Wolę sobie tego nawet nie wyobrażać i ufam swojemu ukochanemu bezgranicznie. Miłość to silne uczucie, które łatwo zburzyć. Nie zawsze możliwe jest wybaczenie, ale jedno jest pewne - w niektórych sytuacjach jest ono oczyszczające i daje nam ulgę.

Z reguły staram się dawać drugą szansę, jeśli dana osoba wyraża skruchę i obiecuje poprawę. Trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, więc trochę posłużę się humorem. Nie wybaczyłabym komuś, kto bezkarnie niszczy książki i ma z tego radochę. Nie wybaczę mężowi, jeśli zje mój ulubiony jogurt i będzie udawał, że to nie on.
A tak poważniej rzecz ujmując, bardzo...

Pamięć jest niestety krótka i wiele rzeczy się albo zapomina albo pamięta w urywkach. Mózg wymazuje zwłaszcza złe wspomnienia na rzecz tych dobrych. Nie pamiętamy kłótni z koleżanką sprzed lat, z którą nie mamy już kontaktu. Nie pamiętamy rozstania z chłopakiem, który jest już dla nas kimś zupełnie obcym, mimo że nas skrzywdził.
Ja nie wybaczyłabym komuś kto robi krzywdę zwierzętom. Zwierzęta są bezbronne. Ktoś kto się nad nimi znęca, nie zasługuje na żaden szacunek.

Pamięć jest niestety krótka i wiele rzeczy się albo zapomina albo pamięta w urywkach. Mózg wymazuje zwłaszcza złe wspomnienia na rzecz tych dobrych. Nie pamiętamy kłótni z koleżanką sprzed lat, z którą nie mamy już kontaktu. Nie pamiętamy rozstania z chłopakiem, który jest już dla nas kimś zupełnie obcym, mimo że nas skrzywdził.
Ja nie wybaczyłabym komuś kto robi krzywdę...

Wybaczam wszystko wszystkim, ponieważ inaczej nie umiem funkcjonować.

Przebaczenie daje wolność i spokój wewnętrzny. Paradoksalnie również siłę, bo dzięki prostemu zdaniu "wybaczam ci" pojawia się świadomość tego, że ktoś inny uległ strachowi.
Wybaczenie nie niweluje bólu ani poczucia krzywdy, nie wymazuje złych doświadczeń z pamięci i nie zabliźnia ran, ale pozwala iść do przodu bez balastu nienawiści.

Okłamałaś mnie - wybaczam ci, ale nie licz w przyszłości na to,
że obdarzę cie zaufaniem.
Okradłeś mnie - wybaczam ci, ale oprócz tego, że masz to zwrócić wiedz, że zawsze będę ci patrzyła na ręce.
Zdradziłeś mnie - wybaczam ci, ale pakuj manatki i idź sobie ułożyć życie z daleka ode mnie.
Zabiłeś kogoś, kogo kocham - chciałabym powiedzieć, że ci wybaczam, ale nie teraz, na to potrzeba czasu. Póki co masz zostać osądzony i ponieść karę.

Wielu osobom w życiu przebaczyłam i mam nadzieję, że mnie tez ta łaska od wielu spotkała, bo Bóg jeden wie, że święta nie jestem.

Wybaczam wszystko wszystkim, ponieważ inaczej nie umiem funkcjonować.

Przebaczenie daje wolność i spokój wewnętrzny. Paradoksalnie również siłę, bo dzięki prostemu zdaniu "wybaczam ci" pojawia się świadomość tego, że ktoś inny uległ strachowi.
Wybaczenie nie niweluje bólu ani poczucia krzywdy, nie wymazuje złych doświadczeń z pamięci i nie zabliźnia ran, ale pozwala iść do...

Pozostaję w fałszywym związku z człowiekiem, z którym nic mnie nie łączy, gdyż zbyt wielu rzeczy nie mogę mu wybaczyć.
Zeszłej jesieni miałam nawrót depresji – znajdowałam się w tak złym stanie psychicznym, że miałam myśli samobójcze. Rzecz jasna ów mężczyzna nie wspierał mnie nijak ani nie interesował się moim stanem, ja sama też nauczyłam się, aby mu się nie zwierzać. Któregoś dnia jednak powiedziałam mu wprost, iż jest ze mną już bardzo źle – a on wówczas, zamiast zaofiarować mi trochę troski, jedynie się zezłościł, że zawracam mu głowę swoimi problemami, podczas gdy dobrze wiem, że on nie może nic na nie poradzić, zatem gdy zaczynam rozmowę na swój temat, tylko go tym niepotrzebnie irytuję i męczę, starając się egoistycznie skupiać na sobie uwagę.
Naprawdę nie ma to jak być smutnym i samotnym, i wyciągnąć dłoń ku komuś, kto teoretycznie miałby pomóc, i dostać takiego kopniaka prosto w twarz.
Toteż nie mówię mu o sobie nic więcej, a on samolubnie nie pyta, nie widząc, że mimo iż niby jesteśmy razem, żyjemy jak zupełnie obcy sobie ludzie.

Pozostaję w fałszywym związku z człowiekiem, z którym nic mnie nie łączy, gdyż zbyt wielu rzeczy nie mogę mu wybaczyć.
Zeszłej jesieni miałam nawrót depresji – znajdowałam się w tak złym stanie psychicznym, że miałam myśli samobójcze. Rzecz jasna ów mężczyzna nie wspierał mnie nijak ani nie interesował się moim stanem, ja sama też nauczyłam się, aby mu się nie zwierzać....

Wszystko zależy od tego kto nas zawiódł i jaki jest kaliber jego "winy" oraz jakie konsekwencje będzie miała ta nasza decyzja (wybaczam lub nie) dla nas samych.W życiu nie ma prostych i klarownych rozwiązań i nic nie jest czarno-białe. Osobom bardzo bliskim,które kocham niemal bezwarunkowo,jestem w stanie wybaczyć znacznie więcej niż ludziom,z którymi znajomość,zażyłość nie ma dużego ładunku emocjonalnego.Mężowi,dziecku czy mamie jestem w stanie wybaczyć niemal wszystko,ale obcym osobom lub współpracownikom to już niekoniecznie.Również przyjaciółce nie wybaczę nielojalności,bo przyjaciel powinien być niezawodny i stanowić podporę,ale z drugiej strony też jest człowiekiem i jeśli zrobi coś,w czym nie było perfidii,tylko niefrasobliwość,to też wybaczę. Generalnie nie jestem osobą pamiętliwą czy mściwą i najpierw staram się dociec jakimi motywami ktoś się kierował,postępując w taki czy inny sposób,a dopiero potem podejmuję decyzję czy warto wybaczyć.

Wszystko zależy od tego kto nas zawiódł i jaki jest kaliber jego "winy" oraz jakie konsekwencje będzie miała ta nasza decyzja (wybaczam lub nie) dla nas samych.W życiu nie ma prostych i klarownych rozwiązań i nic nie jest czarno-białe. Osobom bardzo bliskim,które kocham niemal bezwarunkowo,jestem w stanie wybaczyć znacznie więcej niż ludziom,z którymi znajomość,zażyłość...

Wielu ludzi jest zawistnych. Gdy ktoś ich skrzywdzi, oni automatyczne planują jak zrównać tego kogoś z ziemią. W ich głowie rodzi się milion pomysłów. Co zrobić by zapamiętał, że ze mną nie można zadzierać? Jak sprawić by poczuł ten sam ból, który wyrządził? Wielu ludzi na krzywdę odpowiada krzywdą.
Lecz nie ja.
Uważam, że nie da się mi wyrządzić nic takiego, czego nie mogłabym wybaczyć. Może i nie każdy zasługuje na drugą szansę, może od kogoś kto mnie zranił odsunę się i więcej nie zamienię z nim ani słowa, ale w głębi serca wybaczę, zapomnę. Bo wiem, że inaczej będę się zadręczać, planować zemstę, złościć się. To już nie ta osoba będzie sprawiała mi ból, tylko ja sama sobie. Dlatego próbuję wybaczać. Każdemu. Nawet najgorsze zbrodnie.

Wielu ludzi jest zawistnych. Gdy ktoś ich skrzywdzi, oni automatyczne planują jak zrównać tego kogoś z ziemią. W ich głowie rodzi się milion pomysłów. Co zrobić by zapamiętał, że ze mną nie można zadzierać? Jak sprawić by poczuł ten sam ból, który wyrządził? Wielu ludzi na krzywdę odpowiada krzywdą.
Lecz nie ja.
Uważam, że nie da się mi wyrządzić nic takiego, czego nie...

Krzywdy - mojej i budowania swojego szczęścia na mojej tragedii i życia moim kosztem; świadczenia nieprawdy na mój temat; oszukiwania mnie i robienia ze mnie albo większej chorą niż jestem naprawdę albo wręcz odwrotnie zatajania informacji, co do mojego faktycznego stanu zdrowia, przez co nie mogę albo nie mogłam podjąć leczenia. I są jeszcze pojęcia : defraudacja i zdrada... z tym, że przyznaję wszystko jest względne tylko w tym wszystkim ja chcę żyć i to tak jak ja sama chcę, aha i nie lubię słowa warunek, ale w zamian za to jestem otwarta na dyskusję....

Krzywdy - mojej i budowania swojego szczęścia na mojej tragedii i życia moim kosztem; świadczenia nieprawdy na mój temat; oszukiwania mnie i robienia ze mnie albo większej chorą niż jestem naprawdę albo wręcz odwrotnie zatajania informacji, co do mojego faktycznego stanu zdrowia, przez co nie mogę albo nie mogłam podjąć leczenia. I są jeszcze pojęcia : defraudacja i...

Tak: porzucenia przez bliską osobę w momencie gdy najbardziej jej potrzebujemy. Gdy jest źle i nie jesteśmy zabawni a zwyczajnie potrzebujemy pomocy. Gdy zwykle to Ty byłeś osobą, która ciągnęła bliskich w górę i tak się do tego przyzwyczaili, że w momencie gdy podwinie ci się noga, oni zamiast pomóc postanawiają poczekać aż wrócisz dawna silna, zaradna i pozytywna Ty. Sądzisz, że zainwestowałaś wystarczająco w relacje, że w potrzebie będziesz mieć sztab ludzi, którzy Cię wesprą. Guzik. Na Twoje "potrzebuję pomocy" przyjaciele lub rodzina odwracają wzrok, bo nie mają teraz czasu albo ochoty. Mieliby gdyby chodziło o bzdury... Ale ratowanie człowieka? To kosztowałoby zbyt wiele emocji. To jest coś czego nie potrafiłabym wybaczyć. Dla mnie świat działa na zasadzie równej wymiany. Rozumiem, że ktoś kto nigdy nie miał poważnych kłopotów nie będzie w stanie zrozumieć jak ważne jest, aby być z kimś w trudnych momentach. Ale gdy osoba, która kiedyś była w dokładnie takiej samej sytuacji jak Ty teraz i Ty wyciągnąłeś do niej pomocną dłoń... Nie rozumiem jak można nie chcieć się odwdzięczyć. Jak można tak szybko można zapomnieć, że ciężko jest być samemu po tej ciemniejszej stronie... Odmowa pomocy w trudnych chwilach jest dla mnie równoznaczna z tym, że relacja nigdy nie była zrównoważona a jedna ze stron nie jest w stanie wykrzesać z siebie tyle troski i empatii co druga. Albo po prostu nie uznaje Ciebie za wartą takich inwestycji. Takie odkrycia są na tyle bolesne, że nie da się tego wybaczyć. Nawet gdy wie się, że "wybaczać ładnie".

Tak: porzucenia przez bliską osobę w momencie gdy najbardziej jej potrzebujemy. Gdy jest źle i nie jesteśmy zabawni a zwyczajnie potrzebujemy pomocy. Gdy zwykle to Ty byłeś osobą, która ciągnęła bliskich w górę i tak się do tego przyzwyczaili, że w momencie gdy podwinie ci się noga, oni zamiast pomóc postanawiają poczekać aż wrócisz dawna silna, zaradna i pozytywna Ty....

Czasami każdy potrzebuje przebaczenia i wierzę, że warto przebaczać, w końcu jesteśmy znacznie lepsi niż nasze najgorsze uczynki. Jednak są rzeczy niewybaczalne, sytuacje, w których przekroczono granice, które wnoszą odmianę, bo powodują szkody nie do naprawienia. I chyba każdy z nas ma te granice gdzieś indziej, każdy ma swoje progi wytrzymałości i tolerancji. Moje przebiegają dokładnie tam, gdzie zaczyna się umyślnie czyniona krzywda, która dla krzywdzącego staje się źródłem satysfakcji, poczucia siły i władzy lub po prostu przyjemnością. Umiem wybaczyć podłości czynione przez nieuwagę, nieświadomość, nawet przez głupotę, ale nie te, które zaplanowano z wyrafinowaniem i premedytacją. Tu jest moja granica.

Czasami każdy potrzebuje przebaczenia i wierzę, że warto przebaczać, w końcu jesteśmy znacznie lepsi niż nasze najgorsze uczynki. Jednak są rzeczy niewybaczalne, sytuacje, w których przekroczono granice, które wnoszą odmianę, bo powodują szkody nie do naprawienia. I chyba każdy z nas ma te granice gdzieś indziej, każdy ma swoje progi wytrzymałości i tolerancji. Moje...

Trudne pytanie, ale myślę, że w związku nie wybaczyłabym tego, że nie byłabym traktowana poważnie oraz upokorzenia. Nie raz zdecydowałam się się wybaczyć mniejsze/większe grzeszki w imię „wyższego dobra”, jednak mam wrażenie, że w kilku przypadkach nie było to pełne wybaczenie. Próbuję przejść nad czymś do porządku dziennego, a jednak jakiś chochlik siedzi mi za uszami i podpowiada „a pamiętasz, wtedy to się zachował jak świnia, zasłużył na porządnego kopa”. I czasem dostaje tego „kopa” z dwuletnim opóźnieniem, znienacka, bo doszłam do wniosku, że rachunek nie został wyrównany, a później samej sobie nie mogę wybaczyć, że mszczę się za coś, co i tak nie ma znaczenia, niesmak pozostaje…
Ale niestety są rzeczy, które ranią na długo. Notoryczne zdradzanie przez osobę, którą kocham i której ufam jest chyba najtrudniej wybaczyć. Mówię „chyba” ponieważ na szczęście nie doświadczyłam tego osobiście, ale chyba potrafię sobie wyobrazić.

Trudne pytanie, ale myślę, że w związku nie wybaczyłabym tego, że nie byłabym traktowana poważnie oraz upokorzenia. Nie raz zdecydowałam się się wybaczyć mniejsze/większe grzeszki w imię „wyższego dobra”, jednak mam wrażenie, że w kilku przypadkach nie było to pełne wybaczenie. Próbuję przejść nad czymś do porządku dziennego, a jednak jakiś chochlik siedzi mi za uszami i...